GESCHIEDENIS
Van 8 tot en met 14 december 1947 ontwikkelt zich in L’Île-Bouchard een serie vrij opmerkelijke gebeurtenissen. De verschijningen vallen samen met de onrustige toestand in Frankrijk met opstanden met veel geweld en doden. Ook wordt het land geteisterd door stakingen. Frankrijk staat aan de rand van een burgeroorlog. Op dat moment treedt Maria op en verzoekt dringend voor Frankrijk te bidden. Een week later is het gevaar geweken en is het land gered.
Het plaatsje L’Île-Bouchard, liggend aan de rivier La Vienne in het departement van L’Indre-et-Loire, doet dan van zich spreken. Hieruit ontstaan spirituele vruchten, want de in L’Île-Bouchard door Maria gegeven boodschappen zijn nog steeds actueel.
De Tweede Wereldoorlog (1940-1945) eindigt voor Frankrijk in mineur, want in het land ligt veel in puin. Er is geen geld voor wederopbouw en de economische activiteiten zijn drastisch achteruitgegaan. Frankrijk nadert de rand van het faillissement. De zwarte markt floreert als nooit tevoren.
In 1947 is de internationale, politieke context geradicaliseerd en het begin van een koude oorlog kondigt zich aan. De houding van de communistische Sovjet-Unie verhardt. Het communisme wil zich over de gehele wereld verbreiden. In deze tijd van spanningen is de Europese, economische situatie catastrofaal. Echter, vanuit de Verenigde Staten van Amerika komt er hulp door het uitvoeren van het Marshallplan. Hierdoor neemt de invloed van Amerika in West-Europa toe. In Frankrijk zijn er meermaals stakingen en breken rellen uit. Dit is de context in 1947. Dan verschijnt Maria in L’Île-Bouchard …
De eerste verschijning van de Maagd Maria is op 8 december 1947; de feestdag van Maria Onbevlekt Ontvangen. Vier meisjes zien de Maagd Maria en de engel Gabriël in de parochiekerk van Saint-Gilles. Maria verschijnt aan hen tien keer en dit gebeurt steeds in de kerk van de parochie. De zieners zijn: Jacqueline Aubry (1935-2016), 12 jaar, Jeanette Aubry (1940-2011), zusje van Jacqueline, 7 jaar, Nicole Robin (1937-2018), nichtje van Jacqueline, 10 jaar en Laura Croizon (1939-1999), buurmeisje van Jacqueline, 8 jaar. Jacqueline Aubry legt vele getuigenissen af.
Pastoor-kanunnik Ségelle (1874-1970) staat argwanend tegenover de verschijningen. Echter, een bijzondere gebeurtenis doet hem van mening veranderen. Op 10 december 1947 zegt Onze-Lieve-Vrouw tegen Jacqueline Aubry: “Ik ben hier niet gekomen om wonderen te verrichten, maar om jullie te vragen om voor Frankrijk te bidden. Morgen zal je helder zien en geen bril meer nodig hebben.” De andere dag ontwaakt Jacqueline. Haar ogen zijn niet meer in een bijzonder slechte staat. Zij heeft een normaal gezichtsbeeld. Haar ogen zijn in één nacht genezen. Pastoor Ségelle verneemt dit, ziet Jacqueline en is er ineens van overtuigd, dat Onze-Lieve-Vrouw de Verschijning is.
Op 12 december 1947 draagt Onze-Lieve-Vrouw een kroon met 12 stralen van elk zo’n 30 centimeter groot. Maria houdt de handen laag en het woord “Magnificat” is duidelijk bij Haar te zien.
Op 14 december 1947 is er de 10e en laatste verschijning. Ieder van de zieners heeft een boeket bloemen bij. “Maria komt en Zij is nog nooit zo mooi geweest”, zeggen de meisjes. De engel Gabriël vergezelt ook nu Maria. De kinderen zien dat Maria naar de vier boeketten kijkt en Zij is er blij mee. Maria glimlacht, maar neemt de bloemen niet mee. Wel zegent Zij elk boeket. De laatste verschijning duurt zo’n 35 minuten, maar Maria praat niet gedurende haar laatste verblijf in de kerk. Wel zijn er uitwisselingen van gevoelens van de ziel en van hart tot hart.
Opvallend aan de verschijningen is, dat Maria steeds zegt wanneer Zij weer komt. Maria kondigt ook vooraf aan, dat Zij het laatste bezoek komt brengen. Onze-Lieve-Vrouw deelt mee, dat vóór haar vertrek een levende straal van de zon is te zien. Dit gebeurt tijdens de laatste verschijning op 14 december 1947. Door een ruit van de kerk komt een zonnestraal, die precies de plaats van de verschijning aangeeft. Deze straal bestrijkt een steeds groter gebied. Aanwezigen in de kerk voelen de hitte van de straal. Het raam waardoor de straal komt, is gedeeltelijk geblokkeerd door een pilaar en toch komt de lichtbundel op het priesterkoor. Deze onverklaarbare zonnestraal komt op een plaats in de kerk, waar de zon niet kan schijnen. Dit is wetenschappelijk niet te verklaren.
De verschijningen in L’Île-Bouchard worden gezien als een hele ontwikkeling van gebed. Monseigneur Fiot, de bisschop van Tours, heeft gevraagd te bidden voor de Maagd van L’Île-Bouchard en wel onder de titel van “Onze-Lieve-Vrouw van het Gebed”.
Na de verschijningen worden de vier meisjes meermaals uitvoerig ondervraagd. Hun verklaringen blijven hetzelfde, ook al worden zij afzonderlijk aan een verhoor onderworpen. Vervolgens worden de ziensters en hun ervaringen in een kwaad daglicht geplaatst, omdat de communistisch gezinde ondervragers niets ophebben met de gebeurtenissen in de kerk. Dit leidt tot het stagneren van het proces voor de goedkeuring van de verschijningen. De onderzoeken leveren het beeld op van authentieke verschijningen. Echter, erkenning door de katholieke kerk blijft uit. De katholieke kerk hult zich tijdens en na de verschijningen in stilzwijgen. Wellicht komt dit mede door de oudste zieneres, Jacqueline Aubry (1935-2016), die tijdens haar jeugd meer dan 10 jaar het slachtoffer is geweest van mishandelingen en zij is drugsgebruiker geweest. Jeanette is niet geholpen zowel niet na de mishandelingen, als bij haar verslaafdheid aan verdovende middelen. Dit al werpt een wat donker beeld op de verschijningen. Het in de praktijk brengen van de gepreekte naastenliefde door geestelijken is in het geval van Jacqueline Aubry afwezig. Het in de doofpot stoppen van gebeurtenissen is het schuldig zijn aan medeplichtigheid van mishandeling. Jacqueline Aubry over lijdt op 15 maart 2016 en wordt begraven op 19 maart 2016, de feestdag van Sint-Jozef.
In 1966 heeft Onze-Lieve-Vrouw van L’Île-Bouchard-Bouchard de titel Onze-Lieve-Vrouw van het Gebed ontvangen.
Op 8 december 2001 verkondigt Monseigneur André Vingt-Trois (1942), bisschop van Tours, het decreet om L’Île-Bouchard te erkennen als een nieuw mariaal pelgrimsoord. Dit gebeurt 54 jaar (!) na de verschijningen in 1947. De bisschop staat bedevaarten naar de kerk toe. Ook verleent hij goedkeuring om een grot met twee beelden te plaatsen in de kerk. Het is dan door het katholieke gezag mogelijk gemaakt de publieke verering en viering te houden in de kerk van Saint-Gilles en om er bij Onze-Lieve-Vrouw te bidden en Haar aan te roepen.
De belangrijkste boodschappen in L’Île-Bouchard zijn:
-“Ja, Ik ben jullie Hemelse Moeder”
-“Zeg, mijn kleine kinderen, bidt voor Frankrijk, want zij verkeert in grote nood”
-“Zing het weesgegroet, van deze lofzang hou Ik”
-“Geef me je hand om te kussen”
-“Kus het kruis van mijn rozenkrans”
-“Zeg een tientje van de rozenkrans”
-“Kus mijn hand”
-“Bidden jullie voor de zondaars?”
-“Ik zal families gelukkig maken”
-“Zeg de mensen dat zij het Magnificat zingen”.
Deze boodschappen hebben nog steeds actualiteitswaarde.
BEDEVAARTSOORD
Elk jaar op 8 december en de daarop volgende zondag, bereikt het aantal pelgrims een hoogtepunt in L’Île-Bouchard. De bedevaartgangers bezoeken de Maagd van L’Île-Bouchard, die hier “Onze-Lieve-Vrouw van het Gebed” wordt genoemd.
Op 8 december 1947 staat de mooie Dame op een steenblok, versierd met een krans van 5 rozen. Aan de onderkant van de blok staat: “Oh Maria Onbevlekt Ontvangen, bidt voor ons, die toevlucht tot U nemen”. Op 9 december zijn de woorden op de steen van de Dame: “Ik ben de Onbevlekte Ontvangenis”. De plaats, waar dit is gebeurd, trekt de belangstelling van de bezoekende pelgrims aan de kerk.
De bisschoppelijke instantie heeft op 8 december 2001 de goedkeuring verleend om tot de bouw te komen van de voorstelling van een kunstmatige grot en twee beelden in de kerk van Saint-Gilles. Deze grot, met de beeltenis van Onze-Lieve-Vrouw en de aartsengel Gabriël, is een verzoek van “de mooie Dame” aan de vier kinderen in 1947. Sindsdien neemt het aantal pelgrims aan de kerk toe.
Het priesterkoor van de kerk laat onder meer een glas-in-loodraam zien van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes, het altaar van de Heilige Maagd, een beeltenis van Onze-Lieve-Vrouw van de Overwinningen, het hoofdaltaar, het altaar van Saint-Laurent en het glas-in-loodraam, waardoor de zonnestraal is gekomen.
Voor pelgrims zijn de twee hoogtepunten per jaar op 15 augustus en 8 december.
Dagelijks wordt in de ochtend de rozenkrans gebeden en aansluitend is er een misviering. In de ontvangstruimte (Accueil Notre-Dame) wordt een film over de verschijningen vertoond.
BEREIKBAARHEID
L’Île-Bouchard ligt een vijftiental kilometer van Chinon en zo’n 40 kilometer ten zuidwesten van de grote stad Tours.
Op de A10, de autoweg van Parijs naar Bordeaux, is het afrit 25 nemen en de richting van Sainte-Maure en Noyant volgen (D760) om in L’Île-Bouchard te komen. Het plaatsje is ook te bereiken door op de autoweg A85 afrit 5 bij Bourgueil te nemen en vervolghens de richting van Chinon uit te gaan. De kerk van Saint-Gilles is gelegen ten noorden van de rivier La Vienne, welke L’Île-Bouchard doorkruist.
Voor meer informatie is het adres: Librairie Notre-Dame, 49 Rue de la Liberté, F 37220 L’Île-Bouchard.
Op www.ilebouchard.com is ook de nodige info te verkrijgen.
BELEVING
Naast de kerk, op de “Place Jean Sibileau, 1918-1944, Maquisard de Scevolles” parkeer ik de auto en ga meteen de kerk Saint-Gilles in.
In de kerk vallen mij gebrandschilderde ramen op met bijzonder fijngevoelige afbeeldingen, zoals van Maria en Bernadette te Lourdes. Wat is dit godshuis rijk aan beelden en grote schilderijen. Maria is weergegeven in allerlei gedaanten. Ook zie ik andere beelden, zoals van Theresia van Lisieux, haar ouders en Jeanne d’Arc. Een mooie, verbeeldende kruisweg is van witte stenen gemaakt.
Om 18.15 uur gaan de klokken luiden. Er komen nog enkele bezoekers binnen in de schaars verlichte kerk. Het is opvallend stil, want de aanwezigen brengen een doodse stilte op. Een priester in een volkomen wit gewaad komt de biechtstoel uit en met een tas in de hand gaat hij naar het altaar van witte steen. Enkele minuten later begint een gezang. Van de aanwezigen staan 10 mensen. Ik sta ook. De monstrans, die al een tijdje op het altaar staat wordt weggenomen.
Om 18.30 uur begint de gebedsbijeenkomst. De witte kerk heeft nu bezoek van zo’n 50 gelovigen, die zittend, knielend of staand in gebed zijn. Zou dit hier elke dag zo zijn? Het aantal aanwezigen vind ik groot. Immers, L’Île-Bouchard is een kleine plaats en het is vandaag een doordeweekse dag. Deze kerk heeft zeker een regionale aantrekkingskracht en nu zelfs een internationale door de aanwezigheid van een Nederlander. Twee priesters gaan voor in de plechtigheid en zij zijn gekleed in een rood gewaad. Er wordt veel gezongen in het Frans en vrijwel niets in het Latijn. Aan het eind van de bijeenkomst draaien de twee voorgangers zich om en richten zich naar het Mariabeeld. Het Magnificat wordt gebeden.
Na de viering ga ik in gesprek met een priester, die de nablijvers in de kerk een hand komt geven. Hij vraagt naar mijn naam en wil weten wat mijn thuisland is. Enkele minuten praten we over de Mariaverschijningen in L’Île-Bouchard. Als we elkaar veel goeds hebben gewenst, ga ik enkele kaarsen aansteken en vervolgens maak ik een rondje in de kerk.
Allereerst ga ik naar het beeld van Maria en dat van de aartsengel Gabriël. Ik steek er enkele kaarsen aan voor een goede vriendin, een oudere kennis en een prima vriend. Alle drie kunnen zij wel een steuntje gebruiken.
De ronde in de kerk gaat verder. Ik kom bij een zijkapel en zie het beeld van de Heilige Theresia van Lisieux (1873-1897) en haar ouders, Louis Martin (1823-1894) en Marie-Azélie (Zélie) Guérin (1831-1877). Hier zijn relieken van hen aanwezig. Ik lees dat deze beeltenis in 1925 is geplaatst. De maker is de Oostenrijkse kunstenaar Robert Hautz. Het beeld van de ouders van de Heilige Theresia is ruim één meter hoog.
Bij een zij-ingang van de kerk zie ik duidelijk aangeven, dat bisschop André Vingt-Trois op 8 december 2001 verklaart, dat de verschijningen in deze kerk een legitieme plaats verdienen.
Aan de zijkant van de kerk merk ik een plakkaat op van Jeanne d’Arc (1412-1431). Ik lees “La route de l’Europe chrétienne” van 30 mei 2012. Dit is een herdenking van het 600e geboortejaar van Jeanne d’Arc. Op grond van een sterk gevestigde traditie is deze strijdlustige en moedige vrouw in deze kerk geweest en wel op 6 maart 1429. Jeanne heeft hier de mis bijgewoond en vervolgens is zij gegaan naar Chinon om er koning Karel VII te ontmoeten.
In de Rue de la Liberté op nummer 49 bevindt zich de Librairie Notre Dame. Daar koop ik een tiental kaarten waarvan er enkele voor een goede vriend zijn, die ook veel gevoel heeft bij en voor Maria. Ook een grote afbeelding van het in de kerk staande Mariabeeld schaf ik aan, evenals een Franstalig boekje over de verschijningen.
Bij de “Accueil Notre Dame” van het heiligdom, in de Rue Gambetta, tegenover de kerk, raak ik in gesprek met een parochiemedewerker. Ook hier gaat het over de verschijningen van 1947. Hij vertelt me ook over het bezoek van Jeanne d’Arc aan L’Île-Bouchard en de vernieuwde kapel van Jeanne Delanoue. De man zegt dat zijn twee dochters verblijven in Nederland om er te studeren; de ene dochter in Amsterdam en de andere in Utrecht. Wel typerend dat ik hier nu ben, deze man tref en dat hij ook verbindingen heeft met Nederland. Ik neem er een Engelstalig uitleg over de verschijningen mee en krijg van hem nog een Franstalige folder met bijzonderheden over de verschijningen van Maria.
Naast dit ontmoetingscentrum ligt de Rue du Maquis de Scévolles. Hier bezoek ik de kapel van “Sainte Jeanne Delanoue”. Deze kapel is volledig gerenoveerd. Ik lees dat op 13 oktober 2013 de vernieuwde kapel is heropend. Drie gebrandschilderde ramen behandelen thema’s van scouts. Op een plakkaat staan de namen van de scouts, die bij de ramen betrokken zijn. Ik zie drie vrouwen bidden. Ik ga hen voorbij en kom vooraan in de kapel. Links staat een Mariabeeld, dat een relatie legt met de verschijningen in december 1947. Ik krijg het gevoel in een heel devotievolle ruimte te zijn. Het is net een huiskamer van Maria.
Geplaatst: 29 juli 2020
Laatst gewijzigd: 18 juni 2023
~~~
