Bedevaartplaatsen in Italië

In Italië is het bij Maria op bezoek komen in bijzondere bedevaartplaatsen.
In dit deel van de Mariakamer zijn belangstellenden welkom in:
–Brindisi-Jaddico
–Caravaggio
-Civitella di Romagna
-Giulianova
–Loreto
–Maria Weissenstein/Madonna di Pietralba
–Montagnaga
–Montichiari
-Schio
–Vicenza

~~~

BRINDISI – JADDICO

GESCHIEDENIS

In de nacht van 11 op 12 augustus 1962 krijgt Teodoro D’Amici (1912-1993) uit de stad Brindisi, een droom. Een vrouwenstem nodigt hem uit naar de wijk Jaddico te gaan, daar is een ruïne met een afbrokkelende muur, als overblijfsel van een kerk. Op de muur is een fresco van Maria te zien, die haar Kind tegen de borst houdt. Hij hoort de stem zeggen: “Breng me kaarsen en bloemen!” Hij vraagt: “Wanneer?” De stem antwoordt: “Om middernacht.” Deze droom wordt nog tweemaal herhaald.

Op 14 augustus 1962 rond 23.00 uur gaan Teodoro D’Amici en collega Elvio Martinelli naar de wijk Jaddico. Daar aangekomen gaat Teodoro de auto uit en komt bij de aangegeven plaats. Bij de ruïne legt het bloemen, steekt een paar kaarsen aan en bidt. Dan gaat hij terug naar de auto.

Op de avond van 20 augustus 1962 gaat Teodoro terug naar de plaats van de bouwval in Jaddico en deze keer vergezelt z’n vrouw hem. Weer legt hij bloemen bij de muur en wil kaarsen aansteken. Plots licht de muur van de ruïne op en een felle lichtbundel laat de fresco met Maria zien. Teodoro zegt: “Vertel me wat u wilt, Maria. Ik zal me tot uw dienaar maken om u tevreden te stellen.”

Op 27 augustus 1962 gaan Teodoro, zijn vrouw en hun twee kinderen, Elvio Martinelli met echtgenote en zijn ouders naar de ingestorte kerk in Jaddico. Het is bijna middernacht. Teodoro gaat naar de muur en ineens maakt een groot licht de hele omgeving zichtbaar. Teodoro ziet het licht van de muur komen. De aanwezigen knielen en bidden.

Een volgende bijzondere gebeurtenis vindt plaats op 6 september 1962. Teodoro droomt dat hij Maria bezoekt. Zij wacht hem op in een steeg vol doornen. Onze-Lieve-Vrouw nodigt hem uit een kerk te bouwen.

Een veelzeggend voorval is op 5 november 1962. De muur in Jaddico licht weer op en alle aanwezigen zien de verlichte muur. Teodoro gaat naar het fresco op de muur en hij hoort: “Wat jij ziet, zien de anderen niet. Zoek mijn water en je vindt het.” Teodoro vindt het water op 21 november 1962; hij ontdekt 4 bronnen niet ver van de muur. Met het water wast hij het gezicht en drinkt ervan.

De laatste afspraak tussen Maria en Teodoro is op 27 mei 1963. Hiervan zijn zo’n 100 aanwezigen getuigen. Na het bidden van de rozenkrans in de pas opgerichte kerk worden hardop enkele woorden gezegd: “Hier is Onze-Lieve-Vrouw”. Het is de stem van een doofstom meisje, dat nu ineens kan praten. Zij wijst naar de afbeelding van Maria en kan weer spreken en horen.

BEDEVAARTSOORD

Het heiligdom in Jaddico heet “Santuario Santa Maria Madre Della Chiesa” (Heiligdom van de Heilige Maria Moeder van de Kerk). De Orde van de Ongeschoeide Karmelietessen heeft de zorg voor het heiligdom. Naast de kerk is het klooster gebouwd.

Drinken van de bron is mogelijk, omdat Teodoro D’Amici de bronnen nabij de oude muur heeft ontdekt op 21 november 1962. Dit staat op een plaquette bij de bron van de Mariakapel, naast de kerk.

De pelgrims die in de kerk komen hebben vooral belangstelling voor de steen, waarop Maria heeft gestaan. Ook bij de fresco met Maria en Kind wordt veel gebeden.

In het park, dat voor het klooster is aangelegd, staat ook een grot met Maria en Bernadette Soubirous, als verwijzing naar de verschijningen te Lourdes in 1858.

Het Heiligdom van Jaddico is een plaats van medicatie en gebed. Alle uren van de week is het geopend voor bezoekers.

BEREIKBAARHEID

Het “Heiligdom van de Heilige Maria, Moeder van de Kerk” ligt aan de snelweg naar Brindisi, in het zuiden van Italië. Op de weg SS379 is het bij kilometer 36 de weg verlaten.
Adres: SS379, 72100 Brindisi, BR.

Op www.jaddico.it is actuele info te vinden.

BELEVING

Naast de kerk en het parkeerterrein staat een afbeelding van Maria op een verhoging van 4 treden. Hier staan kruiken in het water, die water van de bron geven. Bij die kapel staat de tekst “FATE TUTTO QUELLO CHE VI DIRA”, hetgeen betekent “Doet wat Hij je zegt”. Op de treden van het podium hebben enkele katten het naar de zin. Een bezoeker komt de dieren eten geven. Als het donker is, staat het Mariabeeld in blauw licht.

In de kerk van het heiligdom ervaar ik sereniteit en ontvang een vredig gevoel. Op het priesterkoor staat de oude muur, waar de verschijningen zijn begonnen van Maria aan Teodoro. Hierop is de fresco te zien van Maria met Kind.

Bezoekers hebben veel belangstelling voor een verlichte vitrine met daarin de steen, waarop Maria heeft gestaan, als Zij Teodoro D’Amici ontmoet. Hierboven hangt een groot schilderij, waarop de verschijning van Onze-Lieve-Vrouw aan Teodoro is verbeeld.

In de kerk raak ik ook onder de indruk van de kleurrijke glas-in-loodramen.

Naast de kerk en voor het klooster is een Mariapark aangelegd, dat heel goed wordt onderhouden. Hier zie ik onder meer een kruisweg, een groot wit kruis en een grot met Maria en Bernadette. Zelfs in Brindisi-Jaddico worden mij beelden uit Lourdes bezorgd. Wat is dit een bijzonder mooie plaats om te mogen komen.

Geplaatst: 22 juni 2022

~~~

CARAVAGGIO

GESCHIEDENIS

Giannetta de’ Vacchi (geboren in 1400), een gelovige, hardwerkende vrouw, is gehuwd met Francesco Varoli, een boer, ex-soldaat, alcoholist, driftige man, die haar dikwijls mishandelt. Op 26 mei 1432, om 5 uur in de middag, is Giannetta gras aan het maaien. Zij gaat met een bundel gras naar de boerderij om het aan de paarden te geven. Onderweg ziet Giannetta, langs de weg, een wonderschone dame staan en roept: “Moeder Maria!” De 32-jarige boerin ontvangt een verschijning van Maria. De Verschijning zegt: “Wees niet bang, mijn dochter, Ik ben het echt. Stop en kniel om te bidden.” De Moeder Gods gebiedt haar te knielen door een hand op de schouders te leggen. Onze-Lieve-Vrouw is bedroefd en heeft tranen in de ogen. Zij brengt de volgende boodschap: “Jezus Christus, mijn heilige en almachtige Zoon, heeft deze wereld, op grond van ongerechtigheid van mensen, willen vernietigen. Doch ik heb Hem zeven jaar lang gesmeekt barmhartig te zijn en hen de zonden te vergeven. Mensen moeten in vrede leven en oorlogen beëindigen. Daarom zou Ik graag dat je alle mensen zegt, dat zij op elke vrijdag met brood en water vasten ter ere van mijn Zoon… en na de vesperdienst op zaterdag als de dag des Heren viert voor de grote barmhartigheid van mijn Zoon door mijn voorspraak verkregen. Ik zal je woorden met duidelijke tekenen bevestigen, dat niemand eraan zal twijfelen, dat je de waarheid hebt gezegd.” Dit gebeurt op de weide van Mazzolengo, vlakbij het dorp Caravaggio, waar later het heiligdom is gebouwd. Maria belooft een wonder en laat, op de plaats waar Zij heeft gestaan, een bron ontspringen, die tot op de dag van vandaag water geeft aan de bronnen van het heiligdom. Deze bron symboliseert de overvloed aan goddelijke genaden en de moederlijke voorspoed van de Maagd Maria. Giannetta gaat naar het dorp. Zij vertelt wat haar is overkomen en ook wat Maria heeft gezegd. De dorpsgenoten gaan met Giannetta naar de plaats waar Maria is geweest en zien de pas ontsprongen bron. Zo ontstaat het Heiligdom “Santa Maria del Fonte” (Heilige Maria van de Bron). Na de verschijning komen ontelbare pelgrims naar de plaats waar de bron is ontsprongen. Onder hen zijn vele zieken. Het water van de bron zorgt voor wonderen, want het geneest zieken. Aan deze bron dankt Maria de titel in Caravaggio, namelijk “Heilige Maria van de Bron”. De boodschap van Maria over vrede is nog steeds actueel.

Op 31 juli 1432 is de gebeurtenis van de verschijning gedocumenteerd. De verklaring is opgesteld door ambtenaren en plaatselijke bewoners. Met dit document vragen zij de bisschop van Cremona, Venturino de Marni (bisschop 1423-1457), de opzienbarende gebeurtenis voor te leggen aan een commissie van kerkelijk onderzoek.

Eerst wordt op de verschijningsplaats een kapel gebouwd, daarna een kerk en uiteindelijk de huidige basiliek. Met de bouw van deze basiliek is in 1571 begonnen. De eerste kerk wordt snel gebouwd door de inwoners van Caravaggio en op 20 december 1451 vindt de inzegening plaats. Het project wordt financieel en moreel gesteund door de hertog van Milaan, Filippo Maria Visconti (1392-1447), hertog van 1412 tot in 1447. Echter, na jaren raakt het gebouw in verval. Daarna wordt de huidige kerk gebouwd.

De aartsbisschop van Milaan, Carlo Borromeo (1538-1584), bisschop van 1560 tot in 1584, maakt gebruik van de rijke ervaring van architect en kunstschilder Pellegrino Tibaldi (1527-1596). Deze man wordt ook genoemd Pellegrino Pellegrini en Pellegrino da Bologna. In 1571 wordt met de bouw van de huidige kerk begonnen. Het is een langdurig werk dat pas in 1722 vrijwel geheel is gerealiseerd. Het hoofdaltaar komt later Het is in 1736 ontworpen door Carlo Merlo (1690-1760) en opgeleverd in 1750. Fresco’s zijn gemaakt door Giovanni Moriggia (1796-1878) en Luigi Cavenaghi (1844-1918).

Rond 1700 is de grote, rechte laan aangelegd van de plaats Caravaggio naar het heiligdom. In 1710 is deze ingezegend met de Porta Nuova-arcade, die aan de toegang van Caravaggio staat. In dat jaar is het Mariabeeld gekroond door Carlo Ottaviano Guasco (1650-1717), bisschop van Cremona van 1704 tot in 1717. Dit is gebeurd met een gouden kruis met juwelen om de hals van de beeltenis.

In de periode 1844-1847 is de koepel van de basiliek geschilderd door Giovanni Moriggia (1796-1878).

Met een schrijven van 7 mei 1906 heeft paus Pius X (Giuseppe Melchiorre Sarto, 1835-1914), paus van 1903 tot in 1914, de kerk van het heiligdom verheven tot basiliek

Trento Longaretti (1916-2017) heeft de mozaïeken gemaakt, die in de zuilengang bij de basiliek de geheimen van de rozenkrans weergeven.

In 1962 heeft Danio Bolognini (1901-1972), bisschop van Cremona van 1952 tot in 1972, verklaard dat de Heilige Maria van de Bron medepatrones is van het bisdom.

In 1992 heeft paus Johannes-Paulus II, die paus is van 1978 tot in 2005, (Karol Józef Wojtyla 1920-2005) het heiligdom bezocht.

Op 1 mei 2020 hebben de Italiaanse bisschoppen in de Santa Maria del Fonte-basiliek te Caravaggio Italië toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw. Dit is gebeurd tijdens de corona-pandemie, waardoor het virus vooral in de regio van Bergamo, waaronder Caravaggio valt, vele slachtoffers heeft geëist.

Giannetta is niet zalig verklaard, maar haar populariteit is groot, dat zij wordt genoemd “gezegende Giannetta”.

BEDEVAARTSOORD

In Caravaggio heet het pelgrimsoord “Heiligdom van de Heilige Maria van de Bron”.

De indrukwekkende laan naar de basiliek, het grote kerkplein en hoge zuilengalerijen bieden de bedevaartgangers een uniek oord voor gebed, bekering, boete, verzoeken om geestelijke en/of lichamelijke genezing en gelegenheid om genaden te ontvangen.

In het midden van de basiliek gaan 2 trappen naar de grot. Beelden van Maria en Giannetta trekken veel bekijks. Dit is het werk van beeldhouwer Leopold Moroder uit 1932, waarmee deze houten beelden oude afbeeldingen hebben vervangen in het jubileumjaar van de verschijning (1432).

In de basiliek zijn vele kunstwerken te zien, waaronder in een kapel is Maria afgebeeld. Zij toont haar Kind aan Sint-Antonius van Padua. Het kunstwerk is gemaakt door Carlo Preda (±1645-1729).

In het heiligdom is veel te zien, waaronder het grote Mariabeeld met Kind uit de 15e eeuw, de plaats van de verschijning, de bronnen, de Heilige Grot, de kapel van de Maagd Maria en de Mariakapel in de binnentuin. Bij de bronnen zijn mozaïeken te zien van Mario Busini (1901-1974).

In het heiligdom worden ook cursussen gegeven aan leken en geestelijken in het Spiritueel Centrum.

De barokke basiliek is elke dag open. Jaarlijks komen 3 miljoen bezoekers naar het heiligdom. Hiermee is Caravaggio het drukst bezochte Italiaanse bedevaartsoord van Maria. Er is geen plaats in Italië, waar Onze-Lieve-Vrouw meer wordt vereerd dan in Caravaggio.

BEREIKBAARHEID

Caravaggio ligt in het noorden van Italië, tussen de grote steden Brescia en Milaan, onder Bergamo. Het heiligdom “Santa Maria del Fonte” is gelegen op ruim 1 kilometer van de plaats Caravaggio.

Adres: Viale Papa Giovanni XXIII, 24043 Caravaggio BG.

Op www.santuariodicaravaggio.it is actuele informatie te vinden.

BELEVING

Bij de Porta Nuova-arcade, aan de rand van de plaats Caravaggio, heb ik een schitterend uitzicht op de basiliek. Wat een lange, rechte laan!

De zuilengalerijen bij de basiliek tonen mooie mozaïeken met de geheimen van de rozenkrans. Wat een vakwerk! Ook in de basiliek zijn vele fresco’s te bewonderen. Het zijn kunstuitingen van Giovanni Moriggia (1796-1878) en Luigi Cavenaghi (1844-1918). Ook zijn in kaders vele ex voto’s in de galerijen opgehangen.

Onder de basiliek is een ondergrondse passage. Een hele belevenis van wel 30 meter lengte met mozaïeken van Mario Busini (1901-1974). Hij heeft deze gemaakt in de periode 1950-1952. Hier is ook het blad van een valbijl van een executie op 26 mei, de zelfde dag als van de verschijning. Echter, het apparaat raakt defect bij het voltrekken van het vonnis en aan de veroordeelde wordt amnestie verleend. Ook is hier een gebroken deurklink te zien. Deze verwijst naar het jaar 1650, als een pelgrim wordt bedreigd. Hij zoekt bescherming in het heiligdom, dat dan is gesloten. Ineens breekt de deurklink, de man kan naar binnen, sluit de deur en ontkomt aan het gevaar. Verder is hier ook de verschijning van Maria aan Giannetta verbeeld. De vermelde tekst luidt: “Mijn ogen en hart zijn open voor allen die op Mij rekenen op deze plaats die Ik heb gekozen en geheiligd”. Deze woorden zijn toegeschreven aan de Maagd Maria.

In Caravaggio zijn de “michini” bekend. Dit zijn rolletjes van ongedesemd brood met een driehoekige vorm. Deze broodjes doen denken aan Maria in Caravaggio, waarbij zij gekneed zijn met heilig water van de bron. Tijdens een viering in de basiliek is het brood gezegend. Tegen een vrije gift is een broodje met water en een afbeelding mee te nemen en dat doe ik dan ook. Een mooi gebaar van het heiligdom aan de pelgrims.

Geplaatst 10 juni 2022

~~~

CIVITELLA DI ROMAGNA

GESCHIEDENIS

Halverwege de 16e eeuw is het in Civitella di Romagna en de verre omtrek een heel onrustige tijd. Katholieke eigendommen worden vernield, waarbij ook beelden van Maria het moeten ontgelden. Protestanten en hun handlangers trekken brandstichtend en plunderend door de streek.

In deze roerige tijd verschijnt Maria vijfmaal aan Pasquino di Martino da Vignale, namelijk op 1, 15, 22, 25 en 29 april 1556. Dit gebeurt voor het eerst op 1 april 1556 aan Pasquino di Martino da Vignale als hij de schapen hoedt, even rust en bidt in de kapel nabij de rivier de Suasia. Tijdens het bidden hoort hij een vrouwenstem zeggen: “Pasquino, kom hier!” De herder schrikt, ziet een mooie, jonge vrouw op het altaar zitten. Zij is gekleed in een blauwe jurk en witte sluier. Zij draagt Pasquino op naar de eigenaar van de grond te gaan en vragen of hij een deel van het terrein wil afstaan om voor Haar een kerk te bouwen. Vervolgens verdwijnt de Vrouw. Pasquino weet niet wat hem overkomt, rent naar huis, wordt ineens ziek en vertelt zijn moeder wat hem is overkomen. De moeder stopt haar koortsige zoon in bed.

Een week later gaan Pasquino en zijn moeder naar de kapel waar de verschijning is geweest, maar Maria laat zich niet zien. Op 15 april 1556 gaan moeder en zoon weer naar kapel. Pasquino hoort een vrouwenstem zeggen dat het onnodig is hier terug te komen, als er geen antwoord is. De moeder hoort geen stem, maar gelooft dat haar zoon deze wel verneemt.

Pasquino begrijpt dat hij naar de grondeigenaar moet gaan. Op 19 april 1556 gaan moeder en zoon naar de grondeigenaar. Dit is Donna Isabella, de weduwe van Amaducci. De oudste zoon is ook aanwezig en hij zegt graag aan het verzoek van de Heilige Maagd te willen voldoen. Op 22 april 1556 gaat een blije Pasquino naar de kapel om Maria het goede nieuws mee te delen. Onze-Lieve-Vrouw verschijnt in volle schoonheid en is omringd door een stralenkrans van licht. Maria zegt tegen Pasquino dat hij veel tot haar Zoon moet bidden opdat Hij de wereld redt. De Moeder Gods vraagt ook of de mensen uit eerbied voor Haar enige dagen willen vasten.

Vervolgens gaat Pasquino naar de notaris om zijn getuigenis van de verschijningen vast te leggen en melding te maken van het beschikbaar stellen van de grond voor de bouw van een kerk.

Op 25 april 1556 is de 4e verschijning. Maria houdt de armen wijd open. Zij zegt hem de bevolking uit te nodigen om op woensdag, vrijdag en zaterdag te vasten en te bidden tot haar Zoon, omdat Zij het niet meer aan kan.

Op 29 april 1556 gaat de bevolking van Civitella di Romagna naar de kapel van de verschijningen. Pasquino ziet dan voor de laatste keer de Verschijning, die niet spreekt, maar wel de aanwezigen zegent.

Pasquino wordt op 27 mei 1556 ondervraagd over de verschijningen en zijn woorden getuigen van eerlijkheid.

Enige weken later is er voldoende geld ingezameld om de kerk te kunnen bouwen. De notaris schrijft aan de paus een brief en ontvangt toestemming voor de bouw van een kerk. Een barokke kerk wordt gerealiseerd en hierin krijgt de beeltenis van Maria en Jezus met boek een centrale plaats. De eerste steen van de kerk wordt gelegd op 27 juli 1556. Dit gebeurt op de plaats waar Maria is verschenen. In 1595 wordt de kerk ingewijd.

In 1661 overleeft de kerk een zware aardbeving, die de plaats Civitella di Romagna grotendeels verwoest. In 1780 staat de kerk in brand, maar de beeltenis van Maria met Kind blijft gespaard.

Op 14 november 1819 is de oprichting van de Broederschap (Confraternita della Suasia), die zorgt voor de deelname van leken aan het leven in en buiten de kerk.

In 2014 is er weer een brand in de kerk. De schade is groot en in 2019 is het geheel aan herstelwerkzaamheden afgerond.

BEDEVAARTSOORD

Het heiligdom in Civitella di Romagna heet “Santuario della Beata Vergine della Suasia” (“Heiligdom van de Heilige Maagd van Suasia”). Centraal in de kerk staat de beeltenis van Maria met Kind. Het is een schilderwerk uit ± 1400 van een onbekende kunstenaar. Dit is de beeltenis die nog steeds wordt vereerd.

In de kerk laat een schilderij zien dat Maria met Kind de herder Pasquino instructies geeft.

Het altaar van de familie Amaducci, die eigenaar van het land is waarop het heiligdom is gebouwd, toont een doek met symbolische beeltenissen. Bovenaan zijn Maria met Kind geschilderd, die hier zijn verschenen, en links van hen Johannes de Doper en Antonius Abt. Aan de rechterzijde van het kunstwerk staan Rochus en Franciscus van Assisi afgebeeld. Na een restauratie is de handtekening van de schilder ontdekt en deze is geïnterpreteerd als van Gerolamo Veronese. Het schilderij dateert uit de eerste helft van de 17e eeuw.

In de kerk staat een beeld van Maria. Zij is bedroefd, want haar hart is doorboord met zeven zwaarden.

BEREIKBAARHEID

Civitella di Romagna ligt in de provincie Forli-Cesena, 30 km ten zuidwesten van Forli, 100 km ten oosten van Florence en 105 km ten zuidoosten van Bologna.

Het adres van het heiligdom is:
Via dei Mille, 47012 Civitella di Romagna

Op www.santuaritaliani.it/santuario/beata-vergine-della-suasia is actuele info te vinden.

BELEVING

De plaats Civitella di Romagna ligt in een mooie, heuvelachtige omgeving. Wat hoger gelegen dan de meeste gebouwen van het stadje is het heiligdom te bezoeken; een kerk met veel geschiedenis.

Voor de kerk ontmoet ik een man en hij nodigt me uit de kerk in te gaan. Vervolgens verwittigt hij de koster, die wat later mij wat vertelt over het verleden van dit heiligdom. De koster spreekt voor mij te snel Italiaans en daardoor kan ik de uitleg maar ten dele volgen. We maken samen een rondgang door de kerk en daarna bedank ik hem voor zijn bereidwilligheid.

Ik doe nog een rondgang in dit godshuis en wordt geraakt door twee grote schilderijen die de bijzondere gebeurtenissen tonen van bijna 500 jaar terug. Het altaar met een beeltenis van de verschijning van Maria met Kind aan Pasquino is indrukwekkend.

Na veel in de kerk te hebben bekeken laat ik twee lichtjes branden met intenties voor goede vrienden en mensen die het niet zo op mij hebben begrepen. Kijk, als voorzitter van enkele verenigingen ben ik de hoge boom die veel wind vangt. Dat gebeurt …

In de kerk zijn ook devotionalia te koop. Een kopie van de beeltenis van Maria met Kind, kleurenfoto en enkele medaillons met de afbeelding van Maria reken ik af met de koster. Met lege handen kom ik niet thuis en de medaillons geef ik weg aan enkele oudere gelovigen. Ook een kopie van een oude prent trekt mijn aandacht. De Latijnse tekst zegt onder meer: “Bidt devoot voor de kwaliteit van het leven van de Romaanse burgerbevolking”. Onder de afbeelding van Maria met Kind staat “Bewonderenswaardige Moeder, bidt voor ons”.

Na tot Maria te hebben gebeden, verlaat ik de kerk en ga naar de rivier, die vlakbij stroomt. Maria is hier verschenen …

OMGEVING

De oude plaats Civitella di Romagna is het bezoeken zeker waard. De regio geeft mogelijkheden voor wandelingen en fietstochten. De grote stad Forli ligt nabij en dat geldt ook voor de kustlijn van de Adriatische Zee.

Geplaatst: 22 mei 2023

~~~

GIULIANOVA

GESCHIEDENIS

Het ontstaan van het “Santuario Madonna dello Splendore” (Heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van Pracht) gaat terug naar het jaar 1557. De streek wordt al een tijd geteisterd door hongersnood en ziekten. Oorlog doet de stad en de bevolking lijden, want de legers uit Anjou en Aragon strijden om de macht in het midden van Italië.

Het is 22 april 1557 … Houthakker Bertolino is in het bos aan het werk op een kleine heuvel net buiten de muren van de stad Giulianova. Na enkele uren hout te hakken, rust hij wat uit en ineens ziet hij een schitterend licht. Hij schrikt en ziet een Dame naderen die schittert van pracht. Het is de Maagd Maria! Zij verzoekt hem naar de stad te gaan en daar te vertellen dat de Moeder van God deze plaats heeft uitverkoren tot haar woning. De geestelijken moeten spoedig een processie organiseren om Haar te komen eren en hier wordt een Heiligdom gebouwd voor de Moeder van God. Bertolino is compleet verrast en gaat naar het stadsbestuur van Giulianova en vertelt wat hem is opgedragen door de verschijning. De houthakker wordt niet geloofd en moet meteen naar buiten. Vervolgens gaat hij bedroefd naar huis.

De volgende dag, 23 april 1557, gaat Bertolino terug naar de plaats waar hij de prachtige dame heeft ontmoet. Hij ziet Haar weer en verontschuldigt zich dat de opdracht niet goed is uitgevoerd. De mooie Dame spoort hem aan nogmaals de boodschap te gaan brengen. Helaas vindt Bertolino in het stadhuis weer geen gehoor en hij wordt weer naar buiten gewerkt.

Op 24 april 1557 is de derde verschijning op dezelfde plaats. Bertolino vindt de Dame nog prachtiger dan in de afgelopen twee dagen. Opnieuw draagt de Verschijning hem op naar de stad te gaan en de opdracht tot een goed eind te brengen. Weer gaat de houthakker naar de stad en met moeite komt hij het stadhuis binnen, want Bertolino wordt als lastig gezien. Hij komt bij de gouverneur, maar deze wordt boos, heft de hand en wil Bertolino slaan. Plotseling kan de man de hand niet meer bewegen, want deze is ineens verlamd. De gouverneur schrikt, laat geestelijken komen en Bertolino kan nogmaals zijn verhaal doen. De gouverneur smeekt God om genade. De geestelijken doen wat de mooie Dame heeft gevraagd en gaan in processie naar het bos van de verschijningen. Als de stoet aankomt op de plaats die Bertolino hen aanwijst, zien de aanwezigen een prachtig licht dat de kruin van een boom in brand schijnt te zetten. Dan verschijnt Maria voor de vierde keer, nu met een schitterende stralenkrans. Ineens ontstaat bij de boom een bron, waaruit helder water stroomt. Met water van de bron wordt de hand van de gouverneur besprenkeld en meteen kan hij de hand weer bewegen.

Spoedig nadat de voorvallen bij de boom zijn verteld, komen vele gelovigen naar de plaats van de verschijningen. Een kerk en een klooster worden gebouwd en zo ontstaat het heiligdom.

Het bronwater heeft voor wonderbaarlijke genezingen gezorgd.

Rond 1650 worden veranderingen aangebracht in het heiligdom. Deze worden betaald door hertog Giosia Acquaviva d’Aragon (1625-1679).

Sinds 1847 zijn de broeders kapucijnen actief in het heiligdom. In de loop van de vele jaren hebben zij het verder verfraaid. Er komen aanpassingen van onder meer toegangsweg, gevel van de kerk, Portiek van de Rozenkrans en klokkentoren.

In 1927 wordt naast de kerk een nieuwklooster gebouwd.

In 2000 krijgt het timpaan van de gevel van de kerk een mozaïek met de voorstelling van de Drie-Eenheid die de Heilige Maagd verheerlijkt.

BEDEVAARTSOORD

Het heiligdom is met de auto via de weg en te voet langs de kruisweg te bereiken. De kruisweg (Via Crusis) is 450 m lang en gaat van de Via Montello naar het heiligdom. In 1990 is de kruisweg gerenoveerd en is nu een waar kunstwerk. De renovatie van de kruisweg is het werk van beeldhouwer Ubaldo Ferretti (1954).

Voor de kerk is een grote portiek gemaakt die met mozaïken is verfraaid. Dit is de Portiek van de Rozenkrans, want de kunstwerken verbeelden mysteries van de rozenkrans.

Het hoofdaltaar in de kerk is versierd met beelden van twee patroonheiligen, namelijk de kluizenaars en latere heiligen San Pietro Celestino en San Benedetto. De beeltenis van Maria is het centrale deel van de kerk.

De bron is verfraaid met afbeeldingen in mozaïeken uit het Oude en Nieuwe Testament. Het is een ontmoetingsplaats van gelovigen. Ook wordt bij de bron vaak de rozenkrans gebeden. De bron wordt de watertempel genoemd en bevindt zich onder het hoofdaltaar van de kerk.

In het heiligdom is ook een museum, dat in 1997 is verwezenlijkt. De ruimten bevatten schilderijen, sculpturen uit de kerk en van het klooster van Santa Chiara dell’Aquila.

Vanaf het heiligdom is een prachtig uitzicht op de omgeving met de Adriatische Zee.

Elk jaar op 22 april worden de verschijningen van Onze-Lieve-Vrouw herdacht.

BEREIKBAARHEID

Giulianova ligt aan de Adriatische Zee, aan de SS16 en vlakbij de autobaan A14/E55 in de provincie Teramo (TE). Giulianova ligt 30 km ten oosten van Teramo, 25 km ten zuiden van San Benedetto del Tronto en 54 km ten noorden van Pescara.

Het adres van het heiligdom is Via dello Splendore 112, 64021 Giulianova, TE.

Op www.madonnadellosplendore.it is actuele info te vinden.

BELEVING

De weg naar het heiligdom wijst naar een hoger gelegen parkeerplaats, maar ik parkeer de auto beneden en verkies de steile weg voor voetgangers. Het is de kruisweg van 450m volgen en de grote beelden van de 14 staties maken indruk op me. Voetgangers met voldoende lucht in de longen kunnen dit wel aan en vandaag behoor ik ook tot hen. Na zo’n 10 minuten ben ik boven en kom op het plein voor de kerk. Er is een viering bezig en ik wil de kerkgangers niet storen. Naar binnen gaan is voor wat later. Bij de kerk zijn vele mozaïeken te zien. Wat zijn dit kunstwerken!

Het is dan de bron bezoeken en ik zie het water stromen onder het Mariabeeld. Door het ontstaan van deze bron is hier veel gebeurd …

Na wat verder wandelen, kom ik bij de afrastering van het plateau van het heiligdom en is het genieten van het uitzicht met de nabij liggende, blauwe Adriatische Zee. Wat een belevenis! Vervolgens kom ik bij de beeltenis van de ziener Bertolino. Hij verwijst naar de ontmoetingen van hem met Onze-Lieve-Vrouw. Ik wil het museum bezoeken maar helaas is dit gesloten.

In de kerk zie ik vele afbeeldingen van Maria en ook van de verschijningen in 1557. Een indrukwekkend en prachtig Mariabeeld staat in het midden van het altaar. Hier bidden velen, ook al is de eucharistieviering voorbij. Ik sluit me bij hen aan en gedachten met intenties gaan naar de Maagd Maria voor enkele vrienden die wat hulp van Haar kunnen gebruiken.

Voor de kerk staan enkele palmbomen en ik ga een bezoekje brengen aan het café, dat grenst aan het grote parkeerterrein. Er staan zo’n 80 auto’s en de de pelgrims die met de wagen zijn gekomen, hebben verkozen een andere weg te nemen dan de kruisweg. Als ik op het terras zit, realiseer ik me dat het hier goed toeven is.

OMGEVING

Giulianova ligt aan de Adriatische Zee en aan het strand zijn bij redelijk weer vele badgasten. Plaatsen zoals San Benedetto del Tronto en Teramo zijn op korte afstand gelegen.

Geplaatst: 24 mei 2023

~~~

LORETO

GESCHIEDENIS

In Loreto staat het Heilig Huis (Santa Casa). Dit huis van de Heilige Familie heeft ooit in Nazareth gestaan. Archeologische opgravingen, welke zijn uitgevoerd tussen 1962 en 1965, hebben muurtekeningen van Palestijnse (joods-christelijke) oorsprong blootgelegd en mede hierdoor is aangenomen dat het Santa Casa uit Nazareth komt. In het interieur van het Heilig Huis zijn restanten van gotische wandschilderingen behouden. In Nazareth heeft Maria gewoond in een huisje, dat uit rode natuursteen is opgetrokken. Ook Jozef en Jezus hebben in dit huis hun thuis gekend.

Aan het eind van de 13e eeuw wordt het huis in zijn bestaan ernstig bedreigd door oprukkende en vernielende moslims. De legende vertelt dat engelen het huis te hulp komen. Dit is in 1291. In dat jaar tillen engelen het gebouwtje op en na een gefaseerde luchtreis komt het in Loreto terecht. Dit gebeurt op 10 december 1294.

In 1469 begint de bouw van een kerk over het Heilig Huis en ruim 100 jaar later, namelijk in 1587, is het godshuis gereed. In 1728 is de kerk een basiliek geworden: “Basilica della Casa Santa”. Vanaf dat jaar zijn er miljoenen pelgrims naar het Heilig Huis in de basiliek gekomen.

In Loreto zijn vele wonderen gebeurd, zoals wonderbaarlijke genezingen. Een groot mirakel is het winnen van de zeeslag bij Lepanto op 7 oktober 1571. De faam van het Heiligdom van Loreto neemt nog verder toe door het samenstellen van de Litanie van Loreto. Aan Maria van Loreto wordt de titel gegeven “Virgo Lauretana”; Maagd Maria van Loreto.

De jaarlijkse feestdag van Onze-Lieve-Vrouw van Loreto is 10 december.

BEDEVAARTSOORD

Op het plein vóór de basiliek is de fontein van Onze-Lieve-Vrouw. Tussen de fontein en de basiliek staat het standbeeld van paus Sixtus V. Deze kerkvader wordt gezien als de belangrijkste beschermheer van het heiligdom.

De basiliek kent een rijk versierde gevel en een indrukwekkende koepel met klokkentoren. Het Heilig Huis staat onder de koepel van de basiliek en heeft een marmeren bekleding, die het hele huis omgeeft. De architect van vele werken is Bramante van Urbino (1444-1514). De witte, marmeren blokken komen uit het Italiaanse Carrara in Toscane.

In het Heilig Huis is de Zwarte Madonna bekleed met een indrukwekkend pronkgewaad en zowel de Moeder, als het Kind zijn gekroond.

Onze-Lieve-Vrouw van Loreto is de beschermheilige van vliegeniers, piloten, astronauten en vliegreizigers. Dit komt door de legende van het door engelen verplaatsen van het huis door de lucht. In het centrum van Loreto is dan ook een luchtvaartmuseum te bezoeken.

Vlakbij de basiliek is een apostolisch paleis met een kunstgalerij.

BEREIKBAARHEID

Loreto ligt dichtbij de grote havenstad Ancona, in het oosten van het land en ongeveer halverwege de “de Laars van Italië”. Het wat hoger gelegen heiligdom is van veraf te zien.

Op www.santuarioloreto.va is actuele info te verkrijgen.

BELEVING

Het is druk op het Piazza della Madonna, het Moeder Godsplein, dat voor de basiliek ligt. Wat zijn hier veel pelgrims, die het Huis van Maria willen bezoeken. Langzaam nader ik de basiliek.

In de basiliek staat het Heilig Huis centraal. Middenin de basiliek, met zicht op het Heilig Huis, ervaar ik de schoonheid van het marmeren omhulsel. Het lijkt wel dat het marmeren monument net uit de hemel is neergedaald.

Het Heilig Huis draagt sporen van toen en nu. Ik kijk vol ontzag naar dit gebouw. Ik sta ervoor, kijk omhoog en voel dat boven het Heilig Huis wolken vol gebed hangen. Ik ervaar dat het huis onslijtbaar is. Het blijft kracht geven aan hen, die hier komen schuilen. Dan ga ik het huis in … Hier heeft Maria gewoond, Jezus gespeeld en Jozef gewerkt en nu mag ik hier staan. Ik zie zo veel en voel me uitermate bevoorrecht.

Na het bezoek aan Heilig Huis maak ik een rondgang in de basiliek. De vele kapellen vallen me op, waaronder de Duitse, Spaanse en Poolse kapel.

Later op de dag bezoek ik het Poolse ereveld (Cimitero Polacco), dat achter het heiligdom ligt. Loreto is de Italiaanse bedevaartplaats waar ik graag kom en terugkom.

Geplaatst 22 mei 2022

~~~

MARIA WEISSENSTEIN / MADONNA DI PIETRALBA

GESCHIEDENIS

De oorsprong van het bedevaartsoord Maria Weissenstein ligt in het jaar 1553. De Heilige Maria verschijnt dan aan grootgrondbezitter Leonhard Weissensteiner. Hij lijdt aan een nare, pijnlijke ziekte en Maria geneest hem. Als dank hiervoor verzoekt Zij Leonhard een kapel met toren te bouwen. In deze kapel kunnen dan gelovigen aan Haar om hulp komen verzoeken. Leonhard zegt Haar toe aan het verzoek gevolg te geven. Echter, eenmaal genezen, vergeet hij zijn belofte. Enige tijd later valt Leonhard diep in een schacht. Hij verkeert in een zeer benarde positie en opnieuw komt Maria hem te hulp. Vervolgens gaat Leonhard echt werk maken van zijn belofte. Hij laat de kapel met kleine toren bouwen. Deze Mariaplaats krijgt steeds pelgrims op bezoek en de ruimte is spoedig te klein. De noodzaak van een groter Godshuis dringt zich op. De bouw van de kerk is een gigantisch karwei, mede door de hoogte waarop wordt gewerkt. In 1638 wordt met de activiteiten gestart en de voltooiing van de kerk is in 1654. De kerk is in barokstijl opgetrokken. Het genadebeeld van Maria en Jezus, de piëta, is in 1885 gekroond. In 1985 wordt de kerk tot basiliek verheven.

BEDEVAARTSOORD

Op machtige wijze troont de bedevaartkerk, met vele fresco’s, over de Petersberg uit. Dit Godshuis is wereldwijd beroemd als de Dom van de Dolomieten en ligt op 1520 meter hoogte. Hier is een schitterend uitzicht op de omgeving met onder andere de Weisshorn/Corno Bianco van 2317 meter hoogte.
In de basiliek staat het genadebeeld van Maria centraal. Zij is er afgebeeld met haar Zoon op de schoot. Deze afbeelding is gemaakt van witte steen. De oorspronkelijke kapel van Leonhard Weissensteiner, het gouden en zilveren hoofdaltaar, de vele fresco’s en de gewelven trekken al jaren vele pelgrims naar deze plek. In een zijgang zijn honderden votieven te zien. Naast de kerk is er de kapel van de Heilige Peregrin Laziosi, de patroonheilige van de kankerpatiënten.
De latere paus Johannes-Paulus I heeft hier, als kardinaal, van een zomervakantie genoten. Paus Johannes-Paulus II heeft ook deze bedevaartsplaats bezocht en wel op 17 juli 1988. Een afbeelding en een kaars herinneren aan dit bezoek. Sinds dit bezoek is Maria Weissenstein bekender dan ooit.

In Maria Weissenstein is er een speciaal gebed via Maria naar Jezus:
“Gebet zur Muttergottes von Weissenstein
Herr Jesus,
der Du am Kalvarienberg
durch die Anwesenheit
der Mutter getröstet wurdest
und nach dem Tod
wieder auf ihrem Schoss geruht hast,
schaue auf unsere Not
und erhöre unsere Bitten,
die wir durch Maria von Weissenstein
an Dich richten.
Amen!”

In het Nederlands is dit:
“Gebed tot de Moeder Gods van Weissenstein
Heer Jezus,
zoals U op de Calvarieberg
door de aanwezigheid
van de Moeder werd getroost
en na de dood
weer op haar schoot gerust heeft
kijk naar onze nood
en verhoor onze verzoeken,
die we via Maria van Weissenstein
aan U richten.
Amen!”

Het bedevaartsoord is ruim opgezet en biedt plaats aan onder meer een Gasthof, Pelgrimshuis, jeugdherberg, winkel, bar, grote parking en conferentiecentrum. Het is het meest bekende bedevaartsoord van Zuid-Tirol.

BEREIKBAARHEID

Maria Weissenstein is gelegen in Deutschnofen/Nova Ponente in Zuid-Tirol. Het Heiligdom is maar 20 kilometers oostwaarts verwijderd van Bozen/Bolzano. Deze plaats ligt in het noorden van Duitstalig Italië.

Op de A12 Brenner Autobahn is het richting Bozen gaan. Na de Ausfahrt (uitrit) Bozen Nord is het de weg ingaan, welke leidt naar het Eggental. Vervolgens wordt Deutschnofen bereikt. Het bedevaartsoord Maria Weissenstein ligt vlak van de Petersberg op 1520 meter hoogte.

Adres: Weissenstein 10, Petersberg, 38036 Deutschnofen.

Voor meer informatie is er de webstek “www.weissenstein.it” te bezoeken.

BELEVING

Op mijn reis door het Italiaanse, Duitssprekende Zuid-Tirol bezoek ik Maria Weissenstein. Aangekomen in de kerk schieten mij verhalen te binnen van het ontstaan van dit Maria-oord. Deze bedevaartsplaats is zo bijzonder, want als Mariaplaats is dit voor gelovigen en hulpzoekenden de krachtgevende ontmoetingsplek in de Dolomieten. Bedevaartgangers komen er met hoop op ontmoeting met Maria. Zij leggen, zoals ik, hun zorgen bij Haar neer. Bidden om genezing en inzichten, welke werkelijkheid mogen worden.
Ik ben onder de indruk van deze Mariaplaats. Vooral de kerk en de duizenden blijken van dankbaarheid treffen mij. Deze dankbetuigingen aan Maria bevinden zich naast de ruimten voor gebed. Wat een blijken van dank en dan weergegeven als persoonlijke uitingen van volkskunst. Wat zijn mensen toch creatief in hun weergaven van gevoel voor de Moeder Gods. Daarna ga ik terug naar de kerk en raak in gebed.

Ik dank Maria hier te mogen zijn en voor het goede dat ik in mijn leven mag ervaren. Daarna sta ik langdurig stil bij de kleine kapel uit 1553, welke zich linksachter in de kerk bevindt.
Voordat ik deze bedevaartsplaats ga verlaten, breng ik een bezoek aan de winkel met devotionalia. Ik koop een en ander voor vrienden en voor mezelf een wijwaterbakje met de afbeelding van de piëta erop aangebracht.
Het is voor mij een hele mooie ervaring vol beleving hier te mogen komen.

Geplaatst: 8 september 2019
Gewijzigd: 11 februari 2021

~~~

MONTAGNAGA

GESCHIEDENIS

Het dorp Montagnaga, ook genoemd Montagnaga di Pinè, ligt in de regio Trentino, in het noorden van Italië, en behoort tot de gemeente Baselga di Pinè. De plaats ligt op ongeveer 900 meter hoogte. In totaal zijn hier 5 verschijningen geweest van de Maagd Maria aan de herderin Domenica Targa (1699-1764) uit Guarda. Alle verschijningen vinden plaats in en rond Montagnaga. De verschijning van Maria “Madonna di Pinè” wordt gevierd op 26 mei.

In het begin van de 18e eeuw brengt een gelovige boer uit Montagnaga enkele keren een bezoek aan het Heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw nabij Treviglio. Hij brengt een beeld van Maria mee, dat wat later elk jaar op 26 mei wordt tentoongesteld op het altaar van de Sint-Annakerk.

Op 14 mei 1729 is er de eerste verschijning aan Domenica Targa. Dit gebeurt nabij het dal “Prato Della Comparsa”, vlakbij Guarda. Domenica bidt de rozenkrans en ziet plots de Verschijning, die blootsvoets is en in het wit gekleed met een witte sluier om het hoofd. De Verschijning zegt dat Domenica veel groot leed heeft te verwachten en talloze beproevingen heeft te doorstaan. De Verschijning zegt ook dat Zij op het feest van Hemelvaart in de Sint-Annakerk wil verschijnen.

De tweede verschijning is op 26 mei 1729. De Verschijning komt in helder licht in de kapel van de kerk, bij het altaar van de Karmel, waarbij Domenica op de grond ligt met het gezicht naar het altaar. De Verschijning is gehuld in een gouden gewaad, dat met sterren is bezet. Op het hoofd draagt Zij een kroon in de vorm van een ring. Op de linkerarm zit het Jezuskind en in de rechterhand heeft Zij een gouden rozenkrans vast. De Verschijning zegt dat Zij de Allerheiligste Maagd Maria is, de Moeder van God, de Koningin van de Hemel en de hele wereld en zegt terug te komen. Omdat de Verschijning zich op die dag bekendmaakt wordt later 26 mei als feestdag van de verschijningen gekozen.

Op 8 september 1729 is de derde verschijning. Domenica Targa getuigt dat zij tijdens de kerkviering een ongewoon gezang steeds dichterbij de kerk hoort komen en dan ziet zij Maria in een gouden gewaad, met de kleine Jezus op de arm. Echter, het kind is naakt en heeft zichtbare wonden, waaruit bloed komt. Maria zegt dat het Kind vol wonden is en bloed verliest door vreselijke zonden die worden begaan door de mensen. Bij het kunstwerk van “Onze-Lieve-Vrouw van Caravaggio”, dat door Elena Zambaiti is geschilderd, weent Maria en zegent het. Zij zegt tegen Domenica dat zij moet bidden.

De vierde verschijning is op 10 september 1729. Maria verschijnt in de avond op een weide, terwijl Domenica er aan het bidden is. Zij zegt tegen de Moeder Gods dat de priester en andere mensen haar niet willen geloven, als zij vertelt over de verschijningen. Maria antwoordt, dat zij niet bevreesd moet zijn en alles aan haar biechtvader moet vertellen en dan wordt zij geloofd.

De vijfde en laatste verschijning vindt plaats op 26 mei 1730, precies één jaar na de tweede verschijning. Maria laat zich in hel licht in volle schoonheid zien aan Domenica, terwijl in de vesperdienst het Magnificat wordt gezongen. Maria is zonder de kleine Jezus en wordt als koningin omgeven door geredde zielen en engelen. In de rechterhand houdt Zij het sterkste wapen, namelijk de rozenkrans. Ook heeft Maria een gouden scepter vast. Domenica hoort het getier en gejammer van de door de duivel bezeten mensen. Maria zegt genade te verlenen aan de vrome zielen in het nieuwe heiligdom te Montagnaga.

In 1731 onderzoekt een commissie van het bisdom Trento de aard van de verschijningen.

Na de verschijningen blijft de volksdevotie voor Maria in Montagnaga toenemen. Om alle pelgrims te blijven ontvangen, wordt de Sint-Annakerk te klein. Daardoor wordt in 1730 gestart met de bouw van een grotere kerk en dit werk neemt ruim 10 jaar in beslag. Op 26 mei 1751, precies 22 jaar na de tweede verschijning, wordt de nieuwe kerk ingezegend door Leopoldo Ernesto Firmian (1708-1783), hulpbisschop van Trento (1748-1758) en bisschop van Seckau (1739-1763) en prins-bisschop van Passau (1763-1783).

In de periode 1880-1887 wordt de kerk uitgebreid. Het bouwwerk wordt dan ruim 30 meter lang en 25 meter breed. Dit zijn ook de huidige afmetingen van de kerk. De wijding gebeurt door Giovanni della Bona (1814-1885), bisschop van Trento (1880-1885).

Op 11 augustus 1894 is het beeld van de Madonna di Pinè onder grote belangstelling gekroond. De kroning doet Eugenio Carlo Valussi (1837-1903), bisschop van Trento (1886-1903). De kroon bevat onder meer diamanten en parels. In totaliteit zijn zo’n 1300 stenen in het hoofdsieraad verwerkt. Op deze dag heeft de bisschop de verschijningen erkend.

BEDEVAARTSOORD

Het 18e eeuwse heiligdom is toegewijd aan de Madonna di Pinè. In het centrum van het dorp staat de parochiekerk van Sint-Anna. Het barokke hoogaltaar is van marmer en is toegewijd aan de Heilige Anna. Dit altaar is gesierd met een schilderij van de Francesco Unterberger (1706-1776) uit het Italiaanse Cavalese. Het kunstwerk is uit 1747, met als thema “Jezus bezoekt zijn Moeder”. Daar is ook de reproductie te zien van het befaamde schilderij “Onze-Lieve-Vrouw van Caravaggio” van 1729. In de kerk zijn nog andere schilderijen te zien uit de 18e en 19e eeuw. Een altaar is toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van de Karmel. Een ander altaar stelt voor Onze-Lieve-Vrouw van Zeven Smarten. In een absis is een fresco te zien van Duilio Corompai (1876-1952). Deze muurschildering is gemaakt ter gelegenheid van 200 jaar verschijningen.

In Montagnaga is een reproductie gemaakt van de Heilige Trappen (Santa Scala) van Rome. Hier heeft de eerste verschijning plaatsgevonden aan Domenica Targa. Er zijn 28 trappen om knielend naar boven te gaan. Het monument is gemaakt door Emilio Paor (1863-1935). Op de plaats van de verschijning in de weide staat een groot gedenkteken met twee levensgrote beelden, namelijk van Maria en de vrome herderin Domenica Targa. Dit monument is op 14 mei (dag van de eert verschijning) 1887 ingezegend door Eugenio Carlo Valussie (1837-1903), bisschop van Trento (1886-1903).

Jaarlijks is er op 26 mei een processie. Op die dag wordt de tweede verschijning van 1729 herdacht, want het is deze ontmoeting van Maria aan Domenica Targa, waarbij Zij zegt wie Zij is.

Vlakbij Montagnaga ligt het dorpje Guarda en daar staat het geboortehuis van de ziener Domenica Targa, waar zij op 9 augustus 1699 het levenslicht ziet.

BEREIKBAARHEID

Montagnaga ligt vrij dicht bij Trento. Op de weg van Trento naar Belluno is het de afslag nemen bij Pergine en de richting Baselga di Pinè volgen. Dan is het nog enkele kilometers naar Montagnaga.

Op www.santuariodipine.it is de actualiteit van het heiligdom te vernemen.

BELEVING

Op de voorgevel van de Sint-Anna-kerk vallen me de jaartallen 1729-1929 en deze verwijzen naar 200 jaar verschijningen. In de kerk zie ik vele, grote schilderijen uit de 18e en 19e eeuw en sta langdurig stil bij het hoofdaltaar dat aan Sint-Anna is gewijd en een ander altaar dat is toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van Caravaggio. Aan de onderkant van het altaar vallen me afbeeldingen van de verschijningen op.

Na het bezoek aan de kerk volg ik de staties van de kruisweg en kom op een heuveltop van 900 meter hoogte. Vervolgens ga ik naar de Santa Scala en deze Heilige Trap is een reproductie van de befaamde trap in Rome. Dit gebouw heeft een kleur van lichte crème en is uit 1900. Op de knieën ga ik de trap op en boven aangekomen wordt een kaarsje aangestoken, als dank dat ik dit mag meemaken.

Vervolgens ga ik terug naar de kerk, want om 15.00 uur begint een plechtigheid. Immers, vandaag, 26 mei, is het de dag dat de tweede verschijning wordt herdacht uit 1729. Het aantal aanwezigen schat ik op zo’n 200 en met dit aantal is de ruimte goed bezet. Tijdens de bijeenkomst gaat de bisschop voor en in het begin worden liederen gezongen in het Italiaans. Daarna wordt gebeden bij het Heilig Sacrament. Bij het bidden van de rozenkrans worden mysteries van Maria genoemd en dan volgt de Litanie van Loreto. Bij het verlaten van de kerk krijgt iedereen een handdruk van de bisschop. Om 16.00 uur begint de processie op de Piazza del Santuario. Op het plein komen steeds meer mensen en worden grote vaandels meegedragen. De stoet komt door de Via Domenica Targa. Onderweg komen de deelnemers onder andere langs een groot kersttafereel met Maria Jezus en Jozef uit 1898. Aangekomen op het plateau van de eerste verschijning begint daar om 16.45 uur een eucharistieviering, waarbij wel 3000 mensen aanwezig zijn.

In het “ricordi de santuario” koop ik nog boekjes, foto’s en bidprentjes voor goede vrienden en mezelf. Ik ben dankbaar hier te mogen zijn.

Geplaatst: 4 februari 2022

~~~

MONTICHIARI

GESCHIEDENIS

De Mariaverschijningen te Montichiari (Lichtende Berg) beginnen in 1947 en eindigen in 1976. De zieneres is Pierina Gilli (1911-1991), die geboren is in Montichiari, daar leeft en sterft. Pierina wordt geboren met een zwakke gezondheid en groeit op in een arm, katholiek, eenvoudig gezin. Thuis is er een boerenbedrijf, dat weinig opbrengsten geeft. Haar vader sterft in 1918; hij is uitgeput door het lijden in een gevangenis in de jaren van de Eerste Wereldoorlog (1914-1918). Haar moeder hertrouwt, mede in het belang van haar kinderen. De kern van de boodschappen van Maria, die verschijnt als “Rosa Mystica”, is vernieuwing van het gedrag van priesters, kloosterlingen en andere godgewijden.

Pierina Gilli werkt in het plaatselijke ziekenhuis. In het voorjaar van 1947 is de eerste verschijning van Onze-Lieve-Vrouw in een kamer van het ziekenhuis. Maria heeft een paars kleed om en een witte sluier op het hoofd. Zij is treurig, haar ogen zijn betraand en tranen vallen op de grond. Haar borst is doorboord met drie zwaarden en Zij zegt tot Pierina: “gebed, boete, offer”. Het eerste zwaard staat voor verraad van priesters en kloosterlingen en het tweede voor priesters en andere geestelijken die in zonden leven. Het derde zwaard betekent priesters en kloosterlingen, die hun roeping verliezen en meestal ook het geloof door het verraad van Judas te bedrijven.

De tweede verschijning vindt weer in het ziekenhuis plaats. Echter, de drie zwaarden zijn vervangen door drie rozen, namelijk een witte, rode en gele roos. Maria wenst dat de 13e van elke maand als Mariadag wordt gevierd. Ook wenst de Maagd Maria dat jaarlijks op 13 juli de viering van de “Rosa Mystica”, de “Geheimnisvolle Roos”, wordt gevierd. Vervolgens verklaart Zij de betekenis van de rozen. De witte roos staat voor geest, gebed en zuiverheid. De rode roos betekent geest van verzoening, barmhartigheid en offervaardigheid. De gele of gouden roos wil zeggen geest van boete en trouw.

De derde verschijning is in oktober 1947 en wel in de kapel van Montichiari, tijdens een eredienst. Maria vertelt dat haar Zoon moe is van niet ophoudende beledigingen. Hij wil zijn gerechtigheid doen gelden en daartoe is Zij als Middelares geplaatst tussen de mensen, God en de godgewijde zielen.

De vierde verschijning is in de Dom van Montichiari en Maria zegt, dat haar Zoon moe is van de zware beledigingen aan Hem.

In de volgende verschijningen vraagt Maria steeds wat aan Pierina Gilli, zoals in het centrum van de Dom, juist onder de koepel, met de tong vier kruisen op de grond te maken. Op deze plek zullen zich grote bekeringen voltrekken op het uur van de genade, zo zegt de verschijning. Maria kondigt enkel deze keer een volgende verschijning aan en wel dat Zij op 8 december komt voor het “Genade-uur”. De dag hiervoor, 7 december 1947, verschijnt Maria in een witte mantel en zegt dat Zij morgen haar Onbevlekt Hart toont. Ook vertelt de Moeder Gods, dat Zij in 1917 te Fatima, de toewijding van haar Onbevlekt Hart heeft verspreid en dat Zij te Ghiaie di Bonate, nabij Bergamo, in 1944, gedurende de Tweede Wereldoorlog, heeft verzocht haar Hart in de christelijke gezinnen te laten komen. In Montichiari wenst Maria de toewijding als “Rosa Mystica” en wel verbonden met haar Onbevlekt Hart. Op deze dag is Maria vergezeld door twee kinderen, namelijk Jacinta en Francisco Marto, twee van de drie zienertjes in Fatima. Deze kinderen zijn de begeleiders van Pierina Gilli in al haar noden. Zij hebben geleden als jonge kinderen en wat Maria wenst van Pierina is eenvoud en goedheid, zoals Jacinta en Francisco hebben getoond.

Het is 8 december 1947, de dag van de aangekondigde verschijning. Het is de laatste van de eerste reeks verschijningen. De kerk zit bomvol, maar het is muisstil. De Madonna vertoont zich aan Pierina Gilli op een witte trap, die aan beide zijden is versierd met witte, rode en gele rozen. Maria zegt dat Zij de Onbevlekte Ontvangenis en de Genadenrijke Moeder is. Zij wil in Montichiari worden aangeroepen én vereerd als “Rosa Mystica”. Maria wenst dat op 8 december van elk jaar, rond de middagtijd, het “uur van de Genade voor de hele wereld” wordt gevierd. Naar aanleiding van deze verschijning vinden wonderbaarlijke genezingen plaats in Montichiari, die voor veel ophef zorgen. De Mariaverschijningen en genezingen leiden ertoe, dat Paus Pius XII (1939-1958), geboren als Eugenio (Maria Giuseppe Giovanni) Pacelli (1876-1958) Pierina Gilli in Castel Gandolfo in privé-audiënte ontvangt.

Vervolgens duurt het tot in 1966, dat er een tweede reeks verschijningen van Maria komt. Deze ontmoetingen vinden plaats in Fontanelle, een gehucht bij Montichiari, waar Pierina Gilli de jeugd heeft doorgebracht. Maria verschijnt op 17 april 1966 en zegt dat haar Zoon vol liefde is en dat Hij Haar naar hier heeft gezonden om de bron, waarbij de verschijning plaatsvindt, wonderbaarlijke geneeskracht te laten geven. Zij wijst de plek aan, waar een kruisbeeld moet worden geplaatst. Zonden in de harten van haar kinderen worden gereinigd door zich te wassen met het water van de genade. Hierdoor worden de zielen opnieuw gezuiverd en raken weer genade-waardig.

Op 13 mei 1966, de herdenkingsdag van de eerste verschijning te Fatima in 1917, komt de Moeder Gods weer naar Pierina Gilli en zegt dat de wereld de ondergang tegemoet gaat en om dit tegen te gaan, zijn nodig gebed, boete en offer. Zij wenst dat er een gemakkelijk bad wordt ingericht om zieken in te kunnen dompelen. Een ander deel van de bron is dan bestemd om te drinken, welke de naam “De Bron der Genade” krijgt. Maria zegt ook dit keer dat Zij de “Rosa Mystica” is.

In een volgende verschijning zegt Maria veel, zoals dat Zij wenst dat het volk van Montichiari zich aan haar Onbevlekt Hart toewijdt en dat op 13 oktober een eerherstellende, verzoeningsdag met communie wordt gehouden.

Tijdens de verschijning op 19 mei 1970 vergelijkt Maria Fontanelle, dat nabij Montichiari ligt, met een tweede Lourdes, waar geestelijke en lichamelijke genezing de vrucht zijn van de verzoening tussen mensen en de Schepper. Maria zegt ook, dat Zij, als Moeder van de Kerk, altijd aanwezig zal zijn in Fontanelle.

Op 20 april 1976 zegt Maria tegen Pierina Gilli: “Kom kinderen! Hier heb ik de Fontein van Vergeving en Liefde geopend.”

De commotie omtrent wat er wordt gezegd over de verschijningen neemt toe en op bevel van de bisschop mag Pierina Gilli Fontanelle niet meer bezoeken. Pierina gehoorzaamt. Echter, Maria blijft Pierina Gilli thuis bezoeken en zegt meermaals “Bid de rozenkrans”. Steeds verschijnt de Madonna met een witte mantel aan en het hart met drie rozen versierd, namelijk een witte, rode en gele roos. Zij draagt een rozenkrans, met daaraan geen kruisje, maar een ronde medaille. Maria toont deze medaille aan Pierina en vraagt haar een medaille te laten slaan met aan de voorkant het opschrift “Rosa Mystica” en aan de achterzijde “Maria, Moeder van de Kerk”.

Vele verschijningen aan Pierina volgen. Verder vinden opvallende gebeurtenissen plaats, die voor velen zichtbaar zijn, zoals een dansende zon, het openscheuren van de wolkenmassa, het veranderen van het middaglicht in duisternis en het een lichtend kruis aan de hemel. Ook verkleurt de draaiende zon in rood, wit en geel, gevolgd door lichtstralen. Bijzondere is het zien van lichtsignalen door driemaal kort, driemaal lang en weer driemaal kort. Dit wordt driemaal herhaald en geven morseseinen voor nood S.O.S., Save Our Souls, weer. De noodkreet betreft het redden van de zielen.

Abt Francesco Rossi is van 1949 tot in 1971 pastoor in Montichiari. Hij is absoluut overtuigd van de echtheid van de verschijningen. Hij laat knielbanken in de Dom plaatsen en wel in het midden onder de koepel, waar op 8 december 1947 Maria met de voeten de grond heeft betreden. Deze plek wordt door velen gekust. Op aanduidingen van Pierina Gilli wordt een op Maria goed gelijkend beeld gemaakt. Dit gebeurt in Sankt Ulrich, in het Grödnertal, waar veel gerenommeerde beeldsnijders werken. In 1950 wordt uit hout de Madonna gesneden door de begenadigde kunstenaar Cajo Perathoner (+1965). Dit beeld staat in de voorste rechter zijkapel van de Dom in Montichiari. Bij het vervaardigen van het beeld heeft Cajo Perathoner hulp gehad van zijn zoon. Zij hebben ook het beeld voor plaatsing in Fontanelle gemaakt en nog andere beelden van Maria, die als pelgrimsbeelden in vele landen zijn rondgegaan.

Van de gebeurtenissen in Montichiari maakt Pierina Gilli een verslag voor de toenmalige Paus Pius XII, maar priesters verhinderen dat haar weergave van de feiten de Heilige Stoel bereikt.

In het jaar 1947 en in de periode 1966-1976 doen zich vele Mariaverschijningen voor in de Dom te Montichiari, thuis bij Pierina Gilli en in Fontanelle. Menig keer zijn de boodschappen oproepen, verzoeken en waarschuwingen niet mals voor priesters en andere godgewijden. De verschijningen gaan vooral over priesters en godgewijden.

Tijdens de laatste jaren van haar bestaan op aarde leeft Pierina Gilli in nederigheid. Door de kerkelijke autoriteit opgelegde, beperkende regels blijft zij mensen thuis ontvangen. Dit gaat moeizamer vanaf 1990 als zij in een rolstoel belandt. Pas dan stopt zij met zieken te bezoeken en te troosten. Pierina Gilli ligt begraven op het kerkhof van Montichiari.

Er zijn overeenkomsten tussen de verschijningen in het Portugese Fatima in 1917 en deze in Montichiari. Maria legt relaties tussen beide verschijningsplaatsen. Bij de verschijning op 7 december 1947 toont Zij zich in een witte mantel, zoals in Fatima en wordt de Moeder Gods vergezeld door twee van de drie zieners in Fatima. Ook in Fatima vraagt Maria in eenvoud te leven. In de twee plaatsen vraagt Onze-Lieve-Vrouw om de toewijding aan haar Onbevlekt Hart. Tijdens de verschijning op 8 december 1947 is op haar borst een stralend hart zichtbaar en dit toont Maria ook in Fatima. Maria vraagt in Montichiari, Fatima en andere plaatsen om gebed, boete en offers. Zowel in Fatima, als in Montichiari, toont de zon zich in wonderbaarlijke bewegingen. Waarschuwingen van bedreigingen uit Maria in Fatima en Montichiari en roept Zij op de duivel te verslaan door gebed, boete en offers. Door goed te zijn en berouw te tonen, komt er vrede in de wereld, leven mensen uit liefde en triomfeert het Onbevlekt Hart van Maria.

De verschijningen te Montichiari zijn niet erkend door het Vaticaan, maar dit weerhoudt honderdduizenden niet om jaarlijks naar deze verschijningsplaats te komen. Het niet willen erkennen van de verschijningen heeft wellicht ook te maken van de kritiek van Maria op priesters en andere godgewijden. In feite is dit het oneens zijn met de regie van het Vaticaan te Rome aangaande priesters en andere gewijden.

BEDEVAARTSOORD

Fontanelle di Montichiari is de plaats waar de Rosa Mystica is verschenen en daar is ook de bron met bijzonder water. Tevens is er een beeltenis van Pater Pio, waarbij vele kaarsjes branden. Bij de bron is Maria afgebeeld en vele ex-voto’s zijn als dank aan de muren bevestigd. Op deze plaats is Maria verschenen aan Pierina Gilli.

Hier is ook een Heilige Trap, “La Scala Santa”, die 12 marmeren treden kent. Menig pelgrim gaat hier op de knieën naar boven.

De altaartafel van de “Rosa Mystica” rust op 4 gouden beelden van engelen. Hierbij staat een grote Mariabeeld en daarbij geven vele kaarsen licht.

Een winkeltje met devotionalia heeft steeds vele klanten, die vooral rozenkransen en kaarsen kopen.

De kruisweg, “Via Crucis”, telt 14 staties, die van mozaïeksteentjes zijn gemaakt.

In het centrum van Montichiari staat de basiliek. Ook hier is Onze-Lieve-Vrouw verschenen. Daartoe is de plaats onder de koepel van belang en menig pelgrim kust hier de grond.

BEREIKBAARHEID

Montichiari ligt in het noorden van Italië, op zo’n 20 kilometer van Brescia. Op de snelweg Milaan-Verona is het afslaan bij Brescia-Est.

Op de webstek www.rosamisticafontanelle.it is informatie te verkrijgen.

BELEVING

Het bezoeken van de bedevaartplaats Montichiari staat te gebeuren. Op de snelweg tussen Milaan en Verona neem ik de afslag Brescia-Est, volg de borden en zie na enkele kilometers links van me de koepel van de grote Dom. Echter, ik rijd door want mijn plan is eerst naar Fontanelle di Montichiari te gaan, een gehucht dat hoort tot. gemeente Montichiari. Vanaf grote afstand zie ik een groot, overdekt kruisbeeld staan. Ik sta erop af, kom bij het indrukwekkende kruis, met daarvoor een kleinere, zo’n twee meter hoge beeltenis van Maria, de Rosa Mystica. Achter Maria en Jezus brandendere kaarsen. Wat is dit een openhartig welkom. Vlakbij is Maria verschenen aan Pierina Gilli.

Vervolgens ga ik naar de plek, waar de Rosa Mystica is verschenen en de bron zich bevindt. Ik kom bij het “Sanctuaria Madonna Rosa Mistica”. In het kerkgebouw, dat aan de rechterkant open is, kom ik eerst bij de beeltenis van Padre Pio. Vele kaarsjes branden bij deze veel vereerde, Italiaanse heilige. Heel wat bloemen sieren zijn beeld.

Enkele meters verder kom ik bij de bron, zie stromend water en een beeld van Maria. Op de achterzijde ontwaar ik een oude gedenksteen met onder meer de woorden “Fonte S. Giorgio” en het jaartal 1836. Naast de bron staat een beeld van Jozef en Jezus, dat omgeven is door vele bloemen en bloeiende planten.

Vervolgens ga ik op een bank zitten, doe de schoenen en sokken uit en stap naar de plaats om te baden. Ik maak de rondgang in het water van zo’n 10 meter. In de “Vasca dell’ acqua, San Battesmo” maken er velen een rondje. Ik sta in het water, kom bij het Mariabeeld en denk aan Haar. In stromend water voor Maria staan, witte bloemen en ex-voto’s aan de muren zien, maakt op mij een diepe indruk. Na een kruisteken te maken, voelen in gedachten bij Maria te zijn, stap ik door in het water van de bron.

Zittend op de bank zie ik een onafgebroken rij mensen, die ook in het bad willen gaan. Een oudere vrouw trekt de aandacht; zij kan nauwelijks stapjes zetten. Traag gaat zij door het water, maakt een kruisteken bij Maria en als zij uit het water komt, zie ik tranen. Een hinkende man gaat het water in, evenals een vrouw met wonden in het gezicht. Dan merk ik een jonge, mooie vrouw op. Zij is verdrietig en houdt de handen gevouwen. Velen hebben zichtbare wonden, ongetwijfeld zijn er nog meer met pijnlijke plekken in het hart. Nu begrijp ik, dat dit heiligdom wordt gezien als een “Klein Lourdes” in Italië.

Ineens merk ik, dat de voeten al droog zijn en de sokken en schoenen gaan weer aan. Een offer wil ik brengen, want ik ben hier niet alleen voor mezelf. Daartoe ga ik naar de Heilige Trap, “La Scala Santa”. Twaalf marmeren treden telt de opgang, waarmee de knieën kennis gaan maken. Het tempo ligt laag, want bij elke trede bid ik een weesgegroet voor een bijzondere vriend met gezondheidsperikelen.

Vervolgens neem ik weer plaats op een bank van de kerk, waar Mariaverschijningen zijn geweest. De altaartafel van de “Rosa Mystica” rust op vier gouden engelen. Bij de altaarruimte, bij het grote Mariabeeld, branden vele kaarsen. Ook maak ik er twee lichtjes bij, namelijk een met intenties voor mijn vriend en een voor een oudere vrouw, die last heeft van vele lichamelijke ongemakken en haar ken ik al tientallen jaren. Daarna neem ik weer plaats op een bank en bid tot Maria.

Plotseling hoor ik klokken luiden. Het is twaalf uur en de klokken trakteren pelgrims op het Ave Maria. Dan volgt een andere actie, want ik heb flacons met bronwater te vullen. Voor een vriend koop ik in het winkeltje met devotionalia twee jerrycans en zorg ervoor dat er water uit bron in komt. Na de wateractiviteit bezoek ik de kruisweg de “Via Crucis”. De afbeeldingen van de 14 staties zijn van mozaïeksteentjes gemaakt. Bij een statie merk ik het jaartal 2008 op.

In het heiligdom is de rozenpracht indrukwekkend. Waar ik ook kijk, zie ik bloemen en planten bloeien. Veelal zijn het witte rozen, die bij de bron, tapplaatsen en beelden staan. Deze schoonheid laat ik op me inwerken en sla deze beelden in mijn herinneringen op. Thuis kan ik dan in gedachten mooie terugblikken krijgen. Ook wil ik nog wat tastbaars meenemen en daartoe ga ik opnieuw naar het winkeltje. Ik koop drie beeldjes van Maria als “Rosa Mystica”, waarvan ik er twee aan anderen cadeau ga doen. Vijftien medaillons met een afbeelding van de ‘Rosa Mystica” neem ik mee; het zijn geschenkjes voor de mij bekende, grote Mariafans. Aan de voorzijde van de kleine handelszaak in devotionalia zie ik het periodiek liggen van deze verschijningsplaats. Naast de Italiaanse versie is er ook een Engelstalige uitgave en deze laatste neem ik mee. Ik bekijk “The Voice Of Rosa Mystica, mother of the universal Church Fontanelle di Montichiari”. In dit blad zie ik een artikel staan over een wonder door een bezoek aan Fontanelle. Een Nederlandse vrouw is er op bedevaart, zij is zwaarlijvig en fysiek in slechte doen. Thuisgekomen geraakt zij in zeer erbarmelijke staat; zij is doodziek en komt in een coma. Opereren is te gevaarlijk, gezien de toestand waarin zij zich bevindt en ook de hoge leeftijd speelt mee in de beslissing van de specialist. Na enige tijd komt de vrouw uit de coma, drinkt water uit Fontanelle, bidt tot de “Rosa Mystica” en een paar maanden later kan ze weer praten, zonder rollator gaan en de eucharistieviering in de kerk bijwonen. Zij is veel gewicht kwijtgeraakt en totaal genezen.

Na het bezoek aan Fontanelle ga ik naar het centrum van Montichiari om de Dom te bezoeken. Hiervoor is het maar enkele kilometers rijden. De koepel van de hoge kerk is mijn oriëntatiepunt en na een paar minuten sta ik voor de grote kerk. Echter, het gebouw is pas over anderhalf uur open en dit geeft me de mogelijkheid een wandelingetje in het centrum te maken. Een bezoek aan een terras volgt. Ineens gaan de zware deuren van de kerk open en dat is veel eerder dan het aangegeven uur. Bij binnenkomst is het Godshuis nog grootser! Dit is ook de plaats waar Maria is verschenen aan Pierina Gilli. Wat hebben de vele Mariaverschijningen een grote impact op mij, als ik de geschiedenis ervan voor ogen heb. Ik word er stil van. Een groot, schitterend Mariabeeld nodigt me uit dichterbij te komen en een paar kaarsjes aan te steken. Het beeld is gemaakt door een houtsnijder van Sankt Ulrich uit het Grödnertal in het Italiaanse Zuid-Tirol. Ik dank Maria voor deze mooie, onvergetelijke dag. Met een berg indrukken en goed gevoel ga ik naar huis.

Geplaatst: 3 juni 2021
Laatst gewijzigd: 24 april 2022

~~~

SCHIO

GESCHIEDENIS

De verschijningen van Maria in Schio kennen één ziener en dat Pietro Renato Baron (1932-2004), die Renato wordt genoemd. Renato Baron krijgt een degelijke christelijke opvoeding. Tijdens de studiejaren werkt Renato Baron in zijn vrije tijd als verpleger en als koster in de kerk van San Martino te Schio. Door het volgen van avondcursussen ontwikkelt hij zich verder tot bedrijfseconoom. Renato werkt enige jaren in de textielbranche en bij de autowegmaatschappij uit Piovene Rocchette en dit tot zijn pensionering in 1989.

In 1940 wordt het beeld “Maria van de Rozenkrans” door kapucijnen van Schio in het kerkje van San Martino geplaatst. Bij de inzegening van het beeld is Renato Baron aanwezig.

In 1951 ontdekt Renato dat het beeld “Maria van de Rozenkrans” in een hoek van de sacristie is gezet. Hij heeft medelijden met dit beeld en verzoekt de paters het beeld in de meimaand in de kerk te plaatsen. Dit verzoek wordt gehonoreerd. Op 31 mei 1952 is er een zwaar onweer en dit verhindert het terugplaatsen van het beeld naar de sacristie. Ditzelfde gebeurt in mei 1953 en 1954. Daarna zegt de prior dat het Mariabeeld maar beter in de kerk kan blijven.

In 1952 huwt Renato baron met Margherita (Rita) Menin. Het echtpaar gaat in de wijk Aste wonen, dat een onderdeel is van Schio.

Vanaf 1960 wordt Renato Baron meermaals gekozen in de gemeenteraad van Schio. Van 1970 tot 1975 is hij fractievoorzitter voor zijn partij in de raad en ook partijsecretaris van de christendemocraten (Democrazia Cristiana).

Op 4 april 1969 is het Goede Vrijdag en wordt op de top van de heuvel Monte di Cristo, voorheen Belmonte genoemd, een kruis van staalbuizen gezegend.

In de periode 25 maart 1985 – 15 augustus 2004 heeft Maria zo’n 1500 boodschappen gegeven aan Renato Baron. Op 25 maart 1985 knielt Renato Baron voor het beeld van de Moeder van de Rozenkrans in het kerkje San Martino in Schio. Plots begint het beeld te bewegen en glimlachend te spreken. Voortaan wordt Renato hier elke dag verwacht, omdat Maria met hem zoveel heeft te bespreken. Zij vraagt hem alles op te schrijven en morgen terug te komen, want dan zal Zij hem de rest zeggen. Dit is de eerste van vele verschijningen van Maria aan Renato Baron. De boodschap van Maria van 25 maart 1986 is niet enkel een wens, maar ook een eis. Zij zegt dat de ouderen aandacht moeten krijgen. Een groot huis bouwen en daarin huisvesten weduwen, eenamen en priesters. Maria zal arbeiders en middelen ter beschikking stellen. Dit wordt genoemd “Werk van Liefde”. Meer dan 7 jaar later vindt de realisatie plaats.

De volgende dag, 26 maart 1985, maakt de Verschijning zich bekend: “Ik ben het. Ik ben Maria. Ik ben de Moeder van God. Ik ben het echt, die tot je spreekt. Neem wat Ik zeg serieus en vanaf nu schrijf je al mijn woorden op. Ik zal je voorbereiden. Op een dag zal je spreken … Wij moeten samen zoveel zielen bekeerden die naar Jezus leiden.”

Op 28 november 1985 zegt Maria tegen Renato Baron in Schio: “Ik ben de Koningin van de Liefde”.

Sinds de verschijning van 2 december 1985 wordt ook het Jezuskind op de arm van Maria levend. In de voorgaande maanden heeft enkel Maria bewogen.

In de Goede Week van 1986 plaatsen Renato en zijn vrienden en medewerkers van de Maria-beweging op de weg naar Monte di Cristo 13 eenvoudige, houten kruisen als kruiswegstaties. De 14e statie wordt het grote, stalen kruis op de top van de heuvel. Halverwege de kruisweg is een bron met vers water. Op 29 maart 1986, paaszaterdag, is het de eerste keer dat bij de kruisweg op de heuvel Monte di Cristo wordt gebeden. In 1986 wordt op de heuvel een stenen altaar gemetseld. Een jaar later komen er bronzen beelden van Maria en Jezus. In de nacht van 11 april 1986 verschijnt Maria voor de eerste keer op de Monte di Cristo. Hier verschijnt Zij anders dan in de kerk van San Martino, namelijk blootsvoets en met een lang, wit kleed aan. Op 27 oktober 1986 zegt Maria in Schio: “Ik kom jullie de vrede en de liefde brengen.”

Op 11 november 1986 begint het kruis in de gebedskamer van Renato Baron een geur te verspreiden. Later gebeurt dit ook bij het toenmalige kruis van de 2e statie van de kruisweg naar de heuvel Monte di Cristo. Dit kruis is gemaakt van acaciahout. Er vindt een onderzoek plaats naar de verspreiding van de geur, maar de oorzaak wordt niet gevonden. Op 16 juli 1987 zegt Maria over het geuren van het kruis, dat dit een teken is. Bloed zal uit dit kruis komen. Niemand zal het met de ogen zien, enkel zij met de ogen van geloof. Wie dit kruis aanraakt, zal gezegend zijn. De geur gaat nog meer voorkomen, namelijk op plaatsen waar Maria verschijnt, zoals in de crypte van Cenacolo, op de Monte di Cristo en in het kerkje van San Martino. Ook bij de bron op de kruisweg geurt het, dikwijls geurt ook het water en enkele bezoekers nemen de geur waar.

De eerste verschijning in Cenacolo, het gebedshuis, is op 12 juni 1987.

Op 28 december 1987 huilt het Jezuskind, een gipsenbeeld als geschenk uit Bethlehem, in het gebedshuis Cenacolo. Dit beeld huilt 7 uur menselijke tranen en het wordt door vele aanwezigen waargenomen. In totaliteit weent het Jezusbeeld 5 keer, namelijk op 28 december 1987, 31 december 1990, 4 mei 1993, 30 september 1997 en 19 juni 2000.

In de kapel van Cenacolo wordt een nieuw Mariabeeld geplaatst op 16 juli 1988.

Op 26 november 1989 wordt het kerkje San Martino gesloten tot nieuwe, kerkelijke richtlijnen komen.

Het gebouw “Piccola Opera”, een huis voor ouderen, wordt ingezegend op 8 december 1993.

In de wijk Poleo vindt op 8 september 1996 de opening plaats van “Casa Annunziata” plaats. Maria heeft dit gewenst als zichtbaar en tastbaar teken van haar aanwezigheid en moederlijke zorg voor de zwaksten en armsten.

Bij de verschijning van 8 december 1999 zegt Maria: “Mijn afbeelding mag in alle huizen, instituten, ziekenhuizen, scholen en verder overal waar mensen zijn, een ereplaats krijgen. Met mijn afbeelding verzeker ik jullie van mijn aanwezigheid.”

In de loop van de jaren vormt zich rond Renato Baron een grote groep sympathisanten. Zij werken aan de verwezenlijking van een door Maria gewenst centrum. In de nabijheid van de kerk van San Martino wordt een verwaarloosde villa met park gekocht. Dit complex heet vanaf dan Opera dell’Amore. Villa en park nodigen uit voor gebed en geestelijke bezinning. In de crypte, een kelderruimte van het gebedshuis Cenacolo, vinden ook verschijningen van Maria plaats. Renato krijgt honderden verschijningen van Onze-Lieve-Vrouw. Deze beginnen in het kerkje San Martino, daarna veelal thuis, in de crypte van Cenacolo en op de heuvel van Monte di Cristo. De verschijningen komen niet op vaste tijden, wel komt de Moeder Gods bij het bidden van de kruisweg op Monte di Cristo. Behalve in de kerk toont Maria zich blootsvoets met uitgestrekte handen.

Tweemaal heeft Johannes-Paulus II, paus van 1978 tot in 2005, Renato Baron persoonlijk gesproken. Hij bevestigt Renato in zijn opdracht van Maria. Kardinaal Joseph Aloisius Ratzinger (1927), de latere Paus Benedictus XVI (2005-2013), heeft in 1992 een persoonlijk bezoek gebracht aan de kerk San Marino en heeft een persoonlijk onderhoud met Renato Baron. Hij zegt dat in Schio de hemel aan het werk is.

Met kerstmis 2002 is de uitgebreide kerststal met nog meer andere figuren verrijkt. De stal met allerlei figuren staat in het park van het gebedsoord.

De Mariabeweging “Koningin van de Liefde” (Associazone Opera dell’Amore) is op 2 februari 1987 opgericht en ontstaan door de verschijningen van Onze-Lieve-Vrouw in Schio (1985-2004). Renato Baron, de enige ziener, heeft tot vlak voor het overlijden zo’n 1500 boodschappen van Maria ontvangen. Uit deze beweging groeit de wens van de hemel het “Werk van Liefde”, waardoor zowel de hemelse liefde, als naastenliefde werkelijkheid wordt. Deze lekenorganisatie groeit uit tot 40.000 gelovigen uit vele, Europese landen. De Mariabeweging heeft een eigen radiozender “Radio Kolbe”.

De boodschappen van Maria zijn door het aartsbisdom van Vicenza onderzocht en voor openbaarmaking vrijgegeven. De boodschappen stemmen volledig overeen met de Heilige Schrift en leer van de Kerk. Zij bevatten waardevolle en concrete pastorale aanwijzingen om te komen tot een geest van liefde en verdiepende theologische uitspraken over grondige geloofswaarheden. Veder bevatten de boodschappen van Maria profetische vaststellingen over de tekenen van de tijd en de weg naar de hoopvolle toekomst. Bij een dekreet van 17 oktober 2017 heeft het bisdom Vicenza het “Cenacolo di Preghiera” als gebedsoord erkend.

BEDEVAARTSOORD

Het kerkje San Martino, in het stadsdeel Aste van Schio, staat centraal als plaats van de verschijningen en is het oudste godshuis in de plaats. Al in de 7e eeuw is op de ruïnes van een tempel het kerkje gebouwd. De vergroting heeft plaats in de 10e eeuw. Na de bezetting door het Franse leger van Napoleon in 1810, komt het kerkje in privébezit en volgt een restauratie.

Op vrijdag om 21.00 uur wordt de kruisweg op Monte di Cristo gebeden.

Vlakbij “Casa Anunziata” en “Piccolo Opera” is het pelgrimhuis “Casa Nazareth”. Hier zijn alle noodzakelijke voorzieningen om groepen bezoekers tot 50 personen te ontvangen. In het souterrain is de Broeder Klaus-kapel.

Viermaal per jaar wordt het tijdschrift “Koningin van de Liefde” uitgebracht.

Op 2 januari 1986 leert Maria aan Renato Baron het volgende gebed, dat nog steeds in Schio door pelgrims wordt gebeden:
“O Maria, koningin van de wereld,
Moeder van Goedheid,
vertrouwend op Uw voorspraak
dragen wij aan U onze zielen op.
Begeleidt ons elke dag
naar de bron van de vreugde.
Schenk ons de Verlosser.
Wij wijden ons aan u toe,
Koningin van de Liefde.
Amen.”

BEREIKBAARHEID

Schio ligt tussen Trento en Vicenza, aan de rand van de vlakte, aan de voet van de Vooralpen. De stad behoort tot de provincie Vicenza.

Het gebedsoord heeft als adres Via Tombon 14, 36015 Schio.

Het adres van de Mariabeweging Koningin van de Liefde is
Via Lipari 4, 36015 Schio en op www.reginadellamore.org is meer info te lezen.

BELEVING

Aangekomen bij het gebedsoord is het van veel onder de indruk komen. Ik zie beelden, vooral van Maria, aandenkens, kapel, diverse ruimten met het beeld van het eens wenende Jezuskind en een kruisweg. Ook van de ziener Renato Baron is het foto’s bekijken en teksten lezen. Wat heeft hij een bewogen leven gekend met vooral het ontvangen van 1500 boodschappen van de Maagd Maria. Langdurig sta ik stil bij de twee beelden van Maria en Renato Baron.

Het bezoeken van de uitgebreide kerststal met vele beelden is de moeite waard te zien. Wat een uitingen van creativiteit in dit keurig onderhouden gebedsoord.

Het kerkje San Marino, waar zoveel is gebeurd, wil ik bezoeken. De afstand van het Cenacolo is nog geen kilometer. Het is enkele tientallen meters dalen en dan sta ik bij het hek. Helaas, het kerkje is dicht. Toch probeer ik wat van het interieur te zien en een glasraampje biedt uitkomst. Ik verneem dat de klokkentoren in 1493 is gemaakt.

De heuvel Monte di Cristo is het bezoeken waard en op de top staat het stalen kruis van 6 m hoog en 4 m breed. Dit kruis heeft zoveel geschiedenis. Wat is ziener Renato Baron een actieve gelovige man!

Tot slot koop ik devotionalia en enkele boeken in de Duitse en Engelse taal. De winkel staat vol met allerlei bijzonderheden van de verschijningsplaats. Ik ga nog een keer door de ruimte en voor vrienden en mezelf neem ik wat meer mee. Ik ben heel dankbaar hier te mogen komen.

Geplaatst: 17 juli 2022

~~~

VICENZA

GESCHIEDENIS

In de periode 1425-1428 is Vicenza ernstig getroffen door een pestepidemie. Op 7 maart 1426 verschijnt Maria aan boerin Vincenza Pasini (1356-1431) en de tweede verschijning vindt plaats op 1 augustus 1428.

Het is 7 maart 1426 … Vincenza Pasini gaat de heuvel van Monte Berico op. Zij brengt wat eten naar haar man, die in een wijngaard werkt. Tussen de wijnranken staat een houten kruis en daar knielt Vincenza om te bidden. Ineens ziet zij een Dame, die in een kring van licht is gehuld. De Dame stelt haar gerust en zegt: “Wees niet bang, Vincenza. Ik ben Maria, de Moeder van de Verlosser, die aan het kruis is gestorven ter redding van de mensen. Ga aan de bewoners van Vicenza zeggen, dat zij hier een kerk bouwen, die is gewijd aan mij, als zij willen worden verlost van de plaag die hen treft. Indien de mensen niet gehoorzamen, dan moet mijn Zoon wel streng zijn voor hen en dan zal alle hoop op bevrijding van de pest tevergeefs zijn.” Vervolgens neemt Maria het kruis uit de grond en tekent de contouren van het heiligdom dat Zij wenst. Vervolgens zegt Maria: “Iedereen die met aandacht deze kerk bezoekt op mijn feestdagen en iedere eerste zondag van de maand zal een overvloed aan genaden van barmhartigheid als geschenk van God ontvangen en de zegen van mijn moederhand.” Daarna is de Verschijning verdwenen. Vincenza gaat snel naar haar echtgenot en vertelt van de verschijning van Maria. Vrouw en man gaan naar de bisschop van Vicenza en vertellen hem hetgeen Maria heeft gezegd. Zij zeggen dit ook tegen bewoners van de stad. Echter, noch de bisschop, noch naderen geloven hen. Het echtpaar gaat zwaar teleurgesteld naar huis. Vincenza en haar man vertellen niets meer over de verschijningen. Vincenza blijft dagelijks bidden tot Onze-Lieve-Vrouw en de inwoners van de stad blijven lijden onder de pest.

Dan is het twee jaar later. De pest maakt nog steeds dagelijks slachtoffers. Vincenza blijft elke eerste zondag van de maand naar Monte Berico gaan. Zij bidt tot Onze-Lieve-Vrouw en smeekt Haar de pest te laten verdwijnen. Haar bede wordt niet verhoord. Op 1 augustus 1428 verschijnt Maria weer aan Vincenza en brengt haar dezelfde boodschap. Opnieuw gaat Vincenza naar de stad en zegt tegen de mensen die zij tegenkomt, wat Maria wil. Nu geloven de bewoners van Vicenza haar, omdat de pest niet is verdwenen. De bisschop van Vicenza, Pietro Emiliani, die bisschop is van 1409 tot in 1433, aanhoort haar en laat zich overtuigen. Enkele weken later legt de bisschop de eerste steen en de plaats wordt toegewijd aan de Madonna van Monte Berico. Vervolgens verdwijnt de pest. Enkele maanden later is het bouwen van de kerk voltooid en is de epidemie geheel verdwenen.

Het stadsbestuur van Vicenza heeft de twee uitzonderlijke gebeurtenissen onderzocht. In 1430 is in een notariële akte melding gemaakt van de verschijningen. Meteen na de verschijningen van Maria aan Vincenza Pasini zijn bedevaarten ontstaan naar Monte Berico.

Met de oudste van de twee kerken is de bouw begonnen in 1428 en dit is vlak na de verschijningen. Binnen 3 maanden is de kerk gerealiseerd en dit door hard werkende mensen uit Vicenza. Zij zijn dankbaar omdat Maria hen heeft bevrijd van de pest. De huidige façade is gemaakt in 1860.

In 1431 overlijdt Vincenza Pasini. Zij rust in de crypte van het altaar in de kerk.

In 1429 is de geestelijke verzorging van het heiligdom door het stadsbestuur toevertrouwd aan de broeders van de Orde van de Heilige Brigida. In 1435 moesten de geestelijken verdwijnen van Paus Eugenius IV (Gabriele Condulmer 1383-1447, paus van 1431 tot in 1447), omdat de broeders zich tot hun oorspronkelijke werken moeten beperken. In dat jaar heeft de “Magnifica Comunitas Vicentiae” het heiligdom met kerk overgedragen aan de Orde van de Dienaren van Maria. In 1576 krijgt Andrea Palladio (Andrea di Pietro della Gondola, 1508-1580) de opdracht de kerk uit te bouwen. Een verbouwing vindt plaats in de 17e eeuw.

Het Mariabeeld, de Moeder van Barmhartigheid, met mensen onder haar mantel is al in 1430 in dit bedevaartsoord. Dit beeld is op feestelijke wijze gekroond op 25 augustus 1900 door Giuseppe Melchiorre Sarto (1835-1914) de patriarch van Venetië (1896-1903) en latere paus Pius X (1903-1914).

De andere, grotere kerk is gebouwd in de periode 1688-1703. De architect is Carlo Borella uit Vicenza.

Op 2 augustus 1928 is ter gelegenheid van het 500-jarig bestaan van de verschijningen een nieuw monumentaal altaar ingezegend, dat is gemaakt van marmer uit Carrara. In de nis is een rond, zilveren medaillon met de afbeeldingen van Maria en de zieneres ingevoegd. Twee engelen houden dit medaillon vast.

In 1983 is de koepel opnieuw geschilderd.

BEDEVAARTSOORD

Het heiligdom in Vicenza heet “Heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van Monte Berico” en ligt op een heuvel in het zuidwesten van de stad. Een 700 m lange zuilengalerij met 150 triomfbogen verbindt de stad met het heiligdom. Te voet gaat de weg licht oplopend naar het heiligdom. In de galerij worden fresco’s getoond van 15 geheimen van Maria. Halverwege de galerij, op de hoek van het eerste en tweede deel, is een ruim zicht op de basiliek.

Op de heuvel zijn twee kerken aan elkaar gebouwd. De grote, barokke basiliek is een bijzondere bezienswaardigheid met vele beelden, fresco’s en schilderijen.

In de basiliek zijn vele kunstwerken te bewonderen, zoals “het Avondmaal van de Heilige Gregorius de Grote” uit 1572 door Paolo Veronese (1528-1588).

In de basiliek is ook een piëta aanwezig. Het is een meesterwerk uit 1500 van Bartolomeo Montagna (±1450-1523). Het grote doek toont de diepbedroefde Maria en haar dode Zoon. Bj deze voorstelling steunt Maria met de rechterhand het hoofd van Jezus en de linkerhand ligt op de rechterarm van haar Zoon. Maria Magdalena staart naar de wonden van Jezus. Ook de evangelist Johannes en Sint-Petrus zijn afgebeeld.

Het schilderij, dat toont Maria met Kind en de 4 evangelisten, trekt veel bekijks. Boven het hoofd van Onze-Lieve-Vrouw vormen engelen een kroon, met in het midden een witte duif. Het kunstwerk is gemaakt in 1580 door Alessandro Maganza (1556-1630).

Een ander kunstwerk is het altaarschilderij van Pietro Gagliardi (1809-1890). Het thema geeft de 7 stichters van de Orde van Maria’s Dienaren. De heiligverklaring van de stichters is in 1888. Maria heeft in de rechterhand het zwarte kleed van een stichter vast en de linkerhand toont de regels die zij hebben na te volgen.

Buiten de kerk is er de kruisommegang met spitsbogen en in het midden is een bron geplaatst. Aan de ommegang is het klooster gebouwd en zijn enkele cellen zichtbaar.

BEREIKBAARHEID

Vicenza ligt tussen de steden Verona en Venetië in het noorden van Italië. Het Heiligdom van Monte Berico ligt ten zuiden van de stad aan de Viale X Giungo 87.

Op www.monteberico.it is actuele info te vinden.

BELEVING

Aan de rand van Vicenza, schuin achter het station, ga ik naar Monte Berico. Een lange zuilengang met triomfbogen maakt na zo’n 350 meter een draai naar rechts. Na weer eenzelfde afstand af te leggen kom ik na 192 treden bij de basiliek, die op de top van heuvel ligt.

In de basiliek getuigen vele ex voto’s van dankbaarheid voor genezingen en beschermingen door Onze-Lieve-Vrouw. In deze mooie ruimte trekt vooral mijn aandacht het altaarschilderij met de Heilige Familie met engelen tijdens de vlucht naar Egypte. Het is gemaakt door Francesco Menageot (1744-1816). Het schilderstuk is een geschenk van de stad Vicenza aan het Heiligdom Monte Berico in 1796. Lang sta ik stil bij het schilderij van de verschijning van Maria aan Vincenza Pasini. Hier vindt de geboorte plaats van dit heiligdom.

Voor het verlaten van de kerk raak ik, achter het priesterkoor en dit in navolging van andere pelgrims, het ronde, zilveren medaillon met de afbeeldingen van Maria en Vincenza Pasini aan.

Naast de basiliek is er de grote zaal om te biechten uit 1971. In de kiosk van het klooster is een winkel met devotionalia. Wat wordt hier veel aangeboden! Het is nu tijd om enkele artikelen te kopen om weg te geven aan vrienden en iets voor mezelf te bewaren.

Voor ik vertrek ga ik naar het plein voor de basiliek. Aan de rand van dit plein (Piazzale della Vittoria) heeft elke pelgrim een panoramisch uitzicht op de vlakte met de stad Vicenza en de bergen van de Vooralpen van Veneto.

Geplaatst 5 juni 2022

~~~