In Oostenrijk zijn er bijzondere bedevaartplaatsen van Maria. De hier opgenomen bedevaartsoorden zijn:
-Dolina (nieuw)
-Maria Buch
-Maria Luggau
-Maria Saal
-Mariastein
-Mariatrost
-Maria Waldrast
-Maria Wörth
-Mariazell
-Mötz
~~~
DOLINA
GESCHIEDENIS
In 1849 verschijnt Maria driemaal aan drie Sloveense, jonge herderinnen, die met hun dieren in het bos bij Dolina verblijven. Dit gebeurt op 17, 18 en 19 juni 1849. Doordat Maria in het bos verschijnt wordt de bedevaartplaats later “Maria im Walde” (Maria in het bos) genoemd. Tijdens de verschijningen benadrukt de Verschijning het doen van boete en tot bekering komen. Op 19 juni 1849 maakt de Verschijning zich bekend als de Onbevlekte Maagd.
De drie herderinnen vertellen van de verschijningen. Hierdoor ontstaat meteen na de verschijningen een toeloop van belangstellenden naar het bos, waar Onze-Lieve-Vrouw is verschenen. De lokale bevolking zamelt geld in bij de pelgrims om een kerkje te kunnen bouwen. In 1861 staat Valentin Wiery, die van 1858 tot in 1880 bisschop van Gurk is, het bouwen van een kerk toe. In dat jaar begint de bouw van de kerk, die nooit is afgebouwd, waarbij de architect Anton Bierbaum (1825-1907) is betrokken. In 1863 wordt het eerste deel van de gebouwde kerk ingezegend.
De kunstschilder Albert Chmielowski Tosf (1845-1916) maakt het schilderij van Maria in het bos, namelijk de “Madonna del Bosco”. Hij doet dit na van de drie herderinnen de nodige informatie te hebben ontvangen. Dit kunstwerk wordt het meest bekende beeld van dit heiligdom.
In 1882 krijgt de kerk een toren, die in 1889 instort en een deel van de kerk verwoest. Alleen het priesterkoor wordt niet vernield. De pelgrims blijven komen, ook al is de kerk grotendeels veranderd in een ruïne. De herbouw laat vele jaren op zich wachten. In 1957 is het middenschip gereed en vindt de inwijding van de vergrote kerk plaats.
In het interieur van de kerk staat een houten beeld van de Madonna met Kind van rond 1420, dat later is bewerkt. De Sloveense kruisweg is vervaardigd aan het eind van de 19e eeuw. Het barokke hoofdaltaar toont de verschijning van de Maagd Maria aan de drie herderinnen. Het kunstwerk is uit 1906 en is van de Sloveense schilder Peter Markovic (1866-1929). In het begin van de 20e eeuw is het tabernakel is met goud versierd
In 1999-2000 hebben twee architecten uit Graz, Certov/Morianz, de kerk herontworpen door met een betonnen gebouw te komen. Het wordt een kerk vlakbij de snelweg, namelijk een autobaankerk. Het is de eerste autobaankerk in Oostenrijk. Enkele schilderingen uit 1999 zijn van Johanes Zechner (1953). In 2000 zijn twee glazen ramen ontworpen door Giselbert Hoke (1927-2015).
BEDEVAARTSOORD
Voor de bedevaartkerk ligt een groot plein, waar heel wat pelgrims plaats kunnen nemen. Deze kerk is een autobaankerk, maar het geluid van de snelweg is niet te horen.
In het grote, betonnen kerkgebouw ontvangt het genadebeeld dagelijks bezoek. De beeltenis van Madonna met Kind is oud, want het is gemaakt rond 1420.
Het barokke hoofdaltaar toont een kunstwerk met de verschijning aan de drie herderinnen. Het genadebeeld van Onze-Lieve-Vrouw met Kind staat aan de rechterzijde van het hoofdaltaar. De gekroonde Maria heeft haar Zoontje en een scepter vast.
In de kerk is een kruisweg te zien, die rond 1880 is vervaardigd. Ook hangen hier heel wat ex voto’s, die uitingen van dank aan de Maagd Maria zijn.
BEREIKBAARHEID
Dolina ligt tussen de plaatsen Grafenstein en Poggersdorf. Dolina behoort tot de deelstaat Karinthië en maakt deel uit van het district Klagenfurt-Land, in het zuiden van Oostenrijk. De kerk staat vlakbij de autobaan A2, afslag 298.
Het adres van de kerk “Maria im Walde” is Dolina 34/3, 9131 Dolina.
Via “www.kath-kirche-kaernten.at” is actuele info te verkrijgen.
BELEVING
Vlakbij de snelweg staat een autobaankerk. Het is de eerste kerk in Oostenrijk die vlakbij een snelweg is gebouwd.
Het grote, betonnen gebouw staat stevig tussen bomen en maakt een stoere indruk op me. De buitenzijde van de bedevaartkerk is geheel in het wit geverfd.
Naast de kerk is het mogelijk een donkere beleving op te doen. Voor mij is het flink bukken om ruim 10 meter verder te komen.
Vervolgens ga ik de bedevaartkerk in en het interieur doet me ruim en warm overkomen. De rode kleur van de muren en plafond dragen daar zeker toe bij. Ik maak een rondgang en kom vooraan bij het genade beeld en het hoofdaltaar. Daar is het langer dan even stilstaan. Ik zie de schildering van de verschijning aan de drie herderinnen. Wat een geschiedenis wordt hier verbeeld.
Tot slot neem ik plaats op een van de betonnen banken met houten rugleuningen. Het is tijd om te bidden tot Onze-Lieve-Vrouw en daarbij komen gedachten aan vrienden in me op. De een is in gevecht met een sluipende ziekte en een anderen tobben met hun dochter. Wat steun van Maria kunnen zij wel gebruiken.
Geplaatst: 30 november 2022
~~~
MARIA BUCH
GESCHIEDENIS
Het oudste bedevaartsoord van de deelstaat Stiermarken is Maria Buch. In 924 wordt voor het eerst melding gemaakt van het gebied dat nu Maria Buch heet. Als eigenaar wordt genoemd Adalbert von Salzburg (884-935), die aartsbisschop is (923-935). Het gebied verandert nog vaker van eigenaar. Zo hebben onder meer hertog Berthold van Beieren (±890-947) en graaf Marktwart II von Eppenstein (905-950) het domein in handen. In 1074 is voor de eerste maal melding gemaakt van een Mariakerk. In de 12e en 13e eeuw is in die kerk een grote Mariaverering. Met de bouw van de huidige, gotische kerk is begonnen in 1455. De kerk is gebouwd op initiatief en met hulp van keizerin Eleonora Helena van Portugal (1434-1467), echtgenote van keizer van het Heilig Roomse Rijk Friedrich III (1415-1493).
Een legende vertelt …
Tijdens een jacht verliest keizerin Eleonora Helena een gebedenboek, waarin zij een briefje heeft gestopt van een ridder, die haar vereert. Zij gaat niet op zijn avances in, maar bewaart het briefje wel. Door het verlies van het boek heeft zij angst dat aan haar onschuld, als integere echtgenote, wordt getwijfeld. De keizerin belooft, dat als zij het gebedenboek met het briefje terug heeft, als dank een kerk ter ere van Onze-Lieve-Vrouw laat bouwen. Ineens begint een jachthond te blaffen en gaat hier enige tijd mee door. Door dit geblaf wijst de hond de plaats aan waar het boek van de keizerin ligt. Eleonora Helena ontvangt haar gebedenboek terug en vindt erin het briefje van de ridder. Vervolgens komt de keizerin de belofte na. Door deze legende is de naam “Maria Buch” ontstaan.
De kerk heeft een barok, zwart-gouden hoofdaltaar uit 1651 en dit jaartal staat vermeld op de altaarsteen. Michael Hönel (1590-1653) heeft meegewerkt aan de realisatie van het hoofdaltaar. Boven het tabernakel staat in het midden het beeld van de Genademoeder van Maria Buch uit 1480. Het is een levensgrote beeltenis, met vooral de kleuren blauw en rood. Dit genadebeeld is het meest kostbare van de bedevaartkerk.
In de kerk zijn ook hele grote kaarsen te zien. Dit zijn Turkse kaarsen en verwijzen naar een legende uit 1480. In dat jaar richten Turkse krijgers grote schade aan door vernielingen in Maria Buch. Echter, de beschilderde kaarsen zijn van latere datum, namelijk uit 1682. In dat jaar is er grote angst voor een nieuw, Turks gevaar. De herinnering aan 1480 is nog sterk aanwezig. Daartoe worden zo’n 200 jaar later, namelijk in 1682, grote kaarsen geofferd aan Onze-Lieve-Vrouw en daarbij wordt veel gebeden door de bedreigde mensen. De kaarsen zijn bijna 1,5 m groot en daarop zijn versieringen met afbeeldingen van Maria aangebracht. In 1983 zijn de kaarsen gereinigd en gerestaureerd.
De toren van de kerk is uit 1509 en 67 m hoog. In 1982 is het indrukwekkende bouwsel gerenoveerd.
Sinds 1773 wordt de kerk door jezuïeten bestuurd en zij organiseren ook de bedevaarten.
BEDEVAARTSOORD
De imposante kerktoren is van veraf te zien. De toren heeft delen met vier en acht kanten. In het portaal van de toren is het jaartal 1509 te zien. De hallenkerk heeft een lengte van 36 m, een breedte van 16 m en is 12 m hoog. Het godshuis is met stenen uit de regio gebouwd.
In de bedevaartkerk neemt het genadebeeld uit 1480 een centrale plaats in. Het staat in het midden van het hoofdaltaar. Ook de verzilverde opbouw van het tabernakel uit 1762 trekt de aandacht van de bezoekers.
Een zij-altaar is toegewijd aan Sint-Anna en is gemaakt in 1695. Naast moeder Anna, dochter Maria en kleinzoon Jezus, staan twee martelaressen. De vrouwen die hun leven met veel lijden hebben geofferd zijn de heilige Catharina met kapot rad, waarmee zij is gemarteld, en de heilige Barbara met een kelk in de hand, waaruit zij van de beulen niet de communie mag ontvangen.
In de bedevaartkerk staat ook een kruisaltaar uit 1500 en een altaar uit 1702 dat is toegewijd aan Sint-Sebastiaan. Een monumentale preekstoel uit het jaar 1730 kent een opvallende plaats in het godshuis. Ook zijn 14 kruiswegstaties uit 1842 te zien. Het orgel is in 1853 gebouwd door Georg Friedrich Wagner (1818-1880). Tegen de linkermuur is het altaar van Sint-Joseph uit 1884 geplaatst.
De hoogtijdagen van het Heiligdom van Maria Buch zijn 1 mei, 15 augustus en 8 september. De kerk is dagelijks geopend.
BEREIKBAARHEID
Maria Buch ligt enkele kilometers van de stad Judenburg in de deelstaat Stiermarken. Het heiligdom ligt in het midden van Oostenrijk, ten noorden van Klagenfurt en ten westen van Graz.
Het adres is: Maria Buch 4, 8750 Maria Buch.
Op www.wallfahrtskirche-maria-buch.at is actuele info te vinden.
BELEVING
Onderweg naar het oudste bedevaartsoord van Onze-Lieve-Vrouw in Oostenrijk denk ik aan de bewogen geschiedenis van dit heiligdom. Ook gaan mijn gedachten uit naar het ontstaan van de naam Maria Buch. Keizerin Eleonora Helena heeft woord gehouden …
Wat later sta ik voor het hoofdaltaar en zie het genadebeeld uit 1480. De kleine Jezus zit op de hand van zij Moeder. Aan de wereld biedt Zij haar Zoon in een onnatuurlijke houding aan. Maria schenkt haar Kind weg aan de mensen. In de rechterhand heeft de Maagd Maria een scepter vast. Zowel Moeder, als Kind is gekroond. Ik hoor dat deze wijze van presentatie door Maria uniek in Oostenrijk is.
Op het hoofdaltaar zie ik nog meer beelden, zoals Joseph en Kind. Ook vader Joachim met zijn dochtertje Maria zijn hier afgebeeld. In de kerk merk ik ook op dat Anna met dochter en kleinzoon hier opvallend zijn weergegeven.
Het valt me op, dat in de bedevaartkerk vele engelen zijn afgebeeld. Van de heerlijkheid in de hemel kan ik nu al genieten! Ik verneem dat enige engelen in 1726 zijn vervaardigd door de Oostenrijkse beeldhouwer Balthasar Prandstätter (1690-1756). Andere engelen zijn gemaakt door zijn opvolger Johann Nischlwitzer (1722-±1776).
In de bedevaartkerk staan grote, Turkse kaarsen aan de zijkanten van het hoofdaltaar. Deze herinneren aan dreiging van Turks geweld en de angst voor vernielingen.
Na de rondgang in de bedevaartkerk neem ik plaats en mijn gebeden tot Maria gaan vooral over het welzijn van vrienden.
Geplaatst: 26 november 2022
~~~
MARIA LUGGAU
GESCHIEDENIS
Het Heiligdom van Maria Luggau is ontstaan in de 16e eeuw. In 1513 heeft Helena, een vrome, arme boerin, in de slaap een visioen, waarin Maria haar opdraagt een kerk te laten bouwen. Deze kerk is de plaats om Haar te eren. Echter, Helena ziet geen mogelijkheden een kerk te bouwen. Zij zegt tegen zichzelf, dat zij wil weten of het visioen werkelijkheid is. Daartoe steekt zij in het open veld een kaars aan en als de vlam 3 dagen en nachten blijft branden, gelooft zij dat het visioen uit de hemel komt. De kaars blijft branden, ook al woedt er een stormachtige wind. Na het visioen is dit het tweede wonder, dat Helena meemaakt. Zij is overtuigd van de echtheid van het visioen en koopt een piëta van de Moeder van Smarten. Dit beeld draagt Helena in het dorp van deur tot deur om steun te verkrijgen van de bewoners. Met de ontvangen steun wil zij een kerk oprichten. Tot grote teleurstelling ontvangt zij enkel afwijzingen, hoon en spot. De dorpsbewoners zien Helena als een heks en zij belandt in de gevangenis. De rechters oordelen en spreken nadrukkelijk uit dat Helena onschuldig is. Vervolgens wordt Helena vrijgelaten.
Helena gaat aan de slag en richt in 1514 een eenvoudig kapelletje in, namelijk een kleine beeldstok. Het door haar gekochte beeldje met de piëta krijgt er een plaats. Tijdens de bouw komt een krankzinnige dorpsbewoner bij het kapelletje en ontvreemdt het beeldje. Gelukkig brengt de vreemde man het beeldje terug. Er wordt verteld dat hij door het beeldje de geestkracht heeft teruggekregen. Dit voorval gaat rond in het dorp en de mensen vinden het heel wonderlijk.
Helena krijgt met de graaf van Ortenburg een voorspreker. De graaf reist naar Maria Luggau om te zien of de te bouwen kerk al klaar is. Echter, hij verneemt grote tegenstand bij de bevolking, omdat de mensen weinig ophebben met Helena. De graaf vertrekt. Onderweg schrikt zijn paard van een onweer, de graaf raakt verstrikt in de stijgbeugel en wordt door het dier meegesleurd. Ineens staat het paard stil en daardoor is de graaf gered. In dit voorval ziet hij een teken van de hemel en gaat terug naar Luggau. Daar zorgt hij voor de spoedige realisatie van de kerk en de eerste steen wordt gelegd in mei 1515. Echter, door de grote toestroom van pelgrims is de kerk spoedig te klein.
Een nieuwe, gotische kerk is voltooid en ingezegend in 1536 met de titel “Maria Sneeuw”.
In 1591 nemen de franciscanen de organisatie van de bedevaarten op zich en zij doen dit tot 1628. In 1593 laat de graaf van Ortenburg bij de kerk een klooster bouwen. In 1594 laat Francesco Barbaro (1546-1616), patriarch van Aquileia (1593-1616), in Maria Luggau een parochie stichten. In 1635 nemen de Servieten de bedevaartorganisatie over van de franciscanen, die in 1628 zijn vertrokken. In 1640 vernielt een grote brand het klooster.
In 1730 wordt de kerk vernieuwd en de barokstijl komt in het interieur duidelijk tot uiting. Met de bouw van een nieuw klooster wordt begonnen in 1733. Dit is het huidige bouwwerk.
In 1736 vernielt een grote brand de bedevaartkerk. Een nieuw godshuis komt, maar dan in de barokstijl. In deze kerk wordt in 1749 het huidige hoofdaltaar geplaatst.
De fresco’s in de kerk zijn aangebracht in de periode 1740-1772.
In 1834 komt het schilderij, van de Venetiaanse schilder Cosroe Dusi (1808-1859), Maria Tenhemelopneming, in de bedevaartkerk op het hoofdaltaar. Hieronder komt het oude beeld van de piëta te staan.
In 1913 wordt het genadebeeld, na toestemming van het Vaticaan, gekroond door Balthasar Kaltner (1844-1918), bisschop van Gurk in de periode 1910-1914.
Voor de kerk komt in 1958 een groot beeld van de piëta op het plein voor de kerk te staan.
In 1980 vindt een ingrijpende restauratie van de kerk plaats.
Op 3 april 1986 wordt de bedevaartkerk verheven tot basiliek door toestemming van Paus Johannes Paulus II (1978-2005).
BEDEVAARTSOORD
Op zo’n 1200 meter boven de zeespiegel ligt Maria Luggau in het zuiden van Karinthië. Een prachtige basiliek is van veraf te zien. Eerst kom ik bij de kapel om kaarsjes aan te steken.
Het schilderij van het hoofdaltaar is genoemd “Maria Tenhemelopneming”. Hier staat ook het oude beeldje van de piëta.
In het zijaltaar van de basiliek staan de heilige Lucas en het Mariabeeld met Jezus uit 1520.
De fresco’s aan het plafond tonen de geschiedenis van Maria Luggau. Bij de basiliek is een gang met ex-voto-afbeeldingen als dank aan Onze-Lieve-Vrouw.
Sinds 1958 staat op het plein voor de basiliek een witte piëta van Konrad Campidell.
In het jaarlijkse bedevaartseizoen, dat loopt van mei tot in oktober, bezoeken ruim 50.000 pelgrims het heiligdom.
BEREIKBAARHEID
Het bedevaartsoord ligt in het zuiden van Oostenrijk, in Karinthië en dit op enkele kilometers met de grens met Italië.
Het adres is: Maria Luggau 26, 9644 Maria Luggau.
Op www.maria-luggau.at is actuele info te vinden.
BELEVING
Voor het bezoek aan de basiliek kom ik in de kloostertuin. Daar zijn een bron met water voor goede gezondheid en een kapel. Hier is het de plaats voor een dankgebed.
Vervolgens komt ik bij een erepoort die toegang geeft tot het plein voor de basiliek. Op dit plein is en grote, witte piëta geplaatst. Voor het betreden van de basiliek ga ik de kapel in om een kaarsje aan te steken. Boven de kaarsjes hangt ook een mooie afbeelding van Maria.
In de basiliek verblijf ik lang. Wat is hier veel schoonheid te zien. Schilderijen, beelden, fresco’s en dit al geeft een prachtig interieur. Lang kijk ik naar het schilderij boven het hoofdaltaar, dat de Tenhemelopneming van Maria toont. Wat is dit een mooi kunstwerk.
Ik neem plaats in een bank en laat het prachtige van de basiliek op me inwerken. Het is denken aan het cadeau dat ik hier mag ervaren. De geschiedenis van de arme boerin Helena komt in me op. Wat is er sindsdien veel gebeurd op deze plaats …
Geplaatst: 12 november 2022
~~~
MARIA SAAL
GESCHIEDENIS
Het Heiligdom van Maria Saal kent een lange voorgeschiedenis en deze begint eeuwen geleden. Keizer Claudius (10 vóór Christus-54 na Christus) van het Romeinse Rijk richt de stad Virunum op, die in het gebied ligt van het huidige Maria Saal. In deze plaats leven in het begin van de 4e eeuw christenen, onder heerschappij van het patriarchaat van Aquileia, met bisschopszetel in noordoost Italië. In de 6e eeuw komen in de streek heidense, Slavische stammen en zij overheersen er vele jaren. In 767 worden de eerste mensen in de regio tot het christendom bekeerd. De Ierse bisschop Virgilius van Salzburg (±700-784) zendt landgenoot en monnik Modestus (±720-±772) naar het gebied. Modestus wordt ook genoemd “de apostel van Karinthië”. Hij laat de eerste, houten, romaanse kerk in Maria Saal bouwen en draagt deze op aan Maria Tenhemelopneming. In 860 is melding gemaakt van “S. Maria ad Carantanum”. Vanuit het gebied Maria Saal verspreidt het christelijk geloof zich over heel Karinthië.
In de periode 753-945 is de bedevaartkerk van Maria Saal een bisschopskerk.
Een romaanse stenen kerk verrijst, die een paar honderd jaar later wordt vervangen. De huidige, gotische kerk van Maria Saal is gerealiseerd in de periode 1420-1460. Grote verdedigingswerken doen zich voor in de tweede helft van de 15e eeuw door het complex te ommuren en daardoor meer te fortificeren met het doel invallen van Turken en Hongaren tegen te gaan.
In de kathedraal zijn glas-in-loodramen uit ±1450 in kleur. Uit dezelfde tijd stamt een fresco van Maria met Kind van 250 cm hoogte en 280 cm breedte.
In de 16e eeuw rukt de Reformatie verder op, maar Maria Saal blijft een katholiek bolwerk.
In 1669 verwoest een grote brand de kerk en na 20 jaar is deze herbouwd.
In 1714 schenken de keizerlijke graaf Clemens Ferdinand von Kaiserstein (1649-1724) en zijn echtgenote het huidige, barokke hoogaltaar. Dit imposante altaar reikt tot aan het gewelf.
Opvallend in de kerk is ook het laatgotisch “Arndorfer Altaar” uit 1520, dat in 1884 is aangeschaft en een hoogte heeft van ongeveer 500 cm. Dit zijaltaar toont bovenaan de kroning van Maria. De predella toont de piëta, met Maria, Jezus en verder onder andere Johannes de Doper. Dit altaarvoetstuk maakt van het geheel een bijzonder kunstwerk.
In de periode 1982/1985 wordt de kathedraal van binnen gerestaureerd. In 2011/2015 gebeurt dit met de buitenzijde van het imposante gebouw.
BEDEVAARTSOORD
De bedevaartplaats Maria Saal (Maria Zaal) ligt op zo’n 500 m hoogte. De bezoekers komen voor de kerk van Onze-Lieve-Vrouw van Maria Saal, die is toegewijd aan Maria Tenhemelopneming. De kathedraal is van veraf te zien door de twee torens, die boven de andere gebouwen uitkomen. Maria Saal is het oude, geestelijke hart van Karinthië.
Aan de buitenmuur van de kerk is een reliëf uit de 3e eeuw te zien, namelijk een stenen voorstelling van een Romeinse reiswagen. Aan deze gevel is ook aangebracht een rood marmeren weergave van het “Keutschacher Epitaphien” (Keutscharcher grafschrift) uit ±1510. Het stelt voor de kroning van Maria op een krans van wolken en is 270 cm hoog.
De Dom heeft niet alleen een bezienswaardig exterieur, maar ook de binnenzijde heeft veel te bieden. De binnenruimte is groot met 50 m lengte, 20 m breedte en 27 m hoogte. In totaliteit zijn 70 vakken in het gewelf met velerlei afbeeldingen te onderscheiden.
Centraal in het hoogaltaar staat het genadebeeld, dat in 1425 is gemaakt door een onbekende kunstenaar. De beeltenis reikt tot 130 cm en weegt zo’n 500 kg. In 1787 is het in deze kathedraal geplaatst. In het altaar staan onder meer ook de heiligen Rupert, Paulus en Petrus.
In de kapel van de Heilige Barbara staat een beeld van de Moeder Gods met Kind. Op de altaartafel is een gotisch beeld van de Madonna met Kind uit 1900 geplaatst.
In de Dom bevinden zich ook dankuitingen (ex voto’s) aan Maria, waaronder een dankschilderij voor het weerstaan van de belegering door de Hongaren in 1482 en de overwinning op de Turken in 1683.
In de Dom van Maria Saal worden ook concerten gehouden.
Er is een grote, mariale pelgrimsweg in Karinthië te volgen, waar Maria Saal middenin ligt. De tocht kan in etappes worden afgelegd en gaat van Maria Rodach, via Lamm, Diex, Brückl, Maria Saal, Maria Wörth, Maria Gail, Feistritz an der Gail, Watschig, Kötschach-Mauthen naar Maria Luggau.
BEREIKBAARHEID
Maria Saal is een gemeente in de deelstaat Karinthië en behoort tot het district Klagenfurt-Land. Maria Saal ligt in het zuiden van Oostenrijk, en ten noordoosten van Klagenfurt.
Adres: Domplatz 1, 9063 Maria Saal.
Op www.domverein-mariasaal.at is actuele info te vinden. Via het mailadres mariasaal@kath-pfarre-kaernten.at is ook info op te vragen.
BELEVING
Voor de reis naar Maria Saal begint, heb ik me verdiept in de geschiedenis van dit heiligdom en het ontstaan ervan is wel merkwaardig. Een legende vertelt …
Adalbert von Prag (956-997) is bisschop van Praag (982-997). Hij geeft kort voor zijn dood de opdracht aan twee edellieden een Mariabeeld naar het Italiaanse Recanati terug te brengen. Immers, hij heeft het beeld enkele jaren eerder op onrechtmatige wijze meegenomen en nu wil hij dit in orde brengen.
De twee heren gaan met de beeltenis van Maria op reis. Als zij in de buurt van het Oostenrijkse Villach komen, overnachten zij daar. In de nacht krijgt ieder eenzelfde droom, namelijk de order het beeld naar Maria Saal te brengen. De volgende dag schenken de twee heren geen aandacht aan hun droom. Echter, als zij verder naar Italië willen gaan, blijven de paarden staan. Ook roepen en slaan helpen de dieren niet vooruit. Hierdoor beseffen de twee heren dat zij hun droom in praktijk moeten brengen. Zij gaan met het beeld naar Maria Saal, de paarden werken mee en daar aangekomen krijgt het Mariabeeld een plaats in de kathedraal.
In Maria Saal bekijk ik als eerste een achthoek of octogoon, die voor de Dom staat. In het midden bevindt zich een romaanse rondbouw uit de 13e eeuw. Hieronder ligt het voormalige “beenhuis”. In 1751 is op het gelijkvloers het Heilige Graf van Jerusalem nagebouwd. Aan de buitenkant zijn fresco’s uit 1521 aangebracht met afbeeldingen van de kruisiging, kruisafname, het verdriet en de graflegging.
Voor de octogoon staat de gotische lichtzuil uit 1497. Voorheen heeft deze zuil als kerkhoflicht gediend, maar de begraafplaats is verdwenen.
Vlakbij de ingang van de kathedraal hangt een steenkogel, die herinnert aan de belegering van de Turken in 1482. Dat is voormalige, zware munitie.
Tegen de wand van de zijmuur van de kathedraal zijn stenen reliëfs, van de Romeinse stad Virunum, bevestigd uit het jaar 1510, die ook hebben dienstgedaan als grafschriften. Ook maken kleurrijke fresco’s uit 1672 indruk op me, waarin een scène uit de gebeurtenissen op de Olijfberg. Dan ga ik de kathedraal in. Wat een pracht … Ik bid bij het genadebeeld en steek enkele kaarsen aan voor vrienden, die een steuntje kunnen gebruiken.
In de toren hangt een bijzonder, grote klok, namelijk de “Maria Saalerin” met een diameter van 222 cm en een gewicht van 6.600 kg. Even later verneem ik dat het de grootste klok van Karinthië is.
Bij het verlaten van de kathedraal besef ik, dat hier mogen zijn een geschenk op aarde is.
Geplaatst: 9 september 2022
Laatst gewijzigd: 26 oktober 2022
~~~
MARIASTEIN
GESCHIEDENIS
De rots van Mariastein is ontstaan door een aardverschuiving in de prehistorische tijd, het tijdvak van zo’n 2,5 miljoen jaar terug tot 800 jaar vóór Christus. De steenmassa komt uit de Köglhörndl, een 1645 m hoge berg, nabij Kufstein.
De kerk is gebouwd in 1360 in opdracht van de adellijke familie Freundsberg. De kerk is een kasteelkerk, die aan de rivier Moosbach is opgetrokken. De oorspronkelijk naam van de burcht is “Stein” en is gebouwd op een strategisch gunstige locatie met wegverbindingen zonder moerassen. “Stein” ligt aan de oude handelsroute van Innsbruck, via Rosenheim, naar Regensburg.
In 1379 is het kasteel door de familie Freundsberg verkocht en komt het complex in eigendom van de Heren van Ebbs. In 1470 komt in de kerk een kapel en daarin krijgt het genadebeeld van lindehout uit 1450 een opvallende plaats.
Later zijn in de kerktoren twee kapellen boven elkaar gebouwd. De oudste kapel is de onderste met een plafond uit 1550 en rococo-altaar. In de bovenste kapel staat het houtgesneden beeld van Maria en Kind uit 1450. Het kasteel is dan in handen van de vermogende Georg Ylsung (1510-1580) uit Augsburg.
Een legende vertelt over wonderlijke gebeurtenissen met het Mariabeeld … Het beeld van Onze-Lieve-Vrouw wordt tweemaal meegenomen door de edelman uit Augsburg, maar het komt beide keren terug naar de kapel. Hierdoor ontstaat het bedevaartsoord.
In 1587 laat Georg Ylsung het kasteel na aan zijn zwager baron Karl von Schurff (1548-1626). Deze edelman is de grondlegger en stimulator van het bedevaartsoord. In 1587 verandert hij de naam “Stein” in “Mariastein”, omdat de kapel van het kasteel steeds meer pelgrims trekt, die naar het Mariabeeld komen. Karl von Schurff wordt in 1589 gouverneur van Kufstein en daardoor de hoogste ambtenaar in de regio. Hij herstelt de toren en bouwt het horizontale woongedeelte in de huidige vorm.
In de klokkentoren hangt een klok uit 1587. Deze is gegoten door klokken- en kanongieterij Büchsenhausen uit Hötting, nabij Innsbruck, en wel door Hans Christoph Löffler (±1530-±1595).
Tot 1688 blijft het kasteel in bezit van de familie Schurff. Na enige wisselingen van eigenaren raakt het in verval. Dit komt vooral door allerlei onlusten, anti-katholieke heersers en oorlogen, zoals de Dertigjarige Oorlog (1618-1648), de Spaanse Successieoorlog van de Pfalz (1688-1697), de periode van Keizer Jozef II (1741-1790) en de Napoleontische Oorlog, die bedevaarten verbood (1803-1815).
Sinds 1834 is het aartsbisdom Salzburg eigenaar van het kasteel, dat in de loop van de tijd wat is verwaarloosd. In 1958 grijpt het bisdom in om verder verval tegen te gaan. De aartsbisschop van Salzburg, Andres Rohracher (1892-1976), laat dan beginnen met de wederopbouw van het kasteel. In 1994 is het grote werk voltooid.
In 1959 schildert Oswin Höfer (1887-1987) de twee huurlingen, links en rechts, bij de entree van de oostelijke ingang.
In 2000 ondergaan het interieur en de binnenplaats een verandering, dit onder leiding van Matthias Oberascher (1952). Sindsdien staat op de binnenplaats het volksaltaar, dat door de aartsbisschop van Salzburg, Georg Eder (1928-2015) is ingewijd. Ook zijn daar geplaatst de fontein en het oorlogsmonument van het Tiroler Landsturmregiment Nr 1, 1914-1918.
Een grote, gietijzeren bel is de “Mariahart klok”, die in 1947 in Bochum is gegoten. Tot 2009 heeft deze geluid in de toren van het klooster in Scheyern. Sinds 12 december 2009 is de imposante klok in de pelgrimstuin van Mariastein. De klok is een geschenk van het klooster van Scheyern en deze kan door pelgrims worden geluid.
BEDEVAARTSOORD
Het dorp Mariastein ligt in het “Tiroler Unterland” op een plateau van 575 meter boven zeeniveau. Het is een van de kleinste gemeenten van Oostenrijk. Het populaire heiligdom bevindt zich op een 14 meter hoge rots en is van veraf te zien. Mariastein is omgeven door dichte bossen en hoge bergen, waaronder de “Hohe Salve”, die 1828 meter meet.
Er is een kapel in het laagste deel van de kasteeltoren. Deze gebedsruimte is gedeeltelijk uitgehouwen in de rotsen. Onder het ribgewelf is een gotische piëta te zien. In de kamer hierboven is een diorama.
In de rijk versierde genadekapel van de kerk is een Madonnabeeld geplaatst en dit is de te bezoeken plaats voor bedevaartgangers. Om het genadebeeld te kunnen zien, is het eerst 142 treden nemen om naar grotere hoogte te gaan. Immers, de kapel ligt 42 meter hoger in de voormalige vijfhoekige, woontoren.
In de bovenverdieping is een kleine ridderzaal gemaakt, welke nu de functie van kasteelmuseum heeft. De voormalige ridderzaal laat heel wat koningsschatten schatten zien, welke in 1602 geschonken zijn door prins Maximiliaan III van Oostenrijk (1558-1618), grootmeester van de Duitse Ridderorde. Waardevolle museumstukken zijn onder meer een kroon en een scepter, die in een vitrine liggen.
Kerk en kapel zijn dagelijks te bezoeken.
BEREIKBAARHEID
Het plaatsje Mariastein ligt in het district Kufstein, aan de autoweg van Kufstein naar Innsbruck.
Adres: Wallfahrtskirche Mariastein, Mariastein 1, 6324 Mariastein.
Meer is te vinden door het bezoeken van:
www.pfarre-angath.at en www.hohe-salve.com.
BELEVING
Van ver zie ik de sneeuwwitte kerk met kapel liggen. Wat is deze kerk mooi gelegen.
Bij het naderen van het voormalige kasteel, zie ik bij de ingang twee, geschilderd huurlingen. Lijkt het hier wel veilig …?
Op de binnenplaats heb ik een bijzonder mooi uitzicht op de kasteelkerk. Ik kan het niet laten aan de gietijzeren bel op de binnenplaats te trekken.
In de kerk zie ik vele dankbetuigingen aan Maria, die door stenen aan de muur zijn aangebracht. In de oude kasteelkapel kom ik bij de kaarsenkapel. Dan ga ik nog verder naar boven.
In de bovenste kapel kijk ik omhoog, want er zijn schitterende muur- en plafondschilderingen aangebracht. Hier staat ook het oude Mariabeeld uit 1450. Wat heeft dit genadebeeld veel historische gebeurtenissen zien plaatsvinden.
Geplaatst: 26 juni 2022
~~~
MARIATROST
GESCHIEDENIS
Het Heiligdom van Mariatrost staat op de Purberg, nabij de stad Graz, waar ooit een burcht heeft gestaan. In 1636 laat de toenmalige slotheer een kleine huiskapel in het kasteel maken. Hij doet dit om de ouders van Maria, Anna en Joachim, te eren. In 1676 komt een Mariabeeld in de kapel. De beeltenis is een geschenk van abt Candidus (Johann Friedrich) Schillinger van het klooster Rein. Hij is er overste van 1673 tot in 1684. De dochter van de kasteelheer lijdt lang aan een ernstige ziekte. Meermaals bidt zij vurig bij het beeld van Maria en geneest. Hierdoor wordt de beeltenis door de familie genoemd “Troostmoeder van de Bedroefden” en is voor de familie van grote waarde. Hier komt de naam “Mariatrost” vandaan.
De toestroom van pelgrims blijft toenemen en in 1693 wordt de kapel vergroot en verfraaid. De slotheer merkt de toenemende bemoeizucht van kerkelijke instanties en dit beperkt hem in de vrijheid van handelen voor de kapel. Hij besluit zijn bezit aan een orde over te dragen. In 1708 nemen leden van de orde van Paulus dit bezit grotendeels over. In 1710 blijkt dat de vergrote kapel nog steeds te beperkte ruimte geeft voor de vele bezoekers. Een kerk en klooster zijn nodig. De financiering hiervan komt van Karel VI (1685-1740), keizer en aartshertog van Oostenrijk (1711-1740) en vader van Maria Theresia (1717-1780).
Rond 1700 heerst de pest in Graz en wijde omgeving. In de kapel verblijven 60 dagloners. Voor de beeltenis van Maria beloven zij de door de pest gedode mensen te begraven en daardoor de inwoners van Graz te redden van verder onheil. Ook bidden zij voor een goede dood voor zichzelf bij dit heel besmettelijk werk. Zij zeggen Maria toe dat, als zij in hun opzet slagen, elk jaar een bedevaart uit dank houden naar Mariatrost. De dagloners slagen in de opzet en de bedevaart houden zij meer dan 200 jaar. De oorsprong van deze bedevaart gaat terug naar 1711. Ook hieruit blijkt dat het beeld bekend is door wonderbaarlijke gebedsverhoring.
In 1714 wordt gestart met de bouw van de kerk en leiding is in handen van architect Johann Georg Stengg (1689-1753). In dat jaar legt graaf Karl Weikhard von Breuner (1656-1729) de eerste steen voor de bouw van de kerk. In 1718 maakt Johann Veit Haukh (1663-1746) het olieverfschilderij “Maria Tenhemelopneming”.
Al in 1719 komt het genadebeeld in de nog niet afgebouwde kerk. Dit gebeurt door Joseph Dominikus von Lamberg (1680-1761), prins-bisschop. Het hoofdaltaar staat op de plaats waar de oude kapel eens heeft gestaan. Tussen 1733 en 1741 wordt er flink aan het interieur van de kerk gewerkt, waaronder veel schilderwerk. De beeldhouwers Veit Königer (1729-1792) en Joseph Schokotnigg (1700-1755) zijn lang actief in de kerk. In 1746 is de bouw van het hoofdaltaar gereed en pas in 1779 wordt kerk geheel opgeleverd.
In 1786 worden de Orde van Paulus en de bedevaarten verboden door keizer Joseph II (1741-1790) en hij benoemt de bedevaartkerk tot parochiekerk. Hierdoor wordt de ontwikkeling van het heiligdom sterk geremd. Deze situatie verandert als in 1846 de franciscanen de zorg voor de kerk en de facilitering van de bedevaarten op zich nemen. Hierdoor begint voor Mariatrost een nieuwe bloeiperiode. De franciscanen dragen ook zorg voor de restauratie van de kerk. Deze orde blijft in Mariatrost tot in 1946.
Tijdens en vlak na beide wereldoorlogen is het stil in het heiligdom. Rond 1950 is er weer veel bezoek van pelgrims in Mariatrost.
Op 28 oktober 1999 wordt de kerk verheven tot basiliek en toegewijd aan Maria Geboorte.
BEDEVAARTSOORD
Mariatrost ligt op een berg en bevindt zich op 469 m boven de zeespiegel. De barokke basiliek is van grote afstand te zien.
In Mariatrost is het laatgotische, bijna levensgrootte genadebeeld het meest belangrijk voor de vele pelgrims. De beeltenis van Onze-Lieve-Vrouw dateert uit 1465. Tot 1665 heeft het gestaan op het altaar van de kloosterkerk Rein. De beeltenis toont Maria die met innig gebaar haar Kindje op beide armen draagt. Het kind houdt zich met de rechterhand vast aan een plooi van de hoofddoek van Maria. Met de linkerhand heeft Jezus een appel vast. Moeder en Kind zijn gekroond.
In de basiliek zijn vele ex-voto’s te zien als dank aan Onze-Lieve-Vrouw.
De meeste pelgrims komen uit Oostenrijk, Duitsland en Slovenië. Mariatrost is, na Mariazell, het meest populaire bedevaartsoord in Oostenrijk. Het is niet alleen een spiritueel-, maar ook een cultureel-centrum, waar concerten worden gehouden.
De basiliek is dagelijks te bezoeken.
BEREIKBAARHEID
Mariatrost ligt enkele kilometers ten noorden van de stad Graz in de deelstaat Stiermarken.
De basiliek is gelegen nabij de Angelusstiege, aan de Kirchplatz 9, 8044 Graz.
Op www.pfarre-mariatrost.at en www.graz-mariatrost@graz-seckau.at is actuele informatie te lezen.
BELEVING
Net buiten de bebouwde kom van de stad Graz zie ik de basiliek liggen op zo’n 500 meter hoogte. De Purberg opgaan, is ondervinden dat het een steile weg is om bij de basiliek te komen. Het stijgingspercentage is maar liefst 14%. Ik besluit de auto te parkeren en de trap te nemen met 216 treden.
Als ik voor de basiliek sta, voel me heel klein. Ik kijk omhoog naar de torens. Wat een hoogte! De barokke basiliek is geverfd in gele tinten. Wat een werk is hier geleverd in het begin van de 18e eeuw! Dan ga ik naar binnen en zie dat alle ruimte aan de plafonds is beschilderd. Ook de muren zijn verfraaid met vele schilderingen en schilderijen. Ik raak onder de indruk van het vele houtsnijwerk en heel wat kunstwerken zijn bedekt met bladgoud.
Dan kom ik bij het hoofdaltaar en zie het genadebeeld uit 1465. Wat heeft deze beeltenis veel bezoekers gehad. Hoeveel gedachten zijn hier met Maria gedeeld?
In de basiliek sta ik lang stil bij de beeltenissen van Onze-Lieve-Vrouw en Bernadette. Dit zien, doet me weer denken aan een verblijf in de bedevaartplaats in Zuid-Frankrijk.
Veel indruk op me maken zijn de vele fresco’s. Het steeds naar boven kijken, is zoveel moois zien. Het is zo hoog, maar voelt zo dichtbij.
Vervolgens maak ik weer een rondgang in de basiliek en bewonder de schilderijen en preekstoel. Wat zijn hier grote vakmensen aan het werk geweest. Wat weten zij schoonheid te scheppen. Hier verblijven, voelt als bevoorrecht te mogen zijn.
Geplaatst: 17 november 2022
~~~
MARIA WALDRAST
GESCHIEDENIS
De geschiedenis van het Heiligdom Maria Waldrast begint in 1392. Een Mariabeeld is bevestigd aan de stam van lorkboom. Een engel die door Maria is gezonden, zegt tegen de beeldstok dat er vruchten van Maria komen als hier mensen op bedevaart komen. In 1407, op de dag voor pasen, ontdekken twee herders het beeld als zij even rusten. Deze verhalen doen nieuwsgierigen besluiten op onderzoek uit te gaan naar het beeld. Zij vinden het en brengen de beeltenis naar de kerk van Matrei am Brenner. Tot 1429 blijft het beeld in deze kerk.
In 1407 verneemt een houthakker van een stem, die hem de bouw van een kapel opdraagt. Hij onderneemt geen actie, maar enkele dagen later herinnert dezelfde stem hem aan de opdracht om een kerk te bouwen op de plaats waar hij wat rust. In de volgende nacht hoort hij klokkengelui. Een vrouw verschijnt aan hem. Zij is gekleed in een wit gewaad met een kind op de arm. Hij hoort van de vrouw dat hij aan alle mensen in de buurt het verzoek moet doen hem te helpen bij het bouwen van een kerk. De man komt tot het besluit ruchtbaarheid te geven aan hetgeen hem is overkomen. Allereerst gaat hij naar de prins-bisschop in Brixen om hem alles te vertellen. In 1409 geeft de prins-bisschop Ulrich II van Brixen, bischop in de periode 1396-1417, toestemming een kerkje te bouwen. Na veel moeite is het kerkje verwezenlijkt in 1429 en het Mariabeeldje verhuist van de kerk in Matrei am Brenner naar het nieuwe godshuisje. Vanaf deze gebeurtenis heet de plaats van het kerkje Maria Waldrast. In de daarop volgende jaren gebeuren en wonderen, waaronder twee blinden die door het bezoek aan het kerkje hun zicht terugkrijgen. In 1465 is de inzegening van het kerkje door Burkhard von Weissbruch (±1420-1466), aartsbisschop van Salzburg (1461-1466).
Tijdens een boerenopstand in 1525 wordt het heiligdom geplunderd en vernield, maar spoedig is er een plan voor het, op kleine schaal, herbouwen van kerk en klooster.
In 1621 legt Leopold V van Habsburg (1586-1632) de eerste steen voor een groot klooster, nabij de kerk. Hij is onder meer bisschop van Passau (1598-1626) en aartshertog van Voor-Oostenrijk (1626-1632). De bedevaartorganisatie en het heiligdom worden toevertrouwd aan de Servieten, deze broeders zijn dienaren van Onze-Lieve-Vrouw. Ook wordt de bedevaartkerk in de barokstijl herbouwd. In de periode 1724-1738 worden kerk en klooster vergroot. In 1773 komt er een nieuw orgel dat is gemaakt door Ignaz Wörle (1710-1778).
In 1785 gebruikt Joseph II (1741-1790), keizer van het Heilige Roomse Rijk (1765-1790) het mandaat zowat alle kloosters in het land te sluiten. Ook valt het doek voor Maria Waldrast en de Servieten moeten het heiligdom verlaten. Het Mariabeeld wordt tijdig uit de kerk genomen en gaat naar de parochiekerk te Mieders. Later in het jaar worden alle bezittingen van het klooster in het openbaar verkocht. Wat overblijft is een gruwelijk beeld van de vernietiging van het heiligdom. In 1844 mogen de Servieten naar het vernielde klooster teruggaan. In 1846 verblijven zij weer in Maria Waldrast en beginnen aan de wederopbouw van kerk en klooster. Twee zij-altaren worden teruggebracht door gelovigen, die de kostbaarheden 60 jaar hebben bewaard en zo voor vernietiging hebben weten te redden. Op 1 juli 1846 komt het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Mieders terug naar het Heiligdom Maria Waldrast. In 1850 zegent Georg Prünster (1774-1861), bisschop van Feldkirch (1836-1861), de bedevaartkerk. Echter, pas in 1888 zijn kerk en klooster herbouwd en is de ruïne opgeruimd.
In 1941 nemen de nationaalsocialisten bezit van de gebouwen en inventaris van het heiligdom en de bedevaartkerk gaat dicht. Het Mariabeeld is tijdig gered door 2 moedige gelovigen uit Matrei am Brenner. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verblijft het beeld daar 4 jaar op een verborgen plaats. Op 12 juni 1945 gaat de bedevaartkerk weer open en komen de Servieten terug naar Maria Waldrast. Op 10 oktober 1945 komt het Mariabeeld terug naar Maria Waldrast en op 11 november van dat jaar wordt dit feestelijk gevierd.
Beeldhouwer Franz Roilo (1907-1977) maakt in 1958 nieuwe reliëfs aan het plafond van de bedevaartkerk.
In de periode 1985-2004 wordt het gehele heiligdom gerenoveerd. In 2008 is het kerkplein aangelegd. In 2019 is de kerkvloer aan vervanging toe en wordt een nieuw dienstaltaar op het priesterkoor geplaatst.
BEDEVAARTSOORD
Klooster en kerk van Maria Waldrast liggen op 1641 m boven de zeespiegel. Het woord “Waldrast” betekent “rusten in het bos” en dit rusten gebeurt in het heiligdom als bezoekers hier komen om bij Maria te zijn en te genieten van het uitzicht.
In Maria Waldrast komen duizenden per jaar op bedevaart. De pelgrims zijn de berg opgekomen om Onze-Lieve-Vrouw te groeten en te bidden tot Haar. De meeste bezoekers komen uit Oostenrijk, Duitsland, Italië en Zwitserland.
In de kerk staat het hoofdaltaar centraal en daardoor is het genadebeeld voor een ieder goed zichtbaar. De beeltenis is 66 cm hoog en uit lindehout gesneden. Maria zit met haar kleine Jezus op de schoot en met de rechterhand houdt Zij Hem vast. Zowel Moeder, als Kind is gekroond. Het linker-zijaltaar toont een schilderij met de Heilige Familie op reis. Het rechter-zijaltaar laat zien Onze-Lieve-Vrouw met Kind en Philippus Benitius (1233-1285); de hoofdstichter van de Orde van de Servieten. In de kerk hangt ook een schilderij met Maria en de heilige zeven stichters van de Orde van de Servieten. In Maria Waldrast getuigen vele dankbetuigingen aan Onze-Lieve-Vrouw voor de ontvangen hulp.
In het heiligdom is ook een kloosterpension voor pelgrims.
Hoge bergen zijn in de nabijheid en deze nodigen uit wandelingen te maken.
BEREIKBAARHEID
Het bedevaartsoord ligt op amper 7 km van de autobaan van Innsbruck naar de Brennerpas en niet ver van de plaatsen Matrei am Brenner en Mühlbachl.
Het adres van het Heiligdom Maria Waldrast is:
Mützens 27, 6143 Mühlbachl.
Op www.mariawaldrast.at is actuele info te vinden.
BELEVING
In Maria Waldrast ben ik in een van de oudste bedevaartplaatsen van Tirol. Deze verschijningsplaats van Maria kent dan ook een lange en bewogen geschiedenis. Het heiligdom heeft een indrukwekkende omgeving met hoge bergen, waaronder de 2747 m metende Serles.
Vlakbij de kerk is er een bron met geneeskrachtig water. Aan dit water wordt een bijzondere, krachtige werking toegeschreven. Ook door Bach bloesem eraan toe te voegen, doet dit wonderen voor de mentale gezondheid.
Als ik in de kerk kom, maakt het hoofdaltaar meteen indruk op me. Het grote schilderij raakt me als ik de opname van Maria in de hemel zie. Dan trekt het genadebeeld mijn aandacht en komt de bewogen historie van het beeld me voor ogen.
De barokke piëta uit 1760 van Stephan Föger (1726-1770) is een waar kunstwerk. Deze staat bij het zijaltaar en vlakbij de “Votivkapelle”. Ik kijk nog verder in de kerk en sta keer op keer versteld van de schoonheid in dit hooggelegen heiligdom. Na de rondgang neem ik plaats op een bank, achterin de kerk, en bid tot Maria. Tijdens mijn gebeden komen goede vrienden in me op, zij strijden om ziekten te overwinnen en hebben langdurig kracht nodig.
Het doet me goed om in deze plaats van kracht en bezinning te mogen zijn. Het is veelzeggend dat dit hier al rond 1400 is begonnen.
OMGEVING
Vlakbij Maria Waldrast ligt de plaats Matrei am Brenner, op zo’n 20 km onder Innsbruck. In Matrei am Brenner zijn vele afbeeldingen van Maria te zien tegen de gevels van heel wat gebouwen. Vooral in de Brennerstrasse is menige gevel beschilderd met Onze-Lieve-Vrouw. Ook de parochiekerk “Heilig Geist Kirche”, die is toegewijd aan Maria Tenhemelopneming, is het bezoeken meer dan waard. In deze kerk zijn er mooie schilderijen en een Lourdesgrot te zien.
Geplaatst: 22 november 2022
~~~
MARIA WÖRTH
GESCHIEDENIS
Maria Wörth is gesticht door zendelingen van het benedictijner klooster van Innichen uit het noorden van Italië, namelijk Zuid-Tirol. Dit gebeurt rond 830 en wel op initiatief van Hitto, de bisschop van Freising uit Beieren (811-835). De bouw van de kerk is voltooid in 875. In 894 komt de eerste vermelding van een kerk, die toegewijd is aan Maria.
In 1151 is er een klooster gesticht en een tweede kerk, namelijk de kleine Winterkerk, door Otto van Freising(1112-1158), bisschop van 1138 tot in 1158.
In 1399 teistert een grote brand kerk en klooster en alles wordt door het vuur vernield. Hierna vindt een langzame heropbouw plaats op de resten van de romaanse bouw. Van deze restanten is nu nog wat te zien in de crypte en het zuidelijk bogenportaal.
Het barokke hoofdaltaar is uit 1658 en centraal hierin bevindt zich de tronende Maagd Maria met Kind uit 1640. De marmeren doopvont dateert uit 1682.
Gedurende vele tientallen jaren beheren de jezuïeten de kerk. In 1773, na de opheffing van de jezuïetenorde, wordt de pastorale zorg in Maria Wörth vormgegeven door priesters.
BEDEVAARTSOORD
Maria Wörth ligt op een schiereiland in de Wörthersee, op een hoogte van 450 m boven de zeespiegel.
In de parochiekerk, die toegewijd is aan de heiligen “Primus & Felizian”, staat het hoofdaltaar, dat overspannen is door het hoofdschip. Ook is daar een oude preekstoel in barokstijl te zien uit 1761. Centraal in het hoofdaltaar staat het genadebeeld van Maria. Door haar aanwezigheid is deze kerk een bedevaartsoord.
Het barokke zijaltaar is gemaakt in 1740 en toont de Moeder van Smarten en een laatgotisch kruis uit het begin van de 16e eeuw. De toren van de parochiekerk telt 5 klokken en één ervan is uit het jaar 1640, de andere klokken dateren uit de 20e eeuw.
In de parochiekerk vinden vocale- en orgelconcerten plaats. Elk jaar is op 15 augustus, de dag van Maria Tenhemelopneming, het hoogtepunt van het bedevaartseizoen. Deze kerk ligt op een romantische plaats en is daardoor een geliefde huwelijkskerk.
Naast de parochiekerk staat de Rozenkranskerk, die ook Winterkerk wordt genoemd, met middeleeuwse fresco’s.
BEREIKBAARHEID
Maria Wörth ligt in Karinthië, in het zuiden van Oostenrijk, ongeveer 12 km ten westen van de stad Klagenfurt, aan de zuidzijde van de 17 km lange Wörthersee.
De parochiekerk van de heiligen “Primus & Felizian” ligt aan de Pfarrplatz 1, 9082 Maria Wörth.
De Rozenkranskerk, ofwel Winterkerk, is gelegen aan de Lindenplatz 4, 9082 Maria Wörth.
Voor actuele informatie zijn www.maria-woerth.info en www.kath-kirche-kaernten.at/mariawoerth te bezoeken.
BELEVING
In het zuiden van Oostenrijk rijd ik langs de Wörthersee. Vele toeristen zijn aan en in het water van het langgerekte meer. Wat een drukte! Na wat verder rijden, zie ik de kerken van Maria Wörth. Immers, hier staan twee kerken bij elkaar.
Eerst ga ik naar de Winterkerk om niet alleen Maria te groeten, maar ook Sint-Nicolaas. Deze kerk kent wel historie, want al in de 12e eeuw kwamen hier pelgrims. Lang sta ik voor de beeltenis van de heilige Nicolaas. Boven dit beeld zijn in een hartvorm Maria met Kind afgebeeld. In deze kerk staat ook een beeld van Onze-Lieve-Vrouw met haar naakte Zoontje. In de Winterkerk, die ook Rozenkranskerk heet, bewonder ik de middeleeuwse fresco’s en een mooi glas-in-loodraam met de Maagd Maria en haar Kind. Onze-Lieve-Vrouw is weergegeven met een stralenkrans en Zij staat op de maansikkel, die het tijdelijke van de wereld symboliseert. Maria draagt haar naakte Kind op de linkerarm en kijkt haar Zoontje liefdevol aan. Maria heeft een blauw, geplooid kleed aan. Vermoedelijk dateert het raam uit 1420. Het glas-in-loodvenster meet 103 bij 46 centimeter. Het laatgotische kunstwerk behoort tot de belangrijke werken van de Oostenrijkse glasraamkunst. Wat is er veel een pracht in dit drukbezochte godshuis.
Vervolgens ga ik naar de bedevaartkerk, die via een hoge, brede trap is te bereiken. Bovenaan de trap is er een heel mooi zicht op de Wörthersee. In de parochiekerk valt me meteen het hoofdaltaar op, met in het middelpunt Maria en de kleine Jezus op haar rechterbeen. Beiden beelden zijn gekroond. Maria kijkt iets naar beneden, draagt een gouden mantel en heeft met beide handen haar Kind vast. Jezus heeft de linkerhand op de linkerborst van zijn Moeder en met de rechterhand houdt Hij een kleine wereldbol met kruisje vast. Daarna sta ik voor het altaar en zie Maria en haar hart is met zeven zwaarden doorboord. Dit grijpt me aan en dan kijk ik weer naar het hoofdaltaar, waar Onze-Lieve-Vrouw troont. Ik neem plaats in de kerk en laat de indrukken op me inwerken. Wat ben ik blij hier op bezoek te zijn.
Geplaatst: 3 november 2022
Laatst gewijzigd: 21 december 2022
~~~
MARIAZELL
GESCHIEDENIS
Het ontstaan van Mariazell gaat terug naar de 12e eeuw, want op 21 december 1157 is de plaats ontstaan. Otker, abt van 1155 tot in 1159 van het benedictijnerklooster Sint-Lambrecht stuurt een monnik naar de streek, die nu Mariazell heet. Een legende vertelt ..
In de 12e eeuw zijn er monniken in de regio van het latere Mariazell. In het jaar 1157 wordt monnik Magnus door abt Otker naar Mariazell gestuurd en hij neemt ook een lindehouten Mariabeeldje mee. Op 21 december 1157 is Magnus op weg daarheen en ineens verspert een rotsblok de doorgang. De monnik zet de beeltenis van Maria voor de rots en de steenmassa splijt. Hierdoor kan de monnik verder gaan. Laat in de avond plaatst hij het beeldje in een holle boomstam, bouwt een houten monnikskluis en gaat daarin verder leven. Deze kluis of cel is door het beeld een kapelletje en groeit in de loop van de jaren uit tot het grootste Mariaheiligdom van Oostenrijk met jaarlijks vele bedevaarten. Helaas gaat het beeldje verloren; een replica komt later in de basiliek te staan.
Mariazell komt van de naam van de Moeder Gods en van het Latijnse “cella”, dat monnikskluis betekent. In het Duits is dat “Zelle”.
De eerste prominente pelgrims zijn graaf Vladislav Heinrich (±1160-1222), graaf van Mähren en hertog van Bohemen met zijn echtgenote, die de cel bezoeken. De graaf heeft veel last van jicht. Door het bezoek aan de cel en bidden bij het Mariabeeld geneest de graaf. Als dank laat de graaf rond 1200 een kapel bouwen bij de cel.
Rond 1300 is sprake van de kerk van “Onze-Lieve-Vrouw te Cel”. In 1365 is er een nieuwe ontwikkeling voor Mariazell. Lodewijk I van Hongarije (1326-1382) wint een strijd de Turken en draagt de overwinning op aan Onze-Lieve-Vrouw. Hij schenkt het Madonnabeeld, dat nog steeds op het altaar in de Schatkamer staat en door Hongaarse pelgrims wordt vereerd. Het is gemaakt rond 1355 en wordt toegeschreven aan de Italiaanse schilder Andrea Vanni (1332-1414). Voor de ontwikkeling van Mariazell is van groot belang het verlenen van een volledige aflaat in 1399 door Bonifatius IX, paus in de periode 1389-1404. Het aantal bedevaartgangers neemt hierdoor aanzienlijk toe. Rond 1500 is Mariazell een internationaal bekend bedevaartsoord en dit niet alleen voor adellijken, maar ook voor burgers en boeren.
Van oorsprong is de basiliek een gotische hallenkerk. In de 17e eeuw brengt de Zwitserse architect Domenico Sciassa (±1599-1679) de barokstijl in het gebouw. In 1644 wordt begonnen met de uitbreiding van de kerk en deze is gerealiseerd in 1683. De kerk is dan niet alleen langer, maar aan de voorzijde zijn er twee torens bijgekomen. Naast de hoge toren is er aan elke zijde een kleinere toren van 60m gebouwd. De totale lengte van de kerk is 84 m en de breedte bedraagt 30 m. De wijding vindt plaats op 31 augustus 1704, als het hoogaltaar is geplaatst, door Franz von Kaltenhausen (1634-1707), abt van het klooster van Sint-Lambrecht. Rond de bedevaartkerk is het stadje Mariazell ontstaan.
In 1726 is de huidige opzet van het altaar van de genadekapel geplaatst. Bij de productie zijn onder meer betrokken architect Joseph Emanuel Fischer von Erlach (1693-1742) en zilversmid Philipp Jakob Drentwett IV (1686-1754). In 1756 verwerkt Drentwett IV het zilver in de genadekapel, dat is geschonken door Maria Theresia van Oostenrijk (1717-1780), aartshertogin van Oostenrijk, koningin van Hongarije en Bohemen (1740-1780) en keizerin van het Heilige Roomse Rijk (1745-1765).
Rond 1800 moeten vele kunstschatten aan de overheid worden ingeleverd om de tweede Franse coalitieoorlog (1792-1802) mede te financieren. Door een grote brand in 1827 worden dak, klokken en torenkoepel vernield. Het hele koninkrijk draagt bij om de schade te herstellen. Ook de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) eist offers door het koperen dak af te staan om oorlogsinspanningen te verrichten.
In 1907 wordt de kerk tot basiliek verheven. In 1908 wordt het genadebeeld gekroond.
Na de Tweede Wereldoorlog (1939-1945) groeit de plaats door de toenemende kerkelijke en culturele uitstraling. Mariazell wordt een groot kerkelijk en cultureel centrum met internationale bekendheid.
Mariazell ontvangt tweemaal een paus, namelijk in 1983 van Johannes Paulus II, paus van 1978 tot in 2005, en Benedictus XVI in 2007, paus van 2005 tot in 2013.
BEDEVAARTSOORD
De gotisch-barokke basiliek is van ver te zien en is toegewijd aan Maria Geboorte. De karakteristieke façade, met drie torens, verwelkomt de bezoekers van ver. Het grote, gebogen hoofdportaal vermeldt woorden in het Latijn. De tekst is een verwijzing naar het bezoek van graaf von Mähren en zijn echtgenote. De graaf wordt door Maria bevrijd van jicht. Ook is weergegeven dat Ludwig I, koning van Hongarije, als dank voor de overwinning op de Turken, een Mariabeeld schenkt.
Het genadebeeld in Mariazell heeft drie titels, namelijk Grote Moeder van Oostenrijk (Magna Mater Austriae), Grote Vrouw van de Hongaren (Magna Domina Hungarorum) en Grote Moeder van de Slavische volkeren (Alma Mater Gentium Slavorum).
Bezoekers komen speciaal voor het beeld van Maria. De beeltenis is in de genadekapel omgeven door zilveren zuilen en een zilveren baldakijn. Dit laat-romaans beeld is 48 cm hoog en uit lindehout gesneden. Op slechts twee dagen per jaar heeft het beeld geen speciale Onze-Lieve-Vrouwe-kleding om en dat gebeurt op 8 september, de dag van Maria Geboorte, en op 21 december als het ontstaan van Mariazell wordt gevierd. Maria heeft Jezus vast, die een appel in de linkerhand heeft, als teken van de erfzonde. De andere hand grijpt Hij naar een vijg, het symbool van dood en verrijzenis, die Maria hem aanreikt. De betekenis hiervan is dat Jezus het totale leed op zich neemt om de mensen van hun zonden te bevrijden. Maria wijst met haar linkerwijsvinger naar Jezus. Maria wil dus niet centraal staan, maar op de achtergrond als de voorspreekster van de mensen.
In de genadekapel zijn ook de afbeeldingen te zien van Jozef, Joachim en Anna. Deze zijn in 1734 vervaardigd door de Italiaanse beeldhouwer Lorenzo Mattielli (±1678-1748).
Achter de genadekapel, in het in de 17e eeuw gebouwde deel van de kerk, staat een 2 m groot Mariabeeld op een 5 m hoge, marmeren zuil. Het beeld is uit 1520. Maria wordt weergegeven als de hemelse koningin en draagt op de rechterarm de zegenende Jezus met een wereldbol. In de linkerhand houdt Zij een scepter vast.
De fresco’s aan de gewelven maken indruk en vooral die in de hoge koepel.
Aan beide zijden van het middenschip zijn zes kapellen gebouwd.
De basiliek kent een uitgebreide schatkamer, die te bereiken is via de trap bij de noordwestelijke toren. Boven zijn vele schatten en de galerijen tonen honderden, persoonlijke dankbetuigingen aan Maria. Boven de doorgangen van de galerijen zijn 32 wonderlijke gebeurtenissen verbeeld in de periode 1622-1626 door Markus Weiss (+1641) uit Graz. In vitrines zijn vele kostbaarheden te zien als kruisen, monstransen en kronen voor het genadebeeld. Ook is in de noordelijke schatkamer het altaar met het oude genadebeeld te zien, dat dateert van rond 1360. Verder zijn vele schilderijen opgehangen, waaronder het schilderstuk van de strijd van de koning van Hongarije tegen de Turken. Dankzij de hulp van Maria wint de koning de slag en schenkt het Mariabeeld dat nu in het altaar van de schatkamer staat. Dit beeld wordt nog steeds veelvuldig vereerd. In de schatkamer zijn ook kledingstukken van het genadebeeld te zien.
In de periode mei-oktober is er elke zaterdagavond een lichtprocessie. De basiliek is het gehele jaar geopend en dagelijks zijn er eucharistievieringen.
Het is mogelijk lid te worden van de “Vrienden van de Basiliek Mariazell” (Freunde der Basilica Mariazell).
BEREIKBAARHEID
Mariazell ligt in het noorden van de deelstaat Stiermarken, in het district Bruck an der Mur, ten zuidwesten van Wenen en ten noorden van Graz.
De basiliek ligt in het hart van Mariazell, aan de Benedictusplatz 1, 8630 Mariazell.
Op www.basilika-mariazell.at is actuele info te vinden.
BELEVING
Op een zondag ben ik tegen 8.00 u in de ochtend in de basiliek en woon de eucharistieviering bij. Vervolgens is het een rondgang maken in het prachtige gebouw. Hierbij kom ik Maria veelvuldig tegen op schilderijen en als beeltenissen. Wat is het hier mooi! Ik raak nog meer onder de indruk als ik vlakbij het genadebeeld ben. Voor deze beeltenis komen de pelgrims naar Mariazell.
Nadat ik de basiliek ben rondgegaan, ga ik naar boven en komt bij de Schatkamer. Ontelbare dankbetuigingen hangen tegen de hoge muren. Ook hangen hier schilderijen, die bezoeken van edelen aan Mariazell weergeven, strijdtonelen laten zien en verschijningen van Maria tonen.
In de Schatkamer staat ook een groot, oud, houten, Mariabeeld. Deze beeltenis heeft geschiedenis gemaakt door miljoenen bezoekers te verwelkomen. Wat zouden de pelgrims tegen Haar hebben gezegd? Het grote beeld is gemaakt rond 1360. Maria zit met haar Kind op een troon en is uitgebeeld met kroon en scepter. Voor het in de schatkamer is geplaatst, heeft het beeld gestaan in de sacramentskapel. Het beeld kan afkomstig zijn uit het voormalige kartuizerklooster in Gaming en heeft daardoor de naam “Kartause Maria Thron”.
In een stand, nabij de basiliek, koop ik devotionalia voor vrienden, bekenden en mezelf, waaronder een aantal kaartjes met de afbeelding van de Madonna en aan de achterzijde de tekst met de woorden: “Maria helpt in elk lijden. Maria helpt alle tijden, Ze helpt als niemand kan helpen, daarom wordt Zij vol vertrouwen aangeroepen.”
Tijdens mijn bezoek aan Mariazell is het druk met vele pelgrims. Ik zie groepen Hongaren, die dit weekeinde hun bedevaart hebben georganiseerd. Onder hen zijn er, die in 1956 uit hun land naar Oostenrijk zin gevlucht. De meesten hebben een stok bij om het langdurig stappen te verlichten. Een groep is geheel op dezelfde wijze gekleed. Het valt me op dat elke groep zingend de basiliek betreedt.
Dat Mariazell een internationaal geliefd bedevaartsoord is, blijkt vooral door de ontelbare bezoekers uit vele landen. Ik zie en hoor niet alleen bedevaartgangers uit Oostenrijk, maar ook uit landen als Duitsland, Hongarije, Kroatië, Italië en Polen. In de basiliek liggen dan ook vele folders en boekjes in verscheidene talen. Echter, uitgaven in het Nederlands ontbreken. Wellicht is de overweging dat Nederlanders en Vlamingen meertalig zijn.
Mariazell vind ik een plaats om zeker te bezoeken om er Maria te ontmoeten en verder … Er zijn terrassen bij cafés en restaurants, heel wat hotels, winkels met kleding, zaken met souvenirs en stands met lokale likeuren van 40% alcohol. Deze dranken zijn typerend voor de stad en de etiketten laten dat zien. Echter, het meest bijzondere van deze plaats is het genadebeeld in de basiliek, waarnaar jaarlijks zo’n miljoen bezoekers komen. Mariazell is een van de grote, Europese bedevaartsoorden van Maria. Het is een geschenk Maria hier te mogen bezoeken.
Geplaatst: 1 september 2022
~~~
MÖTZ
GESCHIEDENIS
Rond 1000 vóór Christus is de streek rond Mötz al bewoond. In de 12e eeuw wordt de plaats Mötz voor het eerst genoemd. Door de ligging aan de rivier Inn en handelswegen is de plaats een internationaal verkeersknooppunt.
Sinds 1740 staat het Mariabeeld bij de ingang van de grot die toegang geeft tot de mijnschacht. In dat jaar is er een wonderbaarlijke redding van de mijnwerker Thomas Kluibenschädl. De man raakt in de mijn ingesloten door het instorten van een tunnel, maar wordt gered. De grote rots voor de grot wordt op wonderbaarlijke wijze verwijderd en zo is de man bevrijd. Als dank is de beeltenis geplaatst.
In 1854 is de grot vergroot en is een nieuw pad naar het Mariabeeld gemaakt, want het Maria Hulp-beeld wordt steeds vaker bezocht. In 1860 is het plan het beeld te restaureren. Echter, de aangezochte kunstenaar ondervindt dat het beeld niet te restaureren is. Hierop beslist hij een nieuw en groter beeld op een linnen doek te maken. Dit schilderij staat nog steeds in de kerk. Naast het beeld van Maria Hulp is een beeltenis van de Moeder van Smarten geplaatst.
In 18e en 19e eeuw vinden gebedsverhoringen plaats en deze geven wonderbaarlijke genezingen, waaronder de heling van Maria Kalb uit Rum in 1871. Maria Kalb (1842-1925) uit Rum, wordt op 12 september 1871 naar de grot met het Mariabeeld gedragen. Maria Kalb is ongeneeslijk ziek, de dood lijkt nabij en zij geeft nauwelijks tekenen van leven. Na het bidden van de rozenkrans gaan haar ogen open. Het gebed is verhoord, want ineens is zij genezen en gaat zonder hulp de heuvel af, waarop het beeld staat. Na haar genezing is Maria Kalb nog vaak naar de plaats van het beeld, kapel en kerk gekomen. Later zegt Maria Kalb, dat zij meer verschijningen heeft gehad.
Door het redden van de mijnwerker Thomas Kluibenschädl uit Mötz en het genezen van vooral Maria Kalb groeit het aantal pelgrims enorm.
In 1881 is een kapel gebouwd en deze staat nog steeds bij de ingang van de mijn. Echter, de stroom pelgrims blijft groeien en de noodzaak van een kerk dient zich aan.
De bedevaartkerk heeft de naam “Maria Locherboden” (Maria gatenbodem) en dat vanwege de mijningangen in de regio.
In 1896 wordt gestart met de bouw van de kerk. Op 30 juni 1901 wordt het genadebeeld van Maria in de kerk geplaatst van het bedevaartsoord Maria Locherboden te Mötz. In 6 juli 1901 is de kerk ingewijd door Simon Aichner (1816-1910), bisschop van Brixen (1884-1904). In het heiligdom staat een piëta van beeldsnijder Josef Bachlechner de Oudere(1871-1923) uit Hall (Tirol), die ook de altaaropbouw heeft gemaakt. De fresco’s in de kerk zijn van Anton (Toni) Kirchmayr (1887-1965), kunstschilder en restaurateur uit Innsbruck, die deze in de periode 1914-1916 heeft geschilderd. Op 24 mei 1916, de feestdag van Maria Hulp der Christenen, zijn alle werken klaar.
BEDEVAARTSOORD
De neogotische bedevaartkerk Maria Locherboden staat op rotsen van het Mieminger Plateau. De prachtige kerk is het bezoeken waard. Rond de kerk is een hekwerk aangebracht.
Boven de ingang van de kerk is Maria met een lelie, als teken van kuisheid, in mozaïek weergegeven. De tekst luidt: “Heilig Hart van Maria wees onze redding”. De muren en gewelven zijn versierd met ornamenten en schilderingen.
De oorsprong van het heiligdom is in de kerk weergegeven, als de mijnwerker die gered wordt uit een ingestorte mijn en Maria om hulp inroept. Ook is de doodzieke Maria Kalb verbeeld, die op 12 september 1871 door haar broer naar de grot wordt gedragen. Ook is te zien dat zij voor het altaar van Onze-Lieve-Vrouw bidt, die boven in beeld verschijnt.
In de periode mei-oktober is er eenmaal per maand een avond-bedevaart met processie en vele kaarsjes. Dit gebeurt op de 11e van de maand.
De bedevaartkerk is het hele jaar open en parkeergelegenheid is aanwezig
Bezienswaardig is ook de parochiekerk “Maria Schnee” van Mötz.
BEREIKBAARHEID
De Bedevaartkerk te Mötz ligt op ruim 800 m hoogte van het Mieminger Plateau, in de deelstaat Tirol, in het Oberinntal. De plaats ligt tussen de steden Telfs en Imst, ± 40 km ten westen van Innsbruck.
Adres: Locherboden 1, 6423 Mötz.
De webstek van de gemeente www.moetz.tirol.gv.at geeft de nodige info en deze is ook te vinden op www.innsbruck.info en www.dibk.at van het bisdom.
BELEVING
De neogotische Bedevaartskerk staat me vanaf grote hoogte en verre afstand te wenken. Als ik bij het heiligdom op ruim 800 m hoogte kom sta ik bovenop de Sassberg. Daar is het genieten van een panoramisch uitzicht over de wijde omgeving. De kerk Maria Locherboden met de toewijding aan “Maria Hulp der Christenen” torent werkelijk boven de streek uit.
Allereerst breng ik een bezoek aan de kapel, waar de start is van de nachtelijke bedevaarten. Naast deze kapel is de ingang van de grot, die naar de mijn leidt. Hier is het ontstaan van het heiligdom, omdat een mijnwerker wordt gered door Maria.
Vervolgens ga ik naar de Genadekapel en zie de piëta met Maria en haar gestorven Zoon. Het meest bijzonder van het bezoek aan dit bedevaartsoord is voor mij het zien van de steen, waarop Maria heeft gestaan, vlakbij de Genadekapel. Onze-Lieve-Vrouw verschijnt hier aan Maria Kalb.
Bij de ingang van de kapel maakt de entree indruk op me. Maria kijkt me aan … Inderdaad, Zij is mijn redding!
De kerk is een juweel. Vol bewondering kijk ik naar de kleurrijke glas-in-loodramen en zie de weergave van de kroning van Maria en het bezoek van Maria aan Elisabeth. Ook zie ik de gebeurtenissen afgebeeld die de bedevaartgeschiedenis van Maria Locherboden weergeven. Deze muurschilderingen vertellen het ontstaan van dit heiligdom met de mijnwerker, die wordt gered en het eerste bezoek van Maria Kalb aan Maria Locherboden.
Het bezoek aan de Bedevaartskerk te Mötz geeft mij onvergetelijke herinneringen.
Geplaatst: 18 september 2022
