HEROLDSBACH
GESCHIEDENIS
De verschijningen van Maria in het Duitse Heroldsbach gebeuren in de periode 9 oktober 1949 – 31 oktober 1952. In totaal zien 8 personen Maria en vaak ook de kleine Jezus. Dit zijn 7 meisjes in de leeftijd van 10 en 11 jaar en één jongedame van 19 jaar. De zieneressen zijn: Maria Heilmann, Antonie Saam, Gretel Gügel, Kuni Schleicher, Erika Müller, Irma Mehl, Rosa Bradl en de iets oudere Hildegarde Lang.
De zieneressen hebben met Maria een zeer intiem contact. Van Onze-Lieve-Vrouw mogen zij Haar aanraken, zoals handen, kleding en kroon. Ook mogen zij de kleine Jezus vasthouden. Maria zegt dat zij dit mogen, opdat hun handen geen onkuisheid begaan. Hieruit blijkt, dat Heroldsbach een boodschap is voor een zuiver (rein) en kuis leven. Om dit te uiten, verzoeken de Moeder Gods en Jezus dat de zieneressen witte kleding dragen op feestdagen.
De eerste verschijning is op 9 oktober 1949. De meisjes zien drie letters JSH en deze symboliseren de Drievuldigheid. De betekenis van de letters is “J”, Jahweh in het Hebreeuws en betekent God, “S”, Spiritus Sanctus is het Latijn voor Heilige Geest en “H”, Hyos is het Grieks voor Zoon. Even later zien zij een witte gedaante boven het bos. Het is de Moeder Gods. De volgende dag ontmoeten de zieneressen Haar opnieuw. De derde dag heeft Maria de kleine Jezus in de armen. Als de kinderen dit aan pastoor Gailor (1885-1959) vertellen, vindt hij dit een teken van een verschijning. Veel later zegt de pastoor, dat hij aan het biechtgeheim is gebonden en was dit niet het geval, dan zou Heroldsbach al lang zijn erkend door de kerk.
Op 25 oktober 1949 vraagt Maria aan de kinderen een Moeder Godskapel te laten bouwen.
Onze-Lieve-Vrouw belooft op 31 oktober 1949 aan de zieneressen dat Zij het volgend jaar, in oktober 1950, terugkomt. Echter, Zij komt eerder terug in Heroldsbach, want op 2 februari 1950 verschijnt Onze-Lieve-Vrouw opnieuw. Zij zegt tegen de kinderen, dat als de mensen haar wens niet vervullen, er veel bloed zal vloeien. Antonie Saam vraagt wat Maria daarmee bedoelt. Het antwoord van Maria is, dat de Russen zullen komen en hen verslaan. Zij zegt ook dat de komst van de Russen door gebed kan worden voorkomen. Maria voegt eraan toe, dat dit tegen anderen moet worden gezegd.
Op 5 februari 1950 zegt de Moeder Gods, dat Zij ieder gebed verhoort van hen, die in Haar geloven.
Een bijzondere gebeurtenis vindt plaats op 6 februari 1950. Onze-Lieve-Vrouw neemt de rozenkrans van een van de kinderen en wikkelt deze in de handen. Vervolgens heft Zij biddend de handen. De aanwezigen zien de rozenkrans zweven. Dit wordt gezien als een aansporing de rozenkrans te bidden.
De verschijning van 8 februari 1950 is ingrijpend voor de kinderen. Onze-Lieve-Vrouw laat hen het vreselijke visioen van de hel meemaken. De kinderen zien een grote vlammenzee boven het bos, waarin duivels springen. Ook mensen met gezichten van dieren zijn in de vlammen waarneembaar. De kinderen smeken Onze-Lieve-Vrouw het beeld van de hel weg te halen. Vervolgens strekt Maria de handen open en het vuur verdwijnt. Hierbij zegt zij dat de kinderen zich nooit moeten laten verleiden door de boze vijand. Dit visioen heeft Maria enkele keren aangekondigd.
De volgende dag, 9 februari 1950, laat Onze-Lieve-Vrouw de kinderen even wat van de hemel zien. De kinderen zien en horen dat de Litanie van Loreto wordt gebeden. Ook zien zij een troon. Hierop gaat Onze-Lieve-Vrouw plaatsnemen en Zij houdt een scepter vast. Naast Haar is de Heilige Drie-eenheid zichtbaar. Ook dit visioen heeft Maria meermaals aangekondigd.
Op 24 februari 1950 komt de bisschop met een verbod; het is priesters niet toegestaan godsdienstige oefeningen te doen in de plaats van de verschijningen. Echter, vanaf 25 februari 1950 start een reeks van eucharistische visioenen. De zieneressen ontvangen dagelijks de mystieke communie uit de hand van een engel.
Gedurende de vastentijd van 1950, in de maanden februari en maart, verrichten de zieneressen veel boetewerken, zoals wekenlang graven met handen en lepels. Ook leggen zij op de knieën de lange weg van het dorp naar de Berg af, waar Maria meermaals verschijnt. Hun knieën raken gewond, maar zijn de volgende dag geheel genezen. Op 9 maart 1950, nadat de kinderen met de handen een steeds dieper gat hebben gegraven, verschijnt Maria. Zij zegt, dat de kinderen iets maken, dat ongelovigen ook doet geloven. Op 14 april 1950 zegt Onze-Lieve-Vrouw dat het gat een genadebron wordt en dat er nog vele genaden worden verleend.
Zowel op 15, als op 16 mei 1950 heeft een Russen-visioen plaats. De kinderen zien boven het bos een oorlogstafereel, waarbij vele militairen bloedend sterven. De strijd nadert een dorp. De kinderen zien hun dorp Heroldsbach. Onze-Lieve-Vrouw verschijnt en Zij stopt de strijd. Maria zegt, dat dit ooit gaat gebeuren, tenzij er veel wordt gebeden. Op 16 mei 1950 zien de kinderen hun dorp in brand staan. Hiermee toont Onze-Lieve-Vrouw, waarvoor Zij in 1917 te Fatima heeft gewaarschuwd.
Op 17 mei 1950 horen de kinderen de kleine Jezus zeggen, dat als zij niet vurig bidden, de Russen zullen komen en hen verslaan. Hiermee bevestigt Jezus wat zijn Moeder heeft gezegd, namelijk dat door gebed veel onheil kan worden voorkomen.
De Heilige Maagd zegt onder andere op 27 mei 1950, dat zij die in Heroldsbach onrustig zijn aangekomen er de rust vinden in zichzelf en in Haar.
Tijdens de verschijning op 10 juni 1950 zegt de Moeder Gods, dat Zij zich verheugt, als Zij als Koningin van de Vrede wordt vereerd.
Op 4 juli 1951 verbiedt de bisschop de mensen nog langer naar de Berg te gaan, waar verschijningen plaatsvinden. Dit verbod geldt voor iedereen, dus ook voor geestelijken en zieners. Kort na het uitvaardigen van dit verbod wordt pastoor Gailor, die in de verschijningen gelooft, overgeplaatst.
Op 2 oktober 1951 is er het visioen van de lijdende Heiland. Het lichaam van Jezus is geheel met wonden bedekt. De doornenkroon is op het hoofd ingedrukt en een doorn doorsteekt het rechteroog. Uit de bloedende zij-wond komt een lichtstraal. Twee engelen vangen het stromende bloed op uit de wonden van handen en voeten van Jezus. Dit bloed komt in het vagevuur en verlicht de daar aanwezigen. De heilige Geest zweeft als een lichtstraal en heeft de gedaante van een duif. Driemaal maakt deze, al vliegend, een kruis.
Op 17 april 1952 ziet Kuni Schleicher boven het bos 5 engelen met elk een zwaard en een fakkel in de handen. De engelen zeggen haar dat dit een zware, geestelijke strijd betekent. Maria Heilmann ziet een engel met mooie rozen. De engel zegt, dat zoals de rozen bloeien, zo moet het gebed bij de mensen opbloeien.
De laatste verschijning is op 31 oktober 1952. Onze-Lieve-Vrouw zegt de kinderen zeer nadrukkelijk dat zij offers moeten brengen, boete moeten doen voor de bekering van de zondaars. Ook zegt Zij dat de kinderen haar hebben te roepen als zij in gevaar zijn of een zonde dreigen te doen. Maria vraagt hen in het bijzonder de Heilige Maria Goretti te vereren. Mocht bekoring tot zonde dreigen dan kunnen zij tot de Heilige Aloysius bidden. Ook zegt Onze-Lieve-Vrouw dat zij veel voor priesters hebben te bidden. Verder moeten zij niet wankelen als de tijd zwaar wordt. De kinderen krijgen te horen, dat zij steeds oprecht, nederig en gehoorzaam moeten blijven.
Kort voor haar afscheid op 31 oktober 1952 zegt Maria: “Ik ben altijd hier, ook als jullie Me niet meer zien. Hier in Heroldsbach ben ik de Koningin van alle genade-oorden. Bid tot Mij om de heel bijzondere zegen, die Ik alleen van hier geef, waar jullie ook zijn.”
Maria heeft de kinderen een gebed geleerd, met de tekst:
“Liebes Jesulein
ich habe Dich so lieb.
Dich will ich loben und Preisen
in alle Ewigkeit.
Ich danke Dir, o Jesulein.
Ich schliess Dich in mein Herz hinein.
O mein liebes Jesulein.”
Vaak hebben de kinderen veel visioenen; bijvoorbeeld 8 keer in 12 uren en zelfs van ’s avonds tot in de vroege morgen.
Aan de kinderen verschijnen vele heiligen, als de herderskinderen Jacinta en Francesco uit Fatima, Antonius van Padua, Theresia van Lisieux, Maria Crescentia Höss von Kaufbeuren en Maria Goretti.
Op 30 augustus 1959 sterft pastoor Gailer. De uitvaart heeft veel weg van een triomftocht. Hij ligt begraven op het plaatselijke kerkhof.
Ondanks veel onderzoek en de verkregen grote hoeveelheid informatie omtrent de verschijningen, zijn deze niet erkend door het Vaticaan in Rome. Een reden is, dat “Rome” de toenadering tot de protestanten niet in gevaar wil brengen.
BEDEVAARTSOORD
Het gebedsoord Heroldsbach is rijk aan velerlei plekken, waar de warmte van Maria voelbaar is.
Elke pelgrim, die Heroldsbach bezoekt gaat naar de Genadekapel, waar ook een groot Mariabeeld staat. In deze kapel zijn vele dankbetuigingen van gelovigen tegen de wanden bevestigd.
Op de plaats van de eerste verschijning van Maria is later de kapel gebouwd. Hier wordt veel gebeden. Na elke verschijning is hier steeds een dankgebed gedaan.
In de gebedshal staat een groot beeld van de Heilige Maagd en altijd zijn daar mensen aan het bidden. Het mariale oord Heroldsbach kent een eeuwigdurende aanbidding. Dit eerherstellende dag- en nachtgebed is ononderbroken.
De bron trekt vele bezoekers, die er water tappen voor zichzelf en anderen. Deze bron staat vlakbij de Gebedshal. Iets verder dan deze hal is er de Genadebron, met engelen bovenaan de trap.
Iets buiten de gebouwen van het gebedsoord, aan het eind van een pad, staan de vijf berken. Hierboven zijn verschijningen geweest.
In Heroldsbach wordt vaak geknield. Dit komt mede door het knielen van de zieneressen als de Verschijning hen zegent.
Een prachtig beeld in het genadeoord is dat van de Rozenkoningin. Als de Onbevlekte Ontvangenis is het geheel in het wit gekleed. Zo ook heeft Maria zich in het begin van de verschijningen in Heroldsbach getoond.
BEREIKBAARHEID
Heroldsbach ligt in de Duitse deelstaat Beieren. De verschijningsplaats ligt tussen Bamberg en Nürnberg, vlakbij de A73. Een andere weg gaat vanaf Würzburg en dan verder op de autobaan richting het oosten. Na de afslag “Erlangen” is het rijden naar Forchheim en dan naar Heroldsbach.
Adres: Gebetsstätte Heroldsbach, Am Herrengarten 9, D-91336 Heroldsbach.
Op www.heroldsbach-pilgerverein.de is meer info te vinden.
BELEVING
Een bezoek aan het Duitse Heroldsbach staat al lang op mijn lijstje. Vandaag is het zover. Op de autobaan van Würzburg naar Nürnberg, moet ik er tijdig af, want de verschijningsplaats ligt tussen Höchstadt en Forchheim, vlakbij Erlangen.
Ik volg de bordjes Heroldsbach en kom op een stijgende weg. Na een paar honderd meter is het rechtsaf gaan om de “Gebetstätte Heroldsbach” te bereiken. Ik ben benieuwd naar de Rozenkoningin van Heroldsbach.
In het gebedsoord ga ik op verkenning en zie de aangegeven plekken waar Maria is verschenen van 9 oktober 1949 tot en met 31 oktober 1952. Zeven meisjes en een wat oudere tiener zijn de uitverkorenen. Ik kom bij de Genadekapel. Hier wordt altijd gebeden en dat alle dagen in de week met 24 uren per dag. Dit komt zelfs in het Heiligdom van Lourdes niet voor.
In de Mariakerk vallen mij vooral de vele gebrandschilderde ramen op. Ik zie onder meer een groot beeld van Jozef met zijn zoon Jezus en een prachtig Mariabeeld.
In de Mariakapel woon ik een “Messe” bij. De kapel zit vol met gelovigen. Er is geen plaatsje vrij. Velen staan, zoals ik.
’s Avonds tegen half zeven bezoek ik de St. Michaelskerk aan de Pfr. Dr. Marquardt-Platz te Heroldsbach. Ik kom juist op tijd, want de zaterdagavondmis begint. Wat is dit een mooie kerk! Wat is hier veel te zien! Rechts van het altaar zie ik een triptiek met daarin Maria centraal weergegeven.
Om half negen ben ik achter de Genadekapel, want de kaarsenprocessie begint. Er staan zo’n 200 deelnemers klaar met een kaarsje in de hand. Er wordt nog iemand gevraagd om het kruis te dragen. Niemand reageert. Vervolgens wordt aan mij gevraagd het kruis te dragen. Ik stem toe. Tijdens de processie vraag ik waarom ik ben uitverkoren. Het antwoord is: “Jij met je lange haar kan best wat genade gebruiken.” Een man met een Limburgs accent zegt me dit. Hij en ik zijn Nederlanders; hij Limburger met het Mariabeeld en ik Brabander met het kruis. Deze twee Nederlanders gaan voorop in de processie in het Duitse Heroldsbach. De Limburger zegt tegen de Duitse processiegangers: “Jetzt folgen Sie zwei Holländer!” De Limburger vertelt me, dat hij zowat over de hele wereld heeft gezongen, maar sinds een paar jaar is dat niet meer. Hij zegt, dat hij keelkanker heeft. Hij vertelt me ook, dat onlangs zijn vrouw is overleden en dat hij nu al twee maanden in Heroldsbach is om er nuttig vrijwilligerswerk te verrichten. Hij vraagt me, waarom ik hier ben. Ik zeg hem dat ik Mariabeleving wil meemaken. Hij ook, is de reactie. Ik vertel de Limburger, dat ik er ook over schrijf. Met “Je krijgt hier veel genade!” neemt hij laat op de avond afscheid van me.
De volgende dag woon ik weer een eucharistieviering in het Duits bij en zing de liederen mee. Na de mis is er een diapresentatie over de verschijningen. Dat wil ik niet missen. Even later zie ik de gebeurtenissen in diavorm en de gevolgen van de verschijningen in Heroldsbach. In de avond wordt in het Pelgrimhuis de film vertoond over de verschijningen in Heroldsbach. Ik zie historische beelden, interviews met zieneressen en getuigen. Ook wordt de afwijzende houding van “Rome” belicht met de verboden om Heroldsbach te bezoeken. Dit wordt gevolgd door de excommunicatie van de zieneressen.
De “Gebetsstätte Heroldsbach” is door de katholieke kerk pas als zodanig erkend in 1998 en wel door het bisdom Bramberg. Ik vind dit een opmerkelijk lange tijd. Immers, de Mariaverschijningen zijn zo’n 50 jaar eerder begonnen … Al die jaren zijn de Heilige Berg en het gebedsoord te Heroldsbach door privé-initiatief en heel veel vrijwilligers uitgebouwd om het voor bezoekers uitnodigend te maken hier te komen. De overdracht van het privébezit aan de katholieke kerk van de Heilige Berg is onmiskenbaar van invloed geweest op de veranderende houding van de kerk. Ook hier speelt geld een rol …
Sinds februari 2009 bestaat in het gebedsoord Heroldsbach de eeuwige aanbidding. Het is dus mogelijk in de Genadekapel dag en nacht te bidden. Tijdens mijn driedaags verblijf maak ik er gebruik van om enkele uren aaneengesloten te bidden. Heroldsbach voelt voor mij meer dan een gebedsoord. Ik beleef hier intens het Mariagevoel en de sfeer van de verschijningen.
De derde dag van mijn verblijf in Heroldsbach woon ik enkele misen bij. Ik kijk met meer aandacht naar de afbeeldingen van Maria en de andere heiligen. Ik ben opvallend in gedachten bij enkele goede vrienden. Daarna steek ik een grote kaars aan voor enkelen, die een steuntje best kunnen gebruiken. Goede vrienden heb ik in het hoofd. Een gebed kan voor hen wel wat verlichting betekenen. Vervolgens ontvang ik de nodige inspiratie hoe een en ander vorm te geven. Wat later probeer ik me te verplaatsen in de situatie van de meisjes die de verschijningen hebben meegemaakt. Zij hebben veel druk ervaren en dit niet aalleen van nieuwsgierigen, maar zeker ook van de kerk. Ook is er pressie van de media. De meisjes bekoren mij door hun volhouden en opstelling vol overtuiging.
Maria zie ik in Heroldsbach in verschillende gedaanten. Helemaal in het wit is zij voor mij het mooist en meest inspirerend om te zien. Wat statiger is Zij met blauwe mantel en gouden kroon. Maria is steeds afgebeeld met rozen, want Zij is hier de Rozenkranskoningin.
Evenals in Fatima, is er ook in Heroldsbach sprake van een zonnewonder. Op een verschijningsdag is het weer somber en dikke wolken verbergen de hemel. Ineens breekt het wolkendek open en de zon laat zich zien. Iets later gaat de zon draaien en dit steeds in een hoger tempo. Zal de zon ontploffen?Duizenden zijn er getuige van dat de zon driemaal van kleur verandert. Het lijkt dat een lichtkogel naar de Heilige Berg komt. Vervolgens stijgen goudgele kogels loodrecht naar de hemel en hierdoor straalt de berg in het licht, alsof deze een reusachtige zon is geworden. Er zijn meer overeenkomsten met Fatima, want Maria spreekt ook in Heroldsbach van het opkomend Russisch gevaar van communisten.
Opvallend vind ik in Heroldsbach de vele houten kruisen. Deze staan klaar om door gelovigen te worden gedragen en zo kunnen mensen hun zonden belijden. De 15 staties van de kruisweg worden met het kruis op de schouder bezocht.
Ik ben enkele keren in Heroldsbach geweest en tijdens één van mijn bezoeken, heb ik onderstaande tekst gemaakt op 15 augustus, de dag van Maria Tenhemelopneming:
“Ben ook dit jaar op reis met Maria Hemelvaart
ga naar Heroldsbach, op bezoek bij de Moeder Gods,
ben zo graag opnieuw op Maria-bedevaart
met voor Haar steeds een hart vol trots.
Voor mij is Zij een bijzondere vrouw,
blijft aanhoudend aandacht trekken,
een vrouw waarvan ook ik hou,
zij blijft in mij energie opwekken.
Voor de kerk is Zij een welkom geschenk,
de populairste heilige heeft zo’n faam,
want velen voel haar gewenk,
komen naar Haar, bezingen haar naam.
Met rozen, kroon en rozenkrans,
krijgt Zij ontelbaren devoot in gebed,
voel door Haar opnieuw een kans
nu ik beter op mijn leven let.”
Geplaatst: 10 oktober 2020
Laatst gewijzigd: 3 februari 2024
~~~
