GESCHIEDENIS
De bedevaart van El Rocío heeft wortels in de 13e eeuw. Alfonso X van Castilië (1221-1284), koning van Castilië en Léon (1252-1284), bijgenaamd de Wijze, verovert in 1260 Cádiz en Cartagena op de islamitische Moren. Als dank bouwt hij als eerste een kapel met daarin een beeltenis van Maria. Maria staat dan bekend als La Rocina (de Roze).
Een legende uit de 13e eeuw versterkt de devotie voor Maria in de regio van El Rocío. Het verhaal luidt: Gregorio Medina is herder en jager uit het naburige Villamanrique de la Condesa. Hij vindt een Mariabeeldje in een boom en neemt het mee naar de plaats Almonte, die vlakbij El Rocío ligt. Onderweg rust de man uit, valt in slaap en als hij wakker wordt, is het beeldje verdwenen. De herder gaat terug naar de plaats waar hij de beeltenis heeft gevonden. Als Gregorio terugkomt bij de boom ziet hij daar het beeldje van Maria. Op basis van deze merkwaardige gebeurtenis wordt een kapel gebouwd. De kapel wordt gerealiseerd rond 1280.
In de eerste helft van de 14e eeuw is er in El Rocío al verering van Maria.
In 1653 teistert een langdurige periode van droogte de streek en aan de Maagd Maria wordt een wonder gevraagd. Kort hierna begint het te regenen. Sinds 1653 is Maria bekend als Nuestra Señora del Rocío (Onze-Lieve-Vrouw van El Rocío). In de 18e eeuw wordt een relatie gelegd tussen Maria en een witte duif, omdat de grote, jaarlijkse bedevaart met Pinksteren wordt gehouden.
In 1755 wordt de kerk in El Rocío verwoest door een aardbeving. De restanten van het gebouw blijven jaren liggen, maar de devotie voor Maria en de bedevaart gaan door. Pas in de 20e eeuw wordt een nieuwe kerk gebouwd.
In het begin van de 19e eeuw is het heel onrustig in Spanje en Franse troepen bezetten het land. In 1813 komt er een einde aan de Franse overheersing en dit wordt jaarlijks herdacht. In El Rocío zijn hier verwijzingen naar.
Het beeld van de Maagd van El Rocío is gekroond op 8 juni 1919 door Enrique Almaraz y Santos (1847-1922), kardinaal en van 1907 tot in 1920 aartsbisschop van Valencia.
Vele pelgrims komen naar El Rocío te voet, te paard, per huifkar, fiets, autobus of auto voor de Romería del Rocio (pelgrimstocht van de dauw). Deze naam komt door het vertrek van het Mariabeeld met duizenden pelgrims vanuit de kerk in de vroege ochtend van de Tweede Pinksterdag naar het nabijgelegen Almonte. Het is de grootste bedevaart van Spanje, waar meer dan een miljoen mensen aan meedoen, waaronder vele leden van broederschappen (hermandades). Een aantal broederschappen heeft een kapel in El Rocío, die is toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw. De Hermandad del Rocío (de broederschap van El Rocío)organiseert de jaarlijkse bedevaart met Pinksteren.
De kerk “Ermita de la Virgen del Rocío” (Hermitage, kluizenaarshut, van de Maagd van Rocío) is gebouwd in de jaren 1964-1969.
Op 14 juni 1993 brengt Johannes Paulus II, paus van 1978 tot in 2005, een bezoek aan El Rocío.
De plaats El Rocío telt zo’n 2.000 inwoners.
BEDEVAARTSOORD
Het bedevaartsoord ligt tegen het nationaal park Doñana. De plaats toont witte gevels van huizen en kerk, zanderige straten en pleinen.
De beeltenis van de Virgen del Rocío is van hout gesneden en staat in de kerk met de naam “Iglesia de Nuestra Señora de Rocío”. Maria met Kind zijn hier druk bezocht. De pelgrims worden Romero genoemd. Tijdens een processie wordt het Mariabeeld gedragen door leden van de Broederschap van Almonte. Maria wordt hier genoemd de Maagd van El Rocío. Haar bijnaam is de Witte Duif (La Paloma Blanca) en dit verwijst naar de komst van de Heilige Geest bij de Maagd Maria en de apostelen met Pinksteren. Met Pinksteren wordt de grote, jaarlijkse bedevaart gehouden.
Het bedevaartoord wordt vooral met Pinksteren druk bezocht en dan komen zo’n miljoen mensen naar de plaats om de bedevaart mee te maken. In de andere dagen van het jaar is het veel rustiger. Jaarlijks komen ongeveer 1,3 miljoen bezoekers naar El Rocío.
Jaarlijks is er een zegening van paarden in El Rocío. Dit wordt genoemd “la Saca de las Yeguas” (het loslaten van de merries). De viervoeters komen niet alleen uit de plaats zelf, maar ook vanuit de verre omtrek naar El Rocío. De straten en pleinen zijn met zand geplaveid, want in de plaats zijn steeds vele paarden. El Rocío is dan ook nauw verweven met paarden.
De kerk en de kaarsenkapel zijn dagelijks geopend.
BEREIKBAARHEID
El Rocío ligt in het westen van Andalusië, in de provincie Huelva en ten zuidwesten van Sevilla.
Het adres van het bedevaartsoord is: C. Ermita 1, 21750 El Rocío.
Door het raadplegen van www.hermandadmatrizrocio.org is actuele info te verkrijgen. Ook is de dienst van toerisme te bezoeken: Centro de Visitantes La Rocina, Carretera, gelegen aan A-483, 21750 El Rocío. Informatie is ook te verkrijgen op www.juntadeandalucia.es.
BELEVING
Bij aankomst in El Rocío nodigen ongeplaveide straten me uit de plaats in te rijden. Geen stenen, kasseien en ook geen asfalt; er ligt zand. Enkel zand op de grond, zoals het tientallen jaren terug in veel dorpen en steden is geweest. De huizen, zaken, kerk en kapellen hebben witte muren. Het is een speciale gewaarwording geel zand en witte muren als een trouw koppel te aanschouwen, dat een imponerend duet aankan.
Na het parkeren van de auto ga ik naar de kerk. Bij binnenkomst is het naar voren gaan. Ik kom bij het priesterkoor en het indrukwekkend altaar met retabel vol gouden versierselen ontroert me. Ik zie veel schoonheid, maar Onze-Lieve-Vrouw ontbreekt in het centrale deel van dit geheel. Zij is er niet. Is Maria op tournee of ander belangrijk werk aan het verrichten? Ik weet het niet en haar afwezigheid is via de media niet gemeld. Een replica is zeker niet voorhanden.
Vervolgens maak ik een ronde door de kerk, kom bij een beeltenis van Maria en daar bid ik bij. Het is een mooie gelegenheid een kaars aan te steken, maar hier branden geen kaarsen. Om kaarsen te kopen, is het naar een winkel met devotionalia gaan. In deze winkel vraag ik naar het Mariabeeld in de kerk. Het is in restauratie, wordt me gezegd. Na enkele lange kaarsen te hebben gekocht, steek ik de brede zandbaan over en kom bij de kaarsenkapel. Er staat ook een beeld van Onze-Lieve-Vrouw, dat veelvuldig is gegroet. Dit beeld is zwart, maar de handen niet, want die hebben zoveel aanrakingen gehad. Ook ik heb handcontact. Dit voelt wel bijzonder. Ik hoor dat er altijd lichtjes branden bij de beeltenis van Onze-Lieve-Vrouw. Daar komen nu nog enkele lichtjes bij.
Na de kaarsenkapel maak ik een rondgang door zanderige straten en pleinen. Het valt me op dat hier tegen de gevels zoveel afbeeldingen van Onze-Lieve-Vrouw zijn. Bij 40 beeltenissen stop ik maar met tellen.
Op een open ruimte staat een beeld ter herdenking van de kroning van het beeld van Onze-Lieve-Vrouw in El Rocío. Het is gemaakt door de Sevilliaanse beeldhouwer José Ordóñez Rodríguez (1867-1945). Het beeld is ingehuldigd op 19 augustus 1920 en in 1979 gerestaureerd.
Na nog een kwartier verder te wandelen trekt een terras de aandacht en dat is mijn volgende halte. Naast het terras staan vele paarden, waarop een rit kan worden gemaakt. Ook een koets met bezoekers staat klaar om te vertrekken. De witte gevels, zandstraten, pleinen met zand en vele paarden maken El Rocío heel bijzonder. Nu begrijp ik dat dit zo’n geliefd bedevaartsoord is.
OMGEVING
In de omgeving van El Rocío zijn vele wandelingen te maken.
Van El Rocío is het 16 km naar Almonte, 80 km naar Sevilla en 113 km naar Utrera. De havenplaats Cádiz ligt op 198 km van El Rocío.
El Rocío grenst aan het nationaal park Doñana; “Parque Nacional Doñana”.
Geplaatst: 21 oktober 2023
~~~
