HEEDE
GESCHIEDENIS
Op 1 november 1937, de feestdag van Allerheiligen, verlaat de 11-jarige Grete Ganseforth de Sint-Petrus in Bandenkerk om een gebedspauze te maken. Buitengekomen kijkt ze naar het kerkhof en ziet, op enkele tientallen meters van de kerk bij het kerkhof, een licht en meteen daarna een stralende gedaante. Deze gedaante bevindt zich op een wolk en zo’n meter boven de grond. Bij terugkomst in de kerk zegt Grete tegen haar 13-jarige zus Maria, dat ze wellicht de Moeder Gods heeft gezien. Wat later gaan beiden naar de plaats waar de mooie gedaante is geweest. Ook hun vriendinnen, de 11-jarige Anni Schulte en de 13-jarige Susanne Bruns, zijn daarbij aanwezig. De vier kinderen zien de gedaante in een wit gewaad, dat met een koord bijeen wordt gehouden. De ruime mouwen van het kledingstuk reiken tot aan de handen. De gedaante heeft een witte, ondoorzichtige sluier om en wel van op het hoofd tot aan de lichtblauwe wolk, waarop Zij staat. Door de sluier is het haar van de gedaante onzichtbaar. De Verschijning heeft blauwe ogen. Op de door de sluier bedekte linkerhand zit een klein kind, dat een wit kleed met halve mouwen aan heeft. Het haar van het kindje, dat tot over de oren komt, is blond en krullend. Ook het kleine kind heeft blauwe ogen. Met de rechterhand houdt het een gouden bol met daarop een kruisje vast. De mooie gedaante schatten de kinderen op 19 jaar en het kleine kind op 1 á 2 jaar. De gedaante draagt een bewerkte, gouden kroon, zonder edelstenen. De vier kinderen zijn ervan overtuigd dat deze gedaante de Moeder Gods is en het kleine kind Jezus.
Dit is de eerste dag van de verschijningen en in de periode tot en met 13 november 1937 zien de kinderen de Verschijning elke dag. Er volgen nog meer dan 100 verschijningen op 105 dagen. Af en toe zijn er twee verschijningen op één dag, zowel aan de vier meisjes tezamen, als aan ieder afzonderlijk. De verschijningen van begin november brengen de nodige opwinding in de regio teweeg. Echter, in 1937 zijn de Nazi’s aan de macht in Duitsland en zij hebben niets op met geloof in verschijningen. Vanaf 8 november 1937 worden de kinderen meermaals aan een verhoor onderworpen door de anti-klerikale machthebbers. De vier zieners worden gebracht naar een ziekenhuis in Osnabrück om er te worden onderzocht. Echter, de kinderen mankeren niets; zij maken zowel geestelijk, als lichamelijk een gezonde indruk. Vervolgens belanden zij in een psychiatrische inrichting. Zij komen terecht op een slaapzaal, waar zij door geestelijk gestoorden worden lastig gevallen. In de inrichting staan de kinderen bloot aan psychische beïnvloeding en zij worden bedreigd, gestraft, ondervraagd en onderzocht. De meisjes worden beticht van verzinsels en worden als psychopaten weggezet. De kinderen blijven bij hun standpunt dat zij de Moeder Gods hebben gezien. De zieners spreken subjectief de waarheid. Zij leggen geen verklaringen af onder invloed van anderen. Hun uitspraken komen steeds met elkaar overeen. In de inrichting verblijven de meisjes zes weken, namelijk van 14 november tot en met 23 december 1937. In deze periode zijn er geen verschijningen. Door druk vanuit de kerkelijke gezagsdragers worden ze vrijgelaten. Vooral de bisschop van Osnabrück heeft zich hiervoor ingezet. Vervolgens gaan de kinderen vier weken naar het Mariahospitaal in Osnabrück. Daar knappen zij geestelijk en lichamelijk op. De terugkeer naar Heede is op 19 januari 1938. Van de Gestapo krijgen zij voorschriften om niet naar de verschijningsplaats te gaan. Echter, zij gaan niet via de weg, maar binnendoor naar het kerkhof en de verschijningen hervatten.
Op 5 april 1939 zegt de Verschijning wie Zij is. Maria Ganseforth is alleen en heeft aan de gedaante gevraagd hoe zij wil worden genoemd. Vervolgens maakt de gedaante zich bekend door te antwoorden: “Koningin van het Heelal” en “Koningin van de arme zielen”. Maria zegt ook dat Zij wil worden vereerd door het bidden van de Litanie van Loreto. Op 4 oktober 1939 vraagt Zij aan de kinderen om alles, wat Zij hen heeft gezegd, aan de geestelijkheid bekend te maken. Andere woorden van Maria zijn onder meer: “Ik zal slechts hen genezen, die de juiste instelling hebben.”
De gouden bol, welke Jezus vasthoudt, is het symbool voor het heelal. Maria houdt, op moederlijke wijze, haar hand over de bol. De kroon van de Koningin van het Heelal bestaat uit acht punten. Het getal 8 komt voor in octaven; achtdaagse kerkfeesten, acht zaligheden en acht heerlijkheden. Deze heerlijkheden zijn het Onbevlekt Ontvangen, de Koningin, de Maagdelijkheid, Moeder van Jezus, Moeder van de Kerk, het opnemen in de hemel, De Koningin van het Heelal en de Koningin van de arme zielen. In Heede verschijnt Maria bij het kerkhof, waar veel arme mensen liggen. Arme zielen zijn ook mensen die hun geloof hebben verlaten. Verder zijn mensen met een zwaar verantwoordelijke functie arme zielen. Arme zielen zijn ook mensen met een bijzondere roeping.
Op 3 november 1940 is er de laatste verschijning van Maria. Dit gebeurt op precies dezelfde plaats als van de eerste verschijning, drie jaar eerder. Maria geeft de meisjes haar zegen en zegt dat zij trouw aan God moeten blijven, goed moeten leven, dikwijls hebben te bidden en dan graag het rozenkransgebed. Zij besluit met: “Vaarwel, beste kinderen, tot weerziens in de hemel”. In de periode van drie jaar heeft Maria niet veel gezegd. Het wezenlijke is het verschijnen in een uiterst roerige periode.
De verschijningen van Maria komen veelal onverwacht. Meestal duren de verschijningen maar enkele minuten, soms wat langer. De verschijningen zijn steeds in de buurt van het kerkhof. De eerste vijf maanden van de verschijningen zegt Maria niets. Er zijn dan enkel gebaren en gelaatsuitdrukkingen. Ook worden de kinderen door Haar gezegend. De Verschijning kijkt hen aan, knikt, weent, wenkt, zegent en zweeft. Op 2 november 1937, de dag van Allerzielen, en op Witte Donderdag 1938 zien de kinderen de Verschijning zonder Jezus. Zij houdt dan de handen gevouwen. Bij de andere verschijningen is Zij steeds vergezeld door Jezus, maar het kind spreekt nooit. Pas 5 maanden na de eerste verschijning spreekt Maria de eerste woorden: “Kinderen, bidt nog veel”. Maria verschijnt onregelmatig, zo komt Zij in de periode van 16 augustus 1938 tot 25 maart 1939 maar op drie dagen naar de kinderen. Tussen 1 januari en 5 augustus 1940 verschijnt Maria slechts tweemaal aan de vier zieners tezamen. Zij is dan ernstig bedroefd. De Verschijning heeft aan elk van de zieners een geheim toevertrouwd, dat zij enkel met de paus mogen delen. Dit delen is niet gebeurd, omdat de kinderen niet met de paus in contact zijn gekomen. Tijdens de verschijningen zijn de vier meisjes volkomen ongevoelig voor andere waarnemingen, als aanrakingen, lichtreflexen en woorden. Bij de verschijningen zijn soms heel veel mensen aanwezig, echter enkel de vier meisjes zien Maria en horen Haar spreken. De verschijningen kunnen niet wetenschappelijk worden verklaard en zijn dan ook bovennatuurlijk.
Op 29 september 1940 wijdt het bisdom Osnabrück zich aan Maria.
Op 3 november 1973 is er de eerste nachtelijke aanbidding in Heede.
Voor de bouw van de kerk heeft er op dezelfde plaats een kapel gestaan, welke toebehoorde aan een adellijke familie te Heede. In 1983 is de oude kerk gerenoveerd. Dit is gebeurd ter gelegenheid van het 500-jarig bestaan van de kerk.
In 1983 is de verschijningsplaats op het oude kerkhof omgevormd tot een gebedsruimte.
In 1986 is de biechtkapel ingezegend. Heede is één van de weinige plaatsen waar er veel wordt gebiecht.
In 1990 is de nieuwe kruisweg ingewijd.
Op 25 maart 2000 zijn de verschijningen erkend door de bisschop van Osnabrück. Echter, het Vaticaan te Rome heeft de verschijningen in Heede niet erkend. Hier speelt de toenadering tot de protestanten een belangrijke rol. Rome wil de relatie met de protestante kerk niet in gevaar brengen door de aandacht voor Maria te accentueren.
In Heede hebben gebedsverhoringen en genezingen plaatsgevonden.
BEDEVAARTSOORD
In het gebedsoord Heede, “Gebetsstätte Heede”, bevinden zich twee kerken, namelijk de “St. Petrus in Ketten” uit 1464 en de “Maria, Regina Universum” uit 1977. Tussen beide kerken ligt een kerkhof.
Jaarlijks ontvangt Heede heel wat pelgrims, die er komen om de heilige eucharistie te vieren en te bidden. Velen die naar Heede komen, hebben een reden. Bijvoorbeeld om te bidden voor zieken in hun familie- en/of kennissenkring. Ook bidden er mensen voor zichzelf en voor degenen, die met moeilijkheden kampen.
Niet alleen gaan de pelgrims naar de kerken, maar zij bezoeken ook de plaats van de verschijningen, kerkhof en Mariapark.
De Verschijning heeft duidelijk gemaakt dat mensen veel moeten bidden en daarvoor biedt Heede een uitstekende gelegenheid. Door het gebed kunnen mensen worden geholpen, die extra genaden nodig hebben. Immers, in Heede vinden gebedsverhoringen plaats. Ook komen er genezingen van zieken voor. Het is ook een plaats voor geestelijke roepingen. Bezoekers kunnen er spirituele ervaringen opdoen.
Op elke eerste zaterdag van de maand is er in Heede een nachtelijk aanbidding van het Heilig Sacrament. Dan stromen de pelgrims toe. Tot iets na middernacht is er de gebedstijd voor jongeren en daarna voor de minder jonge mensen. Het bidden gaat door tot vroeg in de morgen en dan begint de viering van de eucharistie. De bedevaartgangers ervaren een ware gebedsnacht.
In de zomerperiode is er op zaterdagavond, na het bidden van de rozenkrans en de mis, een lichtprocessie op het oude kerkhof. Elke zondagmiddag is er aanbidding in de Mariakerk.
Heede heeft op menige bezoeker een religieuze aantrekkingskracht. Het gebedsoord is een uitgelezen plaats voor religieus leven, ook al duurt dit maar enkele uren.
Heede is een vredig oord waar de hemel de aarde raakt.
BEREIKBAARHEID
De “Gebetsstätte Heede” ligt in Noordwest Duitsland, in de deelstaat Niedersachsen aan de oever van de rivier de Ems. Vanuit Nederland is het mogelijk bij Emmen de grens over te gaan en de weg naar Emden volgen, dit is de A31. Bij afslag 17 is het richting Heede nemen. Een andere mogelijkheid is om bij het Groningse Boertange de Nederlands-Duitse grens over te gaan. Het gebedsoord ligt dan op maar 7 kilometer van de grens.
Adres: Kirchstrasse 7, D 26892 Heede.
Webstek: www.sankt-petrus-heede.de en hier is actuele informatie te vinden.
BELEVING
Verscheidene keren ben ik in de gelegenheid geweest naar Heede te gaan. Enige ervaringen wil ik met u delen …
Het is zaterdag en tegen half zes in de middag kom ik in Heede aan. De auto wordt op de parkeerplaats gezet en allereerst ga ik naar de Verschijningskapel. Daar ben ik in gedachten en om te bidden.
Vervolgens ga ik naar de Mariakerk, want daar begint om 18.00 uur het rozenkransgebed en aansluitend is er een eucharistieviering. Bij binnenkomst koop ik twee boekjes met wat beschrijving over dit gebedsoord. Het ene is voor mijn grote Maria-vriend en het andere behoud ik voor mezelf. Ook koop ik een kaars en deze is voor de processie, welke later op de avond wordt gehouden. In de kerk komen meer mensen naarmate de weesgegroetjes klimmen in aantal.
Deze kerk laat kleurrijke raamschilderingen met zien. Naast het altaar staat op zo’n twee meter hoogte een houten Mariabeeld, dat mij bekend voorkomt door mijn voorbereidingen op deze reis. Maria draagt een kroon en houdt de kleine Jezus op de linkerarm. De gouden bol met kruisje erop is er ook bij. De viering begint met veel gebed en gezang. Hierna wordt de noveen voor de zieken gebeden. Na de plechtigheden maak ik een rondleiding door de kerk. Ik kom onder andere achterin het godshuis bij de Mariakapel en zie een opvallend groot schilderij. Het indrukwekkende kunstwerk stelt Maria en Jezus voor, die hier vaak verschenen zijn.
Als de klok tienmaal slaat, begint de eucharistieviering. De Mariakerk is afgeladen vol. Er staan zelfs bezoekers achterin het gebouw. Zo is dat elke eerste zaterdag van de maand, laat ik me vertellen. Tijdens de viering wordt er veel gezongen en lang geknield. Wat hebben deze Duitsers getrainde kniel-knieën! Mijn knieën, met enkel vel over de botten, protesteren al na tien minuten.
Om half twaalf start de processie bij de Mariakerk. Het is een lange, verlichte stoet, welke door het Mariapark en het kerkhof gaat. Tijdens het trekken van de processie worden heel wat Marialiederen gezongen. Het slot van deze nachtgelijke, kaarsrijke rondgang eindigt bij de Mariakerk. Daar wordt nog gebeden.
Na de processie breng ik mijn gedoofde kaarsje naar de auto. Daar neem ik een paar slokken water, eet twee pruimen en ga weer naar de Mariakerk. Ik ben er net op tijd om het begin van de aanbidding door jongeren mee te maken. Ik doe aan het bidden mee, ook al is mijn lichaam niet jong meer, maar mijn kopgevoel is nog jeugdig. Bovendien heb ik lang haar. Maar is dit een uiting van jong zijn? Wellicht doet mijn haar bij anderen denken aan overleving uit de roerige jaren zestig van de vorige eeuw. Overjaarse pelgrim …
Een groot scherm staat bij het altaar en daarop verschijnen teksten. Hierdoor is het voor bezoekers mogelijk mee te zingen onder begeleiding van een gitaar en een piano. Tussen de gezangen door worden teksten voorgelezen.
De gebedstijd voor de minder jonge mensen begint als de jongeren hun bijdragen hebben geleverd. De wisseling van de wacht is iets na 1.00 uur. Ook bij het nieuwe nachtonderdeel wordt gezongen, maar aanmerkelijk meer gebeden. Het gezang stopt om 3.00 uur en dan beginnen de biduren en met het kwartier zijn er minder biddende mensen in de kerk. Mijn gedachten gaan naar mijn pa en ma. Goede vrienden komen ook in mijn hoofd op bezoek. Met hen heb ik het beste voor. Wat ben ik blij met zo’n rijk sociaal leven.
Om kwart voor zeven stopt mijn bidden. Ik koop nog enkele kaarsen, kaarten en medaillons voor anderen. Vervolgens verlaat ik de kerk. Buiten is het al een tijdje licht. Ik laat de frisse buitenlucht mij omringen. Wat voelt het hier vredig en stil. Het is fijn hier te zijn. Als ik bij de wagen aankom, worden de gekochten waren in de tas gelegd. Ik neem plaats in de auto. Denk aan het verblijf hier en val in slaap.
Even nadien word ik gewekt door luidende klokken. Een kort slaapje … Ik verlaat de auto en stap naar de Mariakerk. Om acht uur begint de eucharistieviering. De kerk is dit keer half vol. Er is een tiental, in het zwarte geklede, zustertjes. Ook in deze mis wordt veel gezongen. De priester wordt begeleid door twee meisjes en twee knapen. Het zijn de misdienaren van rond de twaalf jaar. De voorganger wordt ook geassisteerd door een in het wit geklede vrouw. Het knielen gaat me al beter af. Het is gewoon gewenning.
Na de mis ga ik naar het grote Mariabeeld in deze kerk. Ik dank haar voor het mooie, spiritueel rijke verblijf in dit gebedsoord. Mijn gedachten gaan naar mijn ouders. Hoe zouden zij het hier hebben ervaren?
Vervolgens bezoek ik het kerkhof en maak er een ronde. Ik kom bij het graf van Grete Ganseforth (12-1-1926 – 27-1-1996) een van de ziensters. Bij het graf liggen bloemen en branden kaarsen. Hier ligt de vrouw, die bijna 50 jaar bedlegerig is geweest. Wat heeft zij geleden …
Na het kerkhof wandel ik naar het aanpalende Mariapark. Hier liggen rozenkransgeheimen en er is een standbeeld van paus Johannes-Paulus II. Hij is afgebeeld op een rots en leunt op zijn staf met kruis. In dit park staat ook het beeld, dat lijkt op Maria uit de tijd van de verschijningen. Ze heeft een wit gewaad om, draagt een gouden kroon en staat op een blauwe wolk. De beeltenis heeft een treffende plaats onder de bomen. In het heiligdom en vooral in het Mariapark liggen heel wat grote rotsblokken en deze verwijzen naar plekken, waar de Koningin van het Heelal is verschenen.
Als ik het Mariapark verlaat, valt mijn oog op een groot bronzen beeld van de aartsengel Michael. De engel staat op een zeer grote rotsblok, welke de aardbol voorstelt. Daaromheen kronkelt een slang en de engel kijkt omhoog. Het beeld is ontworpen en gemaakt door beeldhouwer Michael Franke. Daarna staat de kruisweg op het programma. Het is een bijzonder fraaie, kunstzinnige route met op artistieke wijze vormgegeven staties.
Iets later zit ik in de auto en ga richting huis. Ik heb een bijzonder goed gevoel. Heede, een plaats van gebed, raakt mij. Wat is het toch mooi, dat ik zo’n waardevol bezoek aan dit gebedsoord heb mogen brengen. Met deze gedachte realiseer ik me opnieuw, dat veel mij toevalt. Wat ben ik dankbaar voor dit leven.
Geplaatst: 25 april 2020
Laatst gewijzigd: 10 juli 2022
~~~
