GESCHIEDENIS
De naam Medjugorje is van Slavische oorsprong en betekent “gebied tussen de bergen”. In 1892 wordt de parochie Medjugorje gesticht. De beschermheilige van de plaats is de Heilige Jacobus de Meerdere. In 1897 staat er een kerk, welke is gewijd aan Jacobus, apostel van Jezus en beschermheilige van de pelgrims. Door het verval van deze kerk wordt er een nieuw godshuis gebouwd en dit nieuwe gebouw is in 1969 ingezegend. Dit is de huidige kerk.
Er staat een groot, betonnen kruis op de top van de 540 meter hoge berg Krizevac. Deze naam staat voor Kruisberg. In 1933 is het kruis opgericht bij de viering van het 1900-ste jaar van de dood van Christus. Het kruis geeft de jaartallen 33-1933.
De verschijningen van Maria in Medjugorje beginnen op 24 juni 1981, de feestdag van Johannes de Doper. De Moeder Gods wordt in Medjugorje “Gospa” genoemd en de “Gospa” wordt gezien door zes tieners, namelijk Ivanka Ivankovic, Ivan Ivankovic, Vicka Ivankovic, Mirjana Dragicevic, Ivan Dragicevic en Milka Pavlovic. Deze zes jonge mensen zien op de heuvel Podbrdo een mooie, jonge vrouw met een kindje in de armen. De vrouw zweeft zo’n 30 centimeter boven de grond.
Op 25 juni 1981 spreken de kinderen met elkaar af weer samen te komen, waar de verschijning een dag eerder heeft plaatsgevonden. Een lichtflits komt en opnieuw verschijnt de “Gospa”. Echter, nu is Zij alleen. Dit keer is het zestal gewijzigd. In plaats Ivan Ivankovic (1960) en Milka Pavlovic (1968) zijn er twee anderen aanwezig. De zes zieners zijn die dag en volgende keren: Vicka Ivankovic (1964), Mirjana Dragicevic (1965), Maria Pavlovic (1965), Ivan Dragicevic (1965), Ivanka Ivankovic (1966) en Jakov Colo (1971). Zij hebben Bijakovici als geboorteplaats, een gehucht naast Medjugorje.
Op 26 juni 1981 is de derde verschijning. De jonge vrouw zegt: “Ik ben de gelukzalige Maagd Maria”, “Vrede, vrede, vrede! Verzoent u! Gaat in vrede van God” en “Ik ben de Koningin van de Vrede”. Tijdens deze verschijning besprenkelt Vicka Ivankovic Onze-Lieve-Vrouw met wijwater. Maria glimlacht en bemoedigt hen.
De verschijningen gebeuren in het begin in Bijakovici, op de Crnica, aan de voet van ervan, genaamd Podbrdo, de Verschijningsberg.
Na drie verschijningen worden de zieners ondervraagd door de politie. Op de zieners wordt een enorme druk gelegd en dit in een periode van grote onrust in het voormalige Joegoslavië. Echter, de zieners tonen moed, oprechtheid en vastberadenheid. Zij tonen zich zeer overtuigend over de verschijningen. De verschijningen beginnen in een periode, waarin het marxisme overheerst en het atheïsme veel macht ten toon spreid. Atheïstische media hebben niets met de verschijningen en belichten deze als ongeloofwaardig. Geloof en religie worden al jaren met minachting en spot besmeurd. Door de media worden de kinderen beschuldigd van manipulatie. De zieners zijn noch door geestelijken, noch door hun familieleden aangezet tot het afleggen van leugenachtige verklaringen. De communistische autoriteiten komen met negatieve reacties op de verschijningen. Er volgen arrestaties, meer ondervragingen en een kortstondig verblijf in de gevangenis. Zelfs met een pistool op de slaap gericht, wordt geprobeerd de zieners te laten stoppen met hun beweringen de Heilige Maagd te hebben gezien. De bisschop van Mostar, waaronder Bijakovici en Medjugorje vallen, neemt een afwachtende houding aan.
Maria belooft de zieners aan ieder van hen 10 geheimen toe te vertrouwen. Wordt het 10e geheim aan een individuele ziener gegeven dan stopt de verschijning aan deze getuige.
In vergelijking met het zonnewonder in Fatima, vindt ook in Medjugorje een bijzonder verschijnsel van de zon waar te nemen. Op een dag kan met blote ogen naar de zon worden gekeken, terwijl deze wit en helder is. De zon draait snel naar rechts en links. Vervolgens geeft de zon golven van licht en deze worden witte stralen. Vervolgens vormt zich rode nevel rond het kruis op de berg Krizevac en dit neemt de vorm van een hart aan. Dit hart gaat naar de voet van de berg en daarna terug omhoog om het kruis te omhullen. Even later is het hart veranderd in een groot beeld van Maria. Dit verschijnsel is door honderden pelgrims waargenomen.
Een andere, merkwaardige en onverklaarbare gebeurtenis doet zich voor met het grote kruis op de Kruisberg (Krizevac). Vele pelgrims hebben het kruis zien verdwijnen en na een kwartier weer terug op de vertrouwde plaats gezien. Het kruis heeft ook om de as gedraaid en heeft de vorm aangenomen van de Maagd Maria.
Eind oktober 1981 komt er plotsklaps een grote vlam omhoog vanaf de plaats waar de eerste verschijningen hebben plaatsgevonden. Voor duizenden is deze vlam ruim 10 minuten zichtbaar. Ook dit is een onverklaarbaar voorval.
Vanaf 14 januari 1982 vinden de verschijningen plaats in de kerk en wel in een ruimte achter het huidige Mariabeeld, de huidige sacristie. Dit gebeurt na het rozenkransgebed, maar vóór de eucharistieviering.
Na dagelijkse verschijningen met boodschappen wordt het ritme eenmaal per week. Op 8 januari 1987 zegt Maria dat Zij in plaats van elke donderdag op iedere 25-ste van de maand boodschappen geeft. Daarnaast vinden verschijningen met een gesprek plaats.
Er is een relatie tussen de verschijningen in Medjugorje en deze in het Portugese Fatima. Dit betreft het door Maria in beide plaatsen meermaals gezegde van boete doen voor zondaars. Op 25 augustus 1991 zegt Maria: “Ik roep jullie allen, lieve kinderen, dat jullie nog sterker bidden en vasten, waardoor met jullie hulp alles werkelijkheid wordt, wat Ik door de geheimen in Fatima ben begonnen.” Tijdens Haar verschijningen zegt Maria ook tegen de zieners de rozenkrans te bidden en veel te bidden. Ook zegt Zij, dat er weer vrede moet komen tussen God en de mensen. Verder heeft de zon in Fatima en Medjugorje voor merkwaardige gedragingen gezorgd.
De franciscaanse paters hebben met de zieners de boodschappen van Maria aanvaard en verspreid. De zieners worden geestelijk begeleid en dit met name door priester Tomislav Vlasic.
Op de verschijningen zijn er reacties van de plaatselijke bisschop van Mostar. Eerst staat hij positief tegenover de verschijningen, maar wat later is dit geheel anders. Deze hooggeplaatste geestelijke staat onder druk van de communistische autoriteiten. Hij wil geen conflict met het communistische regime, dat tegen het katholieke geloof is. De bisschop spreekt een negatief oordeel uit over de echtheid van de verschijningen. Hij wil ook niets weten van de extases van de zieners. Door de communistische machthebbers zijn ook de media negatief over de verschijningen. De verschijningen worden bedreigd door de kerk en de communistische overheid. Vooral gebeurt dit tijdens de oorlog, welke leidt tot het opdelen van Joegoslavië en onder andere het land Bosnië-Herzegovina ontstaat, waarin Medjugorje ligt. Opvallend is dat de kerk van Medjugorje bespaard is gebleven van oorlogsgeweld. In de oorlogsjaren is Medjugorje een centrum van vrede. Via Medjugorje wordt hulp geboden aan mensen in oorlogstijd. Ook aangekomen, buitenlandse goederen voor mensen in het verscheurde Joegoslavië worden via Medjugorje verdeeld. In deze oorlogstijd vinden gesprekken tussen politici en militairen in Medjugorje plaats. In deze plaats is geen schot gelost en geen bom gevallen. Als Servische piloten boven Medjugorje vliegen om bommen te werpen, worden zij verblind door een vreemd licht. Hierdoor kunnen zij de bommen niet laten vallen. Dit tot opluchting van de plaatselijke bevolking en de duizenden vluchtelingen, die een schuilplaats in Medjugorje hebben gevonden.
Van de kerkelijke, Roomse overheid mochten in de beginjaren van de verschijningen geen geestelijken naar het bedevaartsoord komen. Deze situatie is veranderd. Behalve priesters, komen er ook hoger geplaatste geestelijken naar Medjugorje.
In de loop van de jaren neemt de druk op de zieners toe, want het is wel heel bijzonder wat er in Medjugorje gebeurt. Velen hebben geloof in de verschijningen, maar er zijn ook critici die zich laten horen. Later zegt zieneres Vicka Ivanovic dat mensen vrij zijn te geloven in de gebeurtenissen in Medjugorje. Het is geen verplichting.
In 2017 wordt meegedeeld, dat de onderzoekscommissie, onder leiding van kardinaal Ruini, zich positief heeft uitgesproken over de erkenning van de eerste zeven, bovennatuurlijke verschijningen in Medjugorje. Echter, na de genoemde zeven verschijningen zijn er nog ontelbare verschijningen gekomen. Over de daarna gekomen verschijningen wordt door de onderzoekscommissie niet gesproken.
De belangrijkste boodschappen van de Heilige Maagd gaan in Medjugorje over bekering, boete, gebed, geloof, vasten en vrede. Tijdens de bijeenkomsten van Maria aan de zieners en later tijdens vieringen komen deze kernbegrippen duidelijk tot uiting. Echter, Maria vindt dat er meer nodig is om te komen tot een wereld met meer liefde voor Haar Zoon. De verschijningen duren voort …
In 2017 benoemt paus Franciscus de Poolse bisschop Henryk Hoser (1942-2021) tot speciale gezant voor Medjugorje.
Documenten van artsen en theologen tonen aan dat het in Medjugorje om belangrijke verschijnen gaat. In mei 2019 wordt bekend gemaakt, dat paus Franciscus heeft besloten, dat het mogelijk is pelgrimages te organiseren naar Medjugorje. Dit is nog geen erkenning door het Vaticaan van de bekende gebeurtenissen, welke nog steeds onderzoek door de Kerk vragen. De ontwikkeling is deze, dat bisdommen en parochies niet langer meer private reizen behoeven te organiseren naar het bekende en vooral geliefde Mariabedevaartsoord. Nu kunnen dus ook bisdommen en parochies reizen naar Medjugorje organiseren.
De verwachting is, dat de Kerk geduld opbrengt tot de verschijningen zijn afgelopen en zich er dan pas verder over uitspreekt. Echter, de realiteit is, dat jaarlijks honderdduizenden naar Medjugorje gaan en dat “Rome” hen niets meer in de weg wil leggen.
Lange tijd zijn de verschijningen door het Vaticaan als valse privé-ervaringen gezien. Echter, vanaf 2020 zijn er tekenen dat de eerste verschijningen van Maria in juni 1981 voor authentiek kunnen worden gezien. De reden is, dat Medjugorje jaarlijks honderdduizenden gelovigen trekt. De aantrekkingskracht van Medjugorje wordt gezien als een wezenlijke, niet te stoppen, internationale beweging, die met het jaar belangrijker wordt. Vreemd is wel, dat het Vaticaan een onderscheid aanbrengt tussen de eerste zeven verschijningen en de duizenden hierna. Dit lijkt op een scheiding tussen goed en kwaad. Ongetwijfeld ziet het Vaticaan in Medjugorje heel veel positiefs voor de Kerk in Rome. Laat het Vaticaan dit “laaghangend fruit” nog lang hangen?
Volgens Mirjana Dragicevic heeft Maria op 18 maart 2020 laten weten dat Zij niet meer maandelijks zal verschijnen om een boodschap te geven. Maria heeft tegen Mirjana gezegd nog één keer per jaar te komen en wel op 18 maart, de verjaardag van de zieneres.
De voormalig geestelijk begeleider van de zieners, Tomislav Vlasic, is op 15 juli 2020 geëxcommuniceerd, in de kerkban gedaan, omdat hij zich als priester is blijven uitgeven.
In 2021 overlijdt monseigneur Henryk Hoser, de speciale gezant van Rome. Hij wordt opgevolgd door de Italiaanse monseigneur Aldo Cavalli (1946), die tot dan apostolisch nuntius is in Nederland. Cavalli wordt apostolisch visitator voor het bisdom Mostar-Duvno en specifiek voor Medjugorje. De ervaren diplomaat krijgt de taken om de pastorale organisatie te sturen en politieke gevoeligheden weg te nemen. Er leven vragen als: Wat is het authentieke geloof? Welke nationalistische gevoelens van revanche leven er? Speelt bij de verschijningen zakelijk gewin? Is er sprake van zuchten naar sensatie? Hoe wordt voorkomen dat de jaarlijks miljoenen bezoekers aan Medjugorje worden teleurgesteld? Voor het Vaticaan wachten deze vragen op antwoorden.
Sinds 1988 vindt ieder jaar een meerdaags, internationaal jeugdfestival plaats, veelal in het begin van de maand augustus, waaraan tienduizenden jongeren uit tientallen landen deelnemen. Medjugorje bouwt aan het heden en toekomst.
In de afgelopen jaren is Medjugorje uitgegroeid tot een van de bekendste en meest bezochte bedevaartplaatsen binnen de katholieke wereld.
BEDEVAARTSOORD
In Medjugorje is in de kerk een groot Mariabeeld te vereren. Dit gebeurt dagelijks door vele gelovigen. Vieringen in de kerk zijn er dagelijks en trekken veel bezoekers. Meestal is de gebedsruimte overvol. In deze kerk hebben verschijningen plaatsgevonden. Elke dag is er een vol programma met missen in het Kroatisch en in andere talen. Laat in de middag is er een drie uren durend programma. Er is dan tijd om te bidden in stilte, voor het aanbidden van de Heilig Sacrament, het vereren van het kruis, gezamenlijk te bidden en te zingen. Daarna is er een eucharistieviering, gevolgd door het bidden van de rozenkrans als intentie voor de vrede.
Voor de kerk staat een groot, wit Mariabeeld en steeds staan daar bloemen bij. Dit is het beeld van de Koningin van de Vrede. Het is door de Italiaanse kunstenaar Dino Felici gehouwen uit marmer van Carrara. Naast de kerk zijn vele, kleine ruimten om te biechten. Dit kan in het Kroatisch en in andere talen.
Achter de kerk is een grote openluchtruimte, waar vieringen voor duizenden gelovigen worden gehouden. De honderden banken bieden plaats aan 5000 bezoekers.
Op de verschijningsheuvel, Podbrdo, staat aan het begin van de klim, een blauw kruis en hogerop een groot Mariabeeld. Op deze plaats is Maria vaak verschenen.
De parochie wordt bediend door franciscanen en behoort tot het bisdom Mostar. De verschijningsplaats ligt in de katholieke, Kroatisch gesproken landstreek Herzegovina.
Door de verschijningen gaan bezoekers terug naar het bidden en liefde voor elkaar. Dit ontstaat spontaan en blijft de mensen stimuleren te bidden en op vredevolle wijze om te zien naar de ander.
In Medjugorje is vaak het woord “MIR” te lezen en dit betekent vrede. Er zijn heel wat winkels, waar devotionalia worden aangeboden. Ook biedt de plaats vele hotels en restaurants. Al deze zaken zijn er gekomen door de bekendheid van de verschijningen. De pelgrim komt primair naar Medjugorje om te bidden en vrede te ervaren. Het bezoeken van hotels, restaurants en cafés heeft secundaire betekenis.
BEREIKBAARHEID
Medjugorje ligt in het zuiden van Bosnië-Herzegovina en behoort tot de gemeente Citluk. De bedevaartsplaats ligt op zo’n 25 kilometer van de oude, toeristische stad Mostar, tussen deze plaats en Ljubuski. Dit is vlakbij de grens tussen Kroatië en Bosnië-Herzegovina. De autoweg van Split naar Dubrovnik, A1, wordt verlaten bij de afslag Ljubuski of deze naar Mostar.
Adres: Gospin Trg1, 88266 Medjugorje (BIH).
Webstekken: www.medjugorje.nl en www.medjugorje.hr.
BELEVING
De eerste keer dat ik in Medjugorje ben is met de jongeren-gebedsdagen in 2011. Ik ben met mijn leeftijd beslist geen jongere meer, maar in mijn hoofd is dat anders. Duizenden jonge mensen zijn opvallend met hun geloof bezig in Medjugorje. Velen zie ik bidden en anderen zingen. Ook zijn er die toespraken houden of met anderen in gesprek zijn. Dit gebeurt in wel 100 talen. Hier is aan diversiteit geen gebrek. Jongeren zwaaien met vlaggen en vaandels en applaudisseren voor elkaar. Ik verneem, dat enkele groepen over een paar dagen naar Madrid gaan, waar dit jaar de Wereldjongerendagen worden georganiseerd.
Ik zie hier meer verscheidenheid in vergelijking met bijvoorbeeld Lourdes. Hier zijn niet alleen beduidend veel jonge mensen, maar ook heel veel ouders met kleine kinderen en ontelbare senioren tot heel wat oude mensen. Zieken, zoals mensen in rolstoelen en op brancards, zijn hier nauwelijks te bekennen.
Tijdens de avondmis in open lucht, welke helaas enkel in het Kroatisch is, maak ik een schatting van het aantal aanwezigen. Met ruim 10.000 ben ik toch wel wat te bescheiden. Ik zie vele priesters, in wit gewaad, vooraan staan. Talrijke zusters zijn er ook en wel in het wit of blauw. Verder vallen mij paters in een bruine pij op. Ook zijn er velen geheel in het zwart gekleed. Het aantal vlaggen is niet te tellen.
Na de viering is er een tocht naar het kruis op de top van de Kruisberg. Onderweg kom ik langs de staties en zo merk ik, dat er vorderingen worden gemaakt. Ik zie en hoor, dat ik niet de enige ben, die weinig is geoefend in het bergop klauteren en wandelen. Een sterk stijgende bergweg moet worden getrotseerd, dat bezaaid ligt met grote keien. Er zijn deelnemers aan deze kruisweg, die blootsvoets naar boven gaan. Een moedige poging. De stenen zijn tot de vijfde statie goed afgesleten en daarna wordt de slijtage aan de stenen minder en bij de mensen meer. Niet iedereen is bij machte de wil in daden om te zetten. De top wordt niet vanzelf bereikt. Het is goed dat ik nu geen last heb van astma, anders was ik al afgehaakt of niet aan deze kruisweg begonnen. Bovenop de berg is het een speciaal zicht en zie ik een klein Medjugorje liggen.
De volgende dag bezoek ik de plaats op de heuvel waar Maria is verschenen en dit is minder zwaar om te bereiken. Het is er druk van de mensen en keien. Wat heerst hier een grote devotie voor Maria. Het is tijd om te bidden.
In Medjugorje vinden al vanaf 24 juni 1981 verschijningen plaats. Maria komt bij de zieners frequent op bezoek. Eerst dagelijks, daarna wekelijks en vervolgens maandelijks of jaarlijks. Zij zegt onder meer over het vagevuur, dat zich daar vele zielen bevinden, waaronder deze van priesters en religieuzen. Ook vertelt zij dat het beste op water en brood kan worden gevast. De Heilige Maagd beëindigt elke boodschap met de woorden: “Dank dat jullie aan mijn oproep gehoor hebben gegeven.”
Wonderen gebeuren ook in Medjugorje of door gedachten aan het heiligdom. Zo hebben zich onverklaarbare gebeurtenissen voorgedaan met een bovennatuurlijk karakter. Zo zijn opgegeven kankerpatiënten ineens verlost van hun tumor en zieken van het ene op het andere moment genezen van multiple sclerose.
Rome erkent Medjugorje niet als verschijningsplaats. Valt er nog wat te bewijzen? In elk geval tonen miljoenen mensen per jaar hier hun liefde aan Maria. Mij geeft het bezoek aan Medjugorje een bijzonder goed gevoel. Het is voor mij een geestelijke en inspirerende verrijking.
In 2019, tijdens mijn tweede bezoek aan Medjugorje, staat eerst de kerk centraal. Achterin de kerk staat aan de ene kant een levensgroot beeld van Franciscus van Assisi en aan de andere zijde verwelkomt Antonius van Padua de bezoekers. Beide mannen hebben een bruine pij aan. Ik ga wat meer naar voren en kom bij het altaar. Hier is goed te zien, dat dit godshuis, aan Jacobus de Meerdere is gewijd. Deze apostel en martelaar, die in het Noord-Spaanse Santiago de Compostela zijn heilige plaats heeft gekregen, staat verbeeld op het altaar. Deze beeltenis geeft een wat kalende, lezende, bebaarde man, met schelpen op de kleding te zien.
Naast het altaar zie ik het beeld, dat verreweg de meeste aandacht trekt; het Mariabeeld. Vele witte bloemen houden de afstand in tact tussen Haar en de biddende gelovigen. Maria is afgebeeld met donker haar en Zij draagt een wit, met goud omrand, gewaad. De Madonna toont een lief, jong gezicht. Zij houdt de handen tegen elkaar omhoog en Zij heeft de rozenkrans, met blauwe kralen, bij. Om de lenden heeft Zij een grijsachtig breed doek met sterretjes. Maria houdt het hoofd wat schuin voorover en zo kijkt Zij de bezoekers aan. De bank vóór de bloemen is bezet door knielende, biddende pelgrims. Boven het hoofd van de Moeder Gods is een glinsterende symboliek met 12 lichtende sterren, welke hoort bij een heilige. Boven Haar vliegt een duif; de Heilige Geest. Tussen Maria en de muur achter Haar is, in een driehoek, een wit, wat gelig kleed met een gouden rand eraan bevestigd. De biddende en naar het Mariabeeld kijkende mensen vormen een voortdurende rij. Ook zie ik anderen, die in gedachten zijn verzonken; zij zitten of knielen. Menigeen heeft de rozenkrans in de hand. Ook kijken er bezoekers naar de gebrandschilderde ramen, welke veel over Maria vertellen. In deze kerk hebben verschijningen plaatsgevonden en wel in de Verschijningskapel, deze is nu de sacristie.
Wat mij het meest fascineert is de devotie voor Maria en dit door duizenden bezoekers. Dan denk ik aan de in deze streek nog niet zo lang geleden gevoerde oorlog. Het communistische regime heeft voor een onaangename koers gezorgd om het mensen moeilijk te maken hun geloof in het openbaar te belijden. Zo is dat jaren aaneen gebeurd. Nu zijn de tijden anders. Het is ook drukker dan in de oorlogsjaren en dat allemaal door de verschijningen, welke in 1981 zijn begonnen en blijven voortduren. De woorden MIR (vrede) en MOLITE (bid) zie en hoor ik meermaals. Dit past ook bij de inhoud van de verschijningen.
Mijn volgende doel is bergop naar het kruis, hoog op de berg. Eerst passeer ik het kerkhof, dat achter de kerk ligt. Na zo’n 15 minuten wandelen, kom ik bij enkele winkeltjes met souvenirs en devotionalia. Het valt me op, dat er heel wat mensen op banken zitten of op een terras hebben plaatsgenomen. Als ik naar het hooggeplaatste bergkruis op de Krizevac kijk en de af te leggen weg zie, begrijp ik dit. De route is een en al puntige rotsblokken en keien, welke nog lang niet zijn afgesleten. Slechts een enkeling neemt de weg omhoog. Helaas laten vandaag de longen mij in de steek voor een inspannende bergtocht, want ik piep al sinds het wakker worden.
Na bij de voet van de Kruisberg te zijn geweest, breng ik een bezoek aan “Cenaculum” ofwel “Laatste Avondmaal”. Dit door zuster Elvira opgezette centrum legt zich toe op de behandeling en genezing van drugsverslaafden. Deze steeds groter wordende organisatie ligt tussen de Krizevac en de Podbrdo.
Vervolgens ga ik naar de heuvel (Podbrdo) waar de verschijningen hebben plaatsgehad. Dit is een wandeling van een kwartier vanaf “Cenaculum”. De verschijningsheuvel is minder hoog dan deze van het grote kruis. Echter, de rotsen zijn van een gelijkaardige puntigheid. Het blauwe kruis met Mariabeeld, dat aan de voet van de Prodbro staat, is voor velen een plek om te bidden en rusten. Na Maria bij het blauwe kruis te hebben gegroet, ga ik verder omhoog. Ik merk dat de longen mij minder lucht geven in vergelijking met het vorige bezoek. Met wat meer moeite en nog even doorzetten, hoop ook ik bij de plaats van de verschijningen te geraken. Het gaat stapje voor stapje met goed opletten waar de voeten te zetten en het evenwicht te bewaren. Na ruim een kwartier kom ik bij de historische plaats. Een groot, wit Mariabeeld verwelkomt mij. Ik mag een memorabele gebeurtenis ervaren en raak in gebed.
De andere dag bezoek ik weer de kerk. Druk of niet, graag ben ik even dicht bij het Mariabeeld. Dat is biddend geduld opbrengen, want de rij wachtende voor het beeld is tientallen meters lang. Na ruim een uur ben ik knielend op de bruine communiebank bij het Mariabeeld. Hier voel ik mij welkom. Het beeld staat op een verhoging en onder haar voeten staat in het Kroatisch “Medugorje”. Daaronder is een wit kleed bevestigd met de vervlochten letters “M” en “A”.
Maria heeft in Medjugorje “de school van de vrede” geopend. Zij zegt, dat om vrede te kunnen beleven, moeten de mensen allereerst liefhebben laten zien en weten te vergeven. Dit schoolbezoek is inspannend en langdurig. Immers, deze school kent meer leerjaren dan welke school dan ook. Maria leert de gelovigen bidden. Door dit bidden begrijpen zij meer dan ooit wat de Moeder Gods van ieder verlangt om de mensheid te redden. Het gaat dan vooral over de kernwaarden Mir (vrede), Molitva (gebed), Obracenje (bekering) en Post (vasten).
Geplaatst: 9 april 2020
Laatst bijgewerkt: 4 augustus 2024
~~~
