In Nijmegen is een Lourdesgrot gebouwd aan de Hatertseweg 113. Deze grot bevindt zich naast de kerk van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes. Dit is heel toepasselijk en uniek in Nederland. Het bouwwerk is een kopie van de bekende grot van Massabielle uit het bedevaartsoord Lourdes in het zuiden van Frankrijk.

De grot is meteen gebouwd na de realisatie van de kerk in 1925. In de Tweede Wereldoorlog is de Lourdesgrot beschadigd en is later geheel hersteld.

Aan de wand van de grot is een donkere plaat bevestigd. Hiervan is de tekst: “Deze steen uit Lourdes is ingemetseld door Pastoor G.M. de Grood in 1925”. Pastoor Gerardus Marinus de Grood (1885-1927) is de bouwpastoor van kerk en grot.

Een bijzondere Mariakapel is gesitueerd in Nijmegen aan de Molenstraat 37, naast de Petrus Canisiuskerk, onder de kerktoren. De kapel is toegewijd aan het wonderbaarlijke beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Nijmegen.

Dit Mariabeeld kent een bewogen geschiedenis … Aan de verering van het beeldje is door de Reformatie, die begint in 1517, een eind gekomen. De oorspronkelijke plaats van het Mariabeeld was in het noordelijke zijkoor van de kerk. De Gelderse Lieve-Vrouw kende een uitgebreide garderobe en juwelenpracht, die waren afgestemd op de verschillende feesten en jaargetijden. Helaas zijn door de Beeldenstorm in 1566 deze kostbaarheden verdwenen. In 1579 komt de kerk in handen van de protestanten. Het beeldje is dan verdwenen. In 1585 is de kerk weer in gebruik door de katholieken en het beeldje is dan terug in de kerk. In 1591 nemen de protestanten weer bezit van de kerk. Het beeldje is dan even in veiligheid gebracht. In 1592, tijdens de Reformatie, is het beeld gered van de brandstapel door leden van de familie van Verssen. Echter, door de bevolking wordt gedacht dat het beeldje is verbrand. Dit staat ook in een raadsbesluit. In 1836 is het beeldje geschonken door Antonius van Verssen aan de kerk om het voor het publiek zichtbaar te maken. Vanaf dit jaar ontstaat een grote verering van het beeldje Onze-Vrouw van Nijmegen. De Mariaverering gaat dan een grote bloei beleven.

Na diefstal van mooie ex-voto’s in 1923 is het beeldje, uit veiligheidsoverwegingen, in een gesmede kast geplaatst. In 1925, als de Molenstraatskerk is omgedoopt tot Petrus Canisiuskerk, ontvangt het beeldje de titel “Onze-Lieve-Vrouw van Nijmegen”. Na pauselijke toestemming is het beeldje gekroond door bisschop Arnold Diepen (1860-1943). Dit is gebeurd tijdens een Mariacongres te Nijmegen in 1932.

Ook is het Mariabeeld ongeschonden door de Tweede Wereldoorlog (1940-1945) gekomen. Dit is hoogst opmerkelijk, want de bombardementen op Nijmegen zijn zeer hevig geweest. Vooral op 22 februari 1944 hebben de kerk en de kapel enorm veel schade opgelopen. In de jaren 1957-1960 zijn een nieuwe kapel en kerk gebouwd aan de Molenstraat.

Het beeldje is zo’n 20 centimeter hoog en is in renaissancestijl uit donker eikenhout gemaakt. Hierdoor wordt de kleine beeltenis ook “Zwarte Madonna” genoemd. In de ene hand heeft Maria een scepter vast en in de andere hand haar Zoon. Aangenomen wordt dat dit beeldje hetzelfde is als dat van de Gelderse Lieve-Vrouw te Nijmegen, dat in 1592 op de Grote Markt op de brandstapel is gelegd.

De Mariakapel is alle dagen geopend voor de vele bezoekers die er naar Maria komen en er een kaarsje aansteken.