Het gebruikmaken van kralen bij het bidden komt al voor bij het hindoeïsme in de 8e eeuw vóór Christus. Dit gebeurt bij het bidden tot Shiva, het hoogst geplaatste goddelijke wezen in het hindoeïsme. Deze goddelijke figuur heeft de meeste kennis en bevordert het welzijn van iedereen. In plaats van Shiva wordt ook gesproken van Shiwa en Siva.
Voor de geboorte van Jezus kronen heidenen hun beelden met rozen. Dit gebruik staat symbool voor het schenken van hun hart aan goden.
Romeinse vervolgingen van christenen in de 1e, 2e, 3e en begin 4e eeuw leiden tot het mooi kleden van christenen die maagd zijn. De vrouwen worden gekroond met rozen. De met rozen getooide vrouwen gaan in het Colosseum te Rome hun martelaarsdood tegemoet. Na hun dood verzamelen christenen de rozen en bidden daarbij.
In de 8e eeuw nà Christus komt het gebruik van het bidden met de kralenketting bij Europese Christenen voor.
In de middeleeuwen bidden monniken in de klooster met behulp van een snoer of touw met knopen. Een deel van hen kan niet lezen en zij leren gebeden uit het hoofd, zoals het Onze Vader.
Tot ± 1100 zijn in de abdijen monniken werkzaam, die dagelijks 150 psalmen in het Latijn opzeggen. Er ontstaat de behoefte aan extra werkkrachten om werken op het land of in het klooster te verrichten. Hierdoor worden lekenbroeders aangesteld, maar deze werkers zijn het Latijn niet machtig. De lekenbroeders gaan in plaats van Latijnse psalmen 150 maal het Onze Vader bidden in hun taal. De serie van 150 Onze Vaders wordt genoemd “Psalter van Christus”. Om deze hoeveelheid Onze Vaders te tellen, brengen zij 150 knopen in hun bidsnoer of touw.
Aan het einde van de 12e eeuw komen er meer uitingen van Mariadevotie. In de 13e eeuw neemt de Mariadevotie enorm toe en voor de lekenbroeders betekent dit dat zij geen 150 keer het Onze Vader bidden maar 150 Weesgegroetjes. Deze Weesgegroetjes worden het “Psalter van Onze-Lieve-Vrouw” genoemd. Het aantal van 150 wordt verdeeld in 3 groepen van 50 Weesgegroetjes. Een groep van 50 van deze gebedjes krijt de naam “rozenkrans”. Ook is sprake van de benaming “kroon”, omdat beelden van Maria met bloemen worden gekroond.
In 1569 keurt Pius V, paus in de periode 1566-1572, geboren als Antonio Ghislieri (1504-1572), het rozenkransgebed goed. Deze dominicaan wordt de eerste “Paus van de Rozenkrans”. Hij roept op de rozenkrans te bidden tot Maria om genade te verkrijgen.
De overwinning van de christelijke zeemachten op de Turken, Slag bij Lepanto op 7 oktober 1571, wordt toegeschreven aan het bidden van de rozenkrans. Door het winnen van de zeeslag wordt de dreigende invasie van de islam in Europa voorkomen. De dag van 7 oktober wordt de rozenkransdag.
Als dank aan Maria, voor het winnen van de zeeslag bij Lepanto, kondigt paus Pius V in 1572 een pauselijk document af om de officiële leer van de Heilige Rozenkrans te vervolledigen. Deze bul geeft een vijfdelige leer:
1. Het rozenkransgebed is noodzakelijk om oorlogen en rampen te vermijden of te weerstaan.
2. De rozenkrans is eenvoudig in gebruik en voor alle mensen geschikt.
3. Het rozenkransgebed is een sterk verweermiddel tegen ketterijen en gevaren voor het geloof, ook zorgt het voor bekeringen.
4. De rozenkrans is er voor alle gelovigen.
5. De overwinning op de Turken bij Lepanto in 1571 is te danken aan het bidden van de rozenkrans door mensen in vele Europese landen.
In 1917 verschijnt Maria in het Portugese Fatima aan drie kinderen. Zij wordt daar genoemd Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans. Maria vraagt in Fatima nadrukkelijk de rozenkrans te bidden. Hier trekken vernieuwers van de Katholieke Kerk in de jaren 60 en 70 van de 20e eeuw zich weinig van aan, want Maria staat niet meer in hun agenda. De rozenkrans lijkt alleen nog iets voor oude vrouwen te zijn. Dit staat in schril contrast met de woorden van Onze-Lieve-Vrouw. Maria benadrukt keer op keer dat het bidden van de rozenkrans belangrijk is om vrede in zichzelf te vinden en misstanden in de wereld op te lossen. Zo heeft het bidden van de rozenkrans in Fatima het einde van de eerste Wereldoorlog bespoedigd. Het bidden van de rozenkrans is doorslaggevend geweest bij het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog. Helaas zijn de vernieuwers doorgegaan en kerken hebben steeds minder bezoekers ontvangen, geestelijken misbruikten jongens en meisjes op seksueel en moreel gebied, priesters traden uit en in de kerk krijgt Maria minder en minder aandacht. De rozenkrans verliest aan betekenis in de kerk. Maar het tij keert … er komt een nieuwe paus.
Johannes-Paulus II, paus in de periode 1978-2005, geboren als Karol Józef Wojtyla (1920-2005), zegt dat elk tientje van de rozenkrans voor gebeurtenissen in het leven staat. De paus toont zich een groot voorstander van het bidden van de rozenkrans. In 2002 komt deze paus met 5 nieuwe mysteries. Dit zijn de geheimen van het licht.
