In kerken, kapellen en aan gevels komt de afbeelding van “Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand” veelvuldig voor. “Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand” is een titel van Maria. Deze erenaam heeft betrekking op de alom bekende Byzantijnse icoon met de naam “Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand”.
Het kunstwerk van Onze-lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand kent een gouden achtergrond en beeldt Maria af in een donkerrood onderkleed, een diepblauwe mantel en sluier. Deze sluier laat op het voorhoofd een ster zien. Ook is een beperkt deel van de groene hoofdband zichtbaar. Het gelaat van Maria toont kalmte en kracht, met wat droefheid en medelijden. Zij toont enige emotie, want er gaat veel in Haar om. Linksboven op de icoon is de aartsengel Michaël afgebeeld. De engel draagt een kelk, waaruit een lans en stok met spons komen. Dit zijn de attributen bij de kruisiging van Jezus. Boven de engel zijn de initialen van hem zichtbaar. Rechtsboven op het schilderstuk is de aartsengel Gabriël weergegeven. Deze engel heeft vier nagels en een driekruis vast; een pauselijk kruis met drie dwarsbalken. Boven deze afbeelding zijn de initialen van Gabriël aangebracht. Iets boven de linkerschouder van Jezus staan de lettertekens van Jezus Christus. Ook boven de Moeder Gods staan initialen. De letters boven de twee aartsengelen, Jezus en Maria zijn Griekse inscripties. Onze-Lieve-Vrouw heeft haar Zoontje op de linkerarm. De kleine Jezus draagt een groenkleuring kleed, rode ceintuur en gele mantel. Hij kijkt naar de aartsengel Gabriël. Opmerkelijk is dat een sandaal loszit. Dit is een verwijzing naar een uitspraak van zijn neef Johannes de Doper. Johannes heeft eens gezegd, dat hij niet waard is de sandaal van Jezus los te maken. Er zij nog andere verklaringen van de loszittende sandaal. Het Kind heeft een blik vol ontzetting naar de voorwerpen van de aartsengel Gabriël. Jezus klampt zich op tedere wijze aan zijn Moeder en heeft beide handjes in de rechterhand van zijn Moeder gelegd. De beeltenis doet denken aan het komend lijden van Hem. Het Kind wendt zich tot de Moeder om zich te laten troosten. Een andere verklaring is, dat Onze-Lieve-Vrouw schrikt van de boodschappen van de aartsengelen omtrent het aanstaande lijden van haar Zon. Dit geeft een schrikbeweging en doet de sandaal van Jezus z’n voet losschieten.
De kleuren van de icoon hebben betekenis. De gouden achtergrond verwijst naar glorie en geluk in de hemel. Het rood van het kleed van Maria betekent liefde. Het blauw van de mantel van Onze-Lieve-Vrouw wil zeggen geloof en vertrouwen. Het groen van het kleed van Jezus staat voor godheid en hoop. Het bruin van de mantel van Jezus symboliseert de mensheid met de kleur van de aarde. De aartsengelen zijn afgebeeld met de gewaden in de groene kleur voor hoop en de rode tint van liefde.
Op veel afbeeldingen van Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand zijn Maria en Jezus gekroond. Echter, deze kronen behoren niet tot de oorspronkelijke icoon. De hoofdsieraden zijn later aangebracht en wel in 1867. Het Vaticaan heeft de wens geuit de afbeeldingen van Maria en Jezus te kronen. De kroning heeft door montage plaatsgevonden, nadat deze zijn gezegend. De hoofdsieraden zijn van goud en met juwelen bezet. Voor de restauratie van de icoon in 1994 zijn de kronen verwijderd. De redemptoristen hebben aangegeven dat zij de icoon in de originele staat willen behouden en dit betekent zonder de twee kronen. De gekroonde afbeelding is er dus geweest van 1867 tot in 1994, dus gedurende 127 jaar.
Sinds de 15e eeuw bevindt de originele, Byzantijnse icoon van “Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand” in Rome. De huidige plaats van het kunstwerk is de kerk van de Heilige Alfonsus van Liguori. Dit is de hoofdkerk van de Congregatie van de Allerheiligste Verlosser, namelijk de “Congregatie Sanotissimi Redemptoris” (C.S.R.). In deze congregatie is de devotie tot Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand zeer sterk. De redemptoristen hebben miljoenen afbeeldingen van de icoon wereldwijd verspreid. Het is de meest bekende, geschilderde of gebeeldhouwde afbeelding ter wereld. Bij de icoon ervaren mensen onder meer hulp en troost van Maria. De afbeelding is heel populair bij katholieken en in vele woningen is de icoon aanwezig. In de Oosters-Orthodoxe Kerk (Orthodoxe Katholieke Kerk) is de afbeelding bekend onder de naam Theotokos van de Passie; Godbaarster van de Passie. In de Russisch-Orthodoxe Kerk is de icoon ook populair en wordt daar genoemd “Strasdnaia”.
In 1992 is de originele icoon onderzocht voor restauratie. Dan wordt geconstateerd dat het hout uit de 14e eeuw dateert. Uit een kunsthistorische analyse blijkt, dat het schilderwerk is aangebracht in de 18e eeuw. De conclusie is, dat de icoon uit de 18e eeuw een kopie is van de vereerde icoon uit de 14e eeuw.
De afbeelding van Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand roept vertrouwen op en wil rust bezorgen. Vooral in ongunstige tijden is de beeltenis een middel voor gelovigen om bijstand te vragen.
Bij de afbeelding van Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand in een kerk of kapel is vaak de tekst van een gebed geplaatst. Behalve een gebed zijn er ook een litanie en een noveen tot Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand.
Onze-Lieve-Vrouw heeft haar voorliefde voor het bekende schilderij meermaals uitgesproken. Zij heeft gezegd dat haar begunstiging de afbeelding altijd zal vergezellen.
In de Katholieke Kerk is jaarlijkse gedenkdag van Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand 27 juni. In de Orthodoxe Kerk vindt het gedenken tweemaal per jaar plaats, namelijk op 30 april en de 6e zondag van hun Pasen; de zondag van de blindgeborene.
