~~~
GESCHIEDENIS
In 1753 ontdekt een smid met de naam Peping/Pépin in een holle boomstam een ongeveer 30 cm groot, houten beeld van Maria. Niemand weet hoe dit beeld daar terecht is gekomen. De man maakt een nis en zet het beeld daarin. Vervolgens bouwt zijn zoon er een ijzeren hek voor. Zo ontstaat dit bedevaartsoord met de naam “Léiffrachen” en dat betekent “Lieve Vrouw”. In 1876 wordt een kapelletje ingewijd.
In 1901 verwoest een brand de kapel en het Mariabeeld. Vervolgens wordt de kapel heropgebouwd en komt er een terracotta-beeld. In 1915 wordt die beeltenis door een stenen Mariabeeld vervangen. In 1925 begint de jaarlijkse processie. De grot bij de kapel wordt gemaakt in 1936. Het stenen beeld verdwijnt in 1937 en daarvoor in de plaats komt een eikenhouten beeltenis van Maria. In datzelfde jaar wordt een preekstoel met stenen trap aangelegd. In 1937 is er de inzegening van nieuwe Mariabeeld, grot en kapel. Het Mariabeeld krijgt de naam “Troosteres der Bedroefden”.
In 1938 stelt de gemeente een terrein beschikbaar om een monument op te richten voor het herdenken van vele omgekomen mijnwerkers. Het idee komt van Joseph Dupong (*1889), pastoor van Kayl (1932-1957). In 1939/1940 organiseren de initiatiefnemers van het monument een loterij om het gedenkteken te financieren. Er komen grote platen met bijna 1500 namen die herinneren aan omgekomen mijnwerkers. In 1953 is de eerste steen gelegd door Léon Lommel (1893-1978), hulpbisschop van het bisdom Luxemburg (1949-1956) en later bisschop van Luxemburg (1956-1971). Zo komt er een verbinding tussen het bedevaartoord en het monument van de mijnwerkers. Het monument omvat de gedenkplaten en de 42 meter hoge, stalen gedenktoren, met kruis en klok, ter nagedachtenis aan de omgekomen mijnwerkers.
In 1947 wordt gesproken van verschijningen van Maria aan schoolkinderen. Meer duidelijkheid komt er niet.
Het plein voor de kapel wordt aangelegd in 1948.
In 1953 is het Mariabeeld in de grot gekroond en krijgt de naam “Onze-Lieve-Vrouw van de mijnwerkers”. De toestemming voor de kroning komt van Pius XII, paus in de periode 1939-1958 en geboren als Eugenio Maria Giuseppe Giovanni Pacelli (1876-1958). Dit gebeurt bij het 200-jarig bestaan van “Léiffrächen”.
Een nieuw altaar komt in 1958 in de kapel.
BEDEVAARTSOORD
Het bedevaartsoord te Kayl ligt ±380 meter boven het zeeniveau in een heuvelachtig gebied.
Langs de weg naar de kapel in de grot en het monument van de mijnerkers staan zitbanken en zijn kapelletjes te zien.
Een kleine kapel is in een grot gebouwd. Leiffrächen is de patroonheilige van de mijnwerkers. Kapel, grot en monument, aan de overzijde van de straat, zijn in de afgelopen jaren uitgegroeid tot een bedevaartsoord waar jaarlijks vele pelgrims komen.
Tegenover de kapel staat een gedenkbeeld dat aan omgekomen mijn- werkers herinnert. Honderden namen zijn op meer dan 20 gedenkplaten vermeld, die in een halfrond zijn geplaatst. De grote platen zijn herinneringen aan mannen die hun leven tijdens het werk onder de grond hebben verloren. Het idee voor dit monument dateert uit 1938.
Kapel met grot en monument zijn dagelijks vrij toegankelijk.
BEREIKBAARHEID
In het zuiden van het Groothertogdom ligt Kayl. Het plaatsje is vakbij Esch-sur-Alzette en Dudelange in het kanton Esch.
Leiffrächen ligt in de Rue Notre-Dame, L-3620 Kayl.
In de Rue Notre-Dame kan de auto worden geparkeerd en is het te voet verder gaan. Ook is het mogelijk met de auto, motor of fiets verder rijden om bij de parkeerplaats nabij de kapel te komen.
BELEVING
Aan het einde van de bebouwde kom gaat de auto aan de kant van de weg met de naam “Rue Notre-Dame” en ga ik te voet verder. Het hoge monument van de herinnering van de omgekomen mijnwerkers is te zien tussen de bomen. Het is nog zo’n 300 meter heuvelopwaarts. Aan de rechterzijde van de opgaande weg staan enkele kapelletjes. Voor wandelaars die even willen uitrusten, is er volop keuze uit vele banken.
Als ik op de heuvel ben aangekomen, word ik getrakteerd op een wijds uitzicht. Vervolgens is het de grot bezoeken, die aan de linkerkant van de weg staat. “Ave Maria” staat boven het bijzondere bouwwerk. Hier is het “Leiffränchen” groeten, want Onze-Lieve-Vrouw is de patrones van de mijnwerkers. Bij de grot en kapel staat een informatiebord en staan zitbanken uitnodigend klaar.
Bij de kapel in de grot zie ik ex voto’s die uitingen van dankbaarheid zijn. Dit is een bijzonder mooie plaats om in gedachten bij Maria te verblijven.
Na het bezoek aan de grot steek ik de weg over en ga naar het monument van de omgekomen werkers onder de grond. Het is via treden naar boven gaan en daar raak ik onder de indruk van de vele platen, waarop zo’n 1500 namen voorkomen. Zoveel mensen hebben het leven gelaten om kolen uit de diepe aarde te halen. Dit is een respectvolle plaats en het unieke monument verdient aandacht en doet me stilstaan bij het risicovol werken onder de grond. Wat zijn veel levens verwoest en relaties vernietigd door de kracht van de aarde.
OMGEVING
In de directe omgeving zijn vele wandel-en fietsmogelijkheden.
Van Esch-sur-Alzette naar Kayl is het 5 km oostwaarts gaan.
Vertrekken uit Rumelange om in Kayl te komen is 6 km naar het noorden reizen.
Uit de hoofdstad Luxemburg gaan om in Kayl te komen betekent 20 km naar het zuiden gaan.
Mondorf-les-Bains verlaten om in Kayl te komen is zich 22 km naar het westen begeven.
Geplaatst: 16 november 2024
~~~
