In het dorp Welberg, in de gemeente Steenbergen, staat aan de Hoogstraat op nummer 19, vlakbij een voetbalveld, een Mariakapel. De kapel dateert van 1933.
Naast de kapel staat een bord met daarop uitleg over boodschappen van Maria voor Janske Gorissen. Één van de verschijningen is bij de kapel gebeurd.
Janske Gorissen (1906-1960) zegt twee hemelse boodschappers te hebben, namelijk de engel Gabriël en een onbekende “Solemnis”. Deze boodschappers geven aan haar berichten van Maria door. Dit gebeurt in 1931. Vervolgens krijgt Janske in 1932 bloedtranen en in 1934 ook stigmata. Hierdoor krijgt zij grote bekendheid. Pastoor Ermen van Welbwerg en bisschop Lemmens van Roermond staan achter haar. In 1939 legt Janske meermaals als “Bruidje van Jezus” de gelofte van eeuwige kuisheid af. Door de ervaringen van Janske Gorissen ontstaat een grote devotie voor “Onze-Lieve-Vrouw van Welberg”. Na de Tweede Wereldoorlog woont zij enkele jaren in de pastorie.
Op initiatief van de Bredase bisschop Hopmans wordt Janske opgenomen in het gasthuis van het franciscanessenklooster Matar Dei in Breda. Daar zegt Janske enkel te leven op water, thee en hosties. Ook vertelt zij nog steeds, via de engel Gabriël, boodschappen van Maria te ontvangen. Ook blijft zij stigmata houden. Na het verblijf in het gasthuis gaat zij weer in de pastorie wonen. Op last van het bisdom moet zij de pastorie verlaten.
Bisschop Lemmens van Roermond krijgt van kardinaal De Jong te horen, dat hij terughoudendheid moet betrachten ten aanzien van Janske Gorissen en zijn bezoeken aan haar dient te beëindigen. Vervolgens wordt op verzoek van de nuntius, de vertegenwoordiger van het Vaticaan in Nederland, een commissie van onderzoek ingesteld. In 1951 vindt het onderzoek plaats. De uitkomst is dat er geen sprake is van verschijnselen van een bovennatuurlijke oorsprong. Geconcludeerd wordt, dat het een combinatie is van overdreven devotie, valse mystiek en voeding van dit al door lichtgelovigheid. Hierdoor komt aan de Welbergse Mariaverering een eind.
In 1951 verlaat Janske Gorissen Welberg en gaat naar het klooster Mater Dei in Breda. Begin 1953 gaat ze wonen in het plaatsje Wouw, in een woning van pastoor Ermen. Zij wordt bedlegerig en sterft in 1960. In Welberg ligt zij begraven naast pastoor Ermen en bij kapelaan De Kock, die in de Tweede Wereldoorlog, drie dagen voor de bevrijding, is vermoord.
