Vooral rond Pasen sta ik stil bij wat zich zo’n 2000 jaren terug heeft afgespeeld. Echter, wie heeft nog beleving bij dagen als Palmzondag, Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Pasen?

In een hoog tempo raast de wereld door. Ik lees en hoor over onder meer vaccineren, besmettingen, spelen met de politieke macht en het paasmaal thuis verorberen. Aandacht voor paaseieren is er in supermarkten en bij chocolatiers. Paasversiering is er in enkele winkels, die producten willen verkopen. Zelfs hoor ik van een enkeling die een paasdienst via de livestream wil volgen.

Zo te merken zijn er weinigen bezig met de diepere betekenis van Pasen, maar velen hebben door Pasen extra vrije tijd. Ik krijg sterk de indruk dat Pasen voor menigeen is verworden tot een hedonistische gebeurtenis, waarbij het consumeren en andere behoeften uiten het eigen belang voor laat gaan. Materialisme, meteen in de eigen behoeften willen voorzien, klagen over beperkingen in de tijd van de pandemie en denken aan zichzelf staan ver van de betekenis van Pasen. Wie maken na de opstanding van Jezus Christus en de hulp van Maria de verbindingen tussen mensen?