Al eeuwen worden relieken vereerd. Het is een oude traditie onder gelovigen, om overblijfselen van een heilige in gebed te koesteren. Vooral in tijden van nood, zoals oorlog, hongersnood, overstromingen of epidemie staan relieken meer in de belangstelling.

Relieken zijn er in rangorde. Een stukje bot van een heilige, ook al is het maar een splinter, behoort tot de hoogste orde. Lager in belangrijkheid staan bijvoorbeeld minieme stofjes van kleding en gebruiksvoorwerpen van een heilige.

Met geloofsovertuiging een reliek vereren is het kwaad te willen bezweren, een wonder te laten verrichten, iemand te genezen, mensen moed te geven, hen te beschermen en zich te laten inspireren. Een bovennatuurlijke kracht van een heilige kan voor een omwenteling zorgen. Hierdoor geven gelovigen betekenis aan relieken en deze bieden hen houvast. Zo heb ik maanden uitgekeken naar de komst van relieken van de Heilige Bernadette Soubirous vanuit Lourdes naar België en Nederland. Echter, helaas is dit door de wereldwijde strijd tegen het coronavirus niet door kunnen gaan.

We hebben al weken te maken met een vreselijke pandemie; het heel actieve coronavirus. Er wordt veel gebeden voor zieken, waarbij het virus is geconstateerd. Ook bidden mensen dat het virus hen niet bezoekt. Zij bidden ook voor de vele mensen in verzorgingstehuizen, ziekenhuizen en voor hen die daar hard aan het werk zijn om anderen te helpen. Er wordt dan gebeden bij een reliek of bij afwezigheid daarvan bij een beeld of kaars.

Door het overal woekerende virus ervaar ik de grote kwetsbaarheid van het bestaan. Ik steek een kaars aan, kijk naar het beeld van Maria en bid.