Danken doe ik iedere dag, omdat ik me realiseer dat niets vanzelfsprekend is. Dankbare woorden spreek ik uit tot Maria, omdat ik ervan ben overtuigd, dat Zij medebepalend de dag regisseert. Ook dank ik vrienden, omdat ook zij in mijn leven veel betekenen.

Een mens is afhankelijk en dat besef ik me terdege. Iemand oogt vaak erg zelfstandig, maar dat is slechts schijn. Immers, de mens is niet gemaakt om alles alleen te kunnen doen. Hierdoor is het zonneklaar, dat om te slagen in de dag er hulp van anderen nodig is. De bereidheid van anderen te helpen, is dan noodzakelijk om de dag als de moeite waard te beleven. Aan anderen dankbaarheid tonen, hoort dan ook bij de dag. Door te danken is de eigen tekortkoming duidelijk, die door anderen wordt weggewerkt.

Mijn dank naar anderen gaat met woorden, een bloemetje of kaarsje. Maria danken doe ik met woorden en meermaals gebeurt dit in een gebed. Daarbij brandt steeds een kaars bij haar beeltenis.

Het danken zie ik als een voorrecht, omdat ik de eigen manco’s zie en anderen nodig heb om leemten weg te werken. Bij danken hoort dit willen doen, want als iemand dit wil, kan het ook gebeuren. Oprechte dank uitspreken, vind ik bij de dag horen.